FanFic.nl

I'm a vampire hunter and he is a... vampire

4. De harde waarheid

Ik ren terug naar mijn kamer.
Huilend laat ik me op het bed vallen.
‘Wat gebeurt er toch met me’ zeg ik snikkend.
‘Stomme school, stomme vampier, stomme Kaname!’ roep ik boos.
Opeens komt Zero’s gezicht in me op, zijn zilvergrijze haar, zijn paarse ogen die me boos aanstaren en zijn Bloody Rose.
‘Waarom denk ik toch steeds aan hem!’ roep ik boos en ik smijt een kussen tegen de deur.
‘Zou Zero ook veel meegemaakt hebben en hoe komt hij aan dat litteken in zijn nek?’ vraag ik mezelf af.
Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik niet in de gaten heb dat er op de deur geklopt wordt.
Ineens gaat de deur open.
Ik schrik me dood en richt mijn geweer op de deur…

Langzaam komt Kaname mijn kamer inlopen.
‘Ik wil met je praten over gisteren’ zegt hij.
‘Ga weg, ik wil niet met jouw praten, lelijk bloedzuiger!’ roep ik boos naar hem.
‘Rustig maar, ik wil je vertellen wat er in het klaslokaal gebeurt is’ zegt Kaname.
‘Vertel maar zeg ik, ik ben benieuwd!’
‘Kun je dan alsjeblieft dat geweer wegdoen ik wordt er een beetje nerveus van?’ vraagt Kaname.
‘Nee, hoe moet ik nou weten of je me niet nog een keer aan wil vallen?’ vraag ik.
Hij zucht en zegt: ‘laten we een belofte maken’
‘Wat voor belofte?’ vraag ik wantrouwig.
‘Als ik jou aanval of ook maar ter plekke pijn doe, mag je me meteen neerschieten, okay?’
Ik zie dat zijn ogen serieus staan en laat het geweer zakken.
‘Mag ik naast je komen zitten?’ vraagt Kaname.
Ik denk even na en besluit dan toch maar ‘ja’ te antwoorden.
Voorzichtig gaat hij naast me zitten op het grote tweepersoons bed.
‘Vertel maar’ zeg ik een beetje kortaf.
‘Het spijt me zo van gisterenavond’ zegt hij met spijt in zijn ogen.
‘Ik hoef je excuses niet te horen, ik wil alleen weten wat net in de klas is gebeurd’ zeg ik boos.
‘Rustig, ik wil je wat dingen vragen’ zegt hij.
‘Vraag maar raak’ zeg ik.
‘Je weet wat er gisterenavond is gebeurt, toch?’
‘Ja, natuurlijk, wat is dat nou voor domme vraag’ antwoord ik.
‘Je weet wat ik ben, hé?’ vraagt hij.
‘Ja, natuurlijk zeg ik, een vampier’
‘Weet je ook welke klasse?’
‘Nobleclass, toch?’ vraag ik met opgetrokken wenkbrauw.
Hij zucht, ‘je weet dus niet wat ik ben’
‘Wat bedoel je?’ vraag ik.
‘Claire zegt hij met spijt in zijn ogen, ik ben een puurbloed’
De woorden dringen langzaam tot me door, ‘PUURBLOED, Kaname is een PUURBLOED’ schreeuw ik in mijn hoofd.
‘Dit kan niet!’ roep ik.
‘Helaas wel’ zegt Kaname.
Mensen gebeten door een puurbloed sterven of worden zelf een…’ zeg ik met een shock.
‘VAMPIER’ vult Kaname aan.
‘Ja maakt een grapje, toch?’ vraag ik.
‘Helaas niet, Claire’ zegt Kaname met een serieus gezicht.
‘Dit kan niet roep ik, ik ben een Hunter geen vampier.
‘Het spijt me zo erg’ zegt Kaname troostend.
‘Ik kan papa nooit meer onder ogen komen als ik een vampier ben’ zeg ik huilend.
Ik zie zijn gezicht helemaal voor me, zijn donkerbruine/zwarte haar dat tot zijn schouder komt, zijn bedekt oog en zijn lichtblauwe oog.
Ik voel twee armen om me heen die me proberen te troosten, Kaname’s.
Ach, waarom zou ik ook weerstand bieden dacht ik bij mezelf, over een paar dagen hoor ik waarschijnlijk toch wel bij de nachtklas denk ik bij mezelf.
Even later val ik in slaap, liggend in de armen van Kuran Kaname…

Reacties: