FanFic.nl

Nieuw leven.

Hoofdstuk 17 *vanuit Jennifer*

Hoofdstuk 17. *Vanuit Jennifer*

“Hé meisje. Goed je wakker te zien.”� Zei hij en kwam naast mijn bed zitten. “Hoe gaat het met je?”�
“He.. het g. gaat.. w..el.”� Zei ik. Ik wilde me beter houden, maar waarschijnlijk dat het niet zou werken omdat hij het meteen merkt als er wat aan de hand is.
“Je hoeft me voor mij niet goed te houden hoor. Ik ben allang blij dat je nog leeft. Het had heel anders kunnen aflopen. We hadden ook een beetje te vroeg gejuicht met de engeltje op je schouder.”� Zei papa. “Maar het komt allemaal wel goed weer.”�
Ik werd weer steeds meer moe als dat nog mogelijk was. Ook was ik bang dat als ik even mijn ogen dicht zou doen gelijk in slaap zou vallen. En dat wilde ik niet waar papa bij was.
“Ga maar anders slapen meisje. Ik ben er morgen weer samen met Jelisa. Ze staat op de gang ook te wachten. Maar de dokter vond het verstandiger om 1 persoon tegelijk te laten gaan.”�
“La..at haar oo..k even ko..men.”� Zei ik moeilijk.
Papa knikte en gaf mij een kus op mijn voorhoofd. “Tot morgen.”� Zei hij.
Even later kwam Jelisa ook binnen en ze liep twijfelend naar mij toe.
“He Jennifer wat zie jij er uit. Ik blijf niet al te lang hoor. Anders krijg ik op me donder van de dokter dat ik te lang bij je ben gebleven.”� Zei ze en glimlachte toen.
Ik glimlachte ook. “H.. hoe.. ga.. gaat het op school?”�
“Ja het gaat wel goed. Alleen ben ik er niet zo veel bij mijn hoofd. De mensen zijn echt heel aardig. Ze vragen ook elke keer naar jou, hoe het met je gaat en wanneer je komt.”�
“I.. ik weet he..et n nog niet.. I.k hoop wel snel.”� Zie ik.
“Dat komt wel goed. Je bent in ieder geval al weer bij. Maar ik moet gaan ik mocht niet langer als 5 minuten hier zijn. Ik zie je morgen wel weer. Rust goed uit dan kunnen we langer bij praten.”� Zei ze en gaf me toen een knuffel en ging toen weg.
Ik deed mijn ogen weer dicht. Uitgeput van de 2 korte gesprekjes die ik had gehad. Ik was wel heel blij weer Jelisa en papa te zien.

“Jennifer.”� Hoorde ik de nog steeds vreemde arts vragen en ik schrok wakker ook dokter Cullen was naast hem. “Sorry dat ik je heb wakker gemaakt.”�
Nu kon ik pas de link weer leggen wie de arts was. Ik had hem al wel eerder gezien op de eerste hulp dr. Hangry was het.
“Wa.. wat is er?”� Vroeg ik.
“We gaan morgen wat onderzoeken doen hoe het verder met je gaat. Kijken of het in je lijf goed aan het genezen is van de operatie. En hoe het zit met het praten of dat voor altijd is.”�
“I.. ik d..denk alleen omdat ik moe ben.”� Zei ik. “Da dat had i.. ik thuis o ook, m maar nniet zo erg.”�
“Goed dan laten we je nu slapen en dan gaan we het morgen middag testen. Als er wat aan de hand is moet je bellen dan komen we er gelijk aan.”� Zei dr. Cullen.
Nadat de dokters weer weg waren en ze de lichten hadden uitgedaan viel ik vrijwel direct in slaap maar niet zonder dromen.
Ik reed weer op mijn scooter en achter me was een vrachtwagen. Ik probeerde sneller en sneller te rijden maar plotseling kwam hij tegen mij aan en vloog ik door de lucht.
Gillend schrok ik wakker in een lichte kamer en keek verward om mij heen.

Reacties: