FanFic.nl

Another fight against evil - complete

Hoofdstuk 11: De Zweinsteinexpress

Ook in de zweinsteinexpress liet niemand Sam gerust, iedereen wou de
bezem zien en voelen. Sam kleurde helemaal rood en keek de andere kant uit terwijl er steeds
meer mensen aan zijn bezem kwamen voelen. Een hand hield hij stevig om zijn bezem geklemd
om te voorkomen dat iemand hem mee zou nemen. Toen de mensen eindelijk begonnen weg te
lopen naar hun eigen coupé zuchtte Sam opgelucht. Leo begon te lachen.
“Je had je gezicht moeten zien toen ze allemaal rond jou kwamen staan, zo rood als een
tomaat, hahaha.”�

Sam keek hem boos aan. Hij legde zijn bezem op de grond en liet zijn voeten er zachtjes op
rusten. Het zou hem niet verbazen moest iemand een poging doen zijn bezem weg te nemen. Éen
keer, toen hij en zijn vrienden zo hard opgingen in hun plannen om zweinstein op zijn kop te
zetten sloop er een zwadderaar zachtjes dichterbij, maar Sam was net op tijd om zijn voeten
terug op zijn bezem te zetten en verkocht hem een harde klap in zijn gezicht. Met een bloedneus
en tranen in zijn ogen ging de zwadderaar terug naar zijn coupé. “Mooie klap Sam,”� zei een
meisjesstem. “Mag ik ook eens naar je bezem kijken?”� En zonder een antwoord af te wachten
ging Sandra naast Sam zitten en nam de bezem in haar handen. Ze wreef lichtjes heen en weer
over het hout en zuchtte diep. “Ik wou dat ik ook zo'n bezem had!”�
“Je mag hem wel eens eventjes gebruiken tijdens de trainingen ofzoo..”� antwoordde Sam. “Bedankt!”� Sandra glunderde. Samen met Sam, Fred en George, zat ook zij in het zwerkbalteam van Griffoendor, als Jager. Ook Katja Bell, de vriendin van Sandra kwam de coupé binnen en zette zich neer naast Fred en George. Op dat moment passeerde het snoepkarretje
“smekkies in alle smaken, chocokikkers, alles wat je maar wilt aan een lage prijs, hier te
koop, hier te koop”� riep de vrouw achter het karretje.
Sam snelde de coupé uit en kocht van alles een beetje. Hij strooide het uit over de tafel en Leo,
George en Fred vielen direct aan. Sandra nam voorzichtig één chocokikker, pakte hem snel uit
en beet erin voor hij kon wegspringen. Sam nam een handvol smekkies in alle smaken en at ze
één voor één op. Bij de laatste trok hij een vies gezicht: “Bèèèk, oorsmeer.”� Hij spuwde de
smekkie uit in zijn hand en smeet hem door het raam, hij spoelde zijn mond met een
pompoensapje. Sandra lachte. “Om die reden ben ik dus allang gestopt met smekkies eten!”�
Sam legde de overige smekkies weg en nam een pompoentaartje. Fred en George namen de
resterende chocokikkers in beslag en Leo deed zich te goed aan de zoutzuurtjes.
“Nouja, eet maar alles op hoor, het is vooral niet van mij,”� zei Sam sarcastisch.
Fred en George grijnsden naar hem maar hielden de chocokikkers bij, ook Leo was niet van plan
zijn zak met zoutzuurtjes af te geven. Sam zuchtte en rolde met zijn ogen.
“Stelletje profiteurs,”� mompelde hij.

Sandra giechelde. “Nouja, het is toch waar zeker,”� verdedigde Sam zich.
“Wat is waar?”� vroeg Leo
“Dat jullie een stelletje profiteurs zijn.”�
“Oh, maar dat wisten we al!”� antwoordde George terwijl hij nog een chocokikker in zijn mond
stak. Sam nam dan maar de chocoketels in beslag al had ook hij, net als Leo, een verslaving aan
zoutzuurtjes. Na een heleboel mislukte pogingen om de zoutzuurtjes weg te grissen uit Leo's handen gaf hij het op. Toen de tweeling alle chocokikkers hadden opgepeuzeld begonnen ze aan de pompoentaartjes. Sandra nam nog drie ketelkoeken en bleef dan netjes van het snoep af. Katja nam niets.
“Jij mag ook nemen hoor,”� zei Sam tegen haar.
“Nee, nee, ik heb niet zoveel honger.”�
Terwijl Sandra naar de wc was (voor één keer zonder Katja, wat de jongens vreemd vonden) leunde Fred naar voor en zei:
“Straks moet je doen alsof je moet geeuwen en dan je arm over haar schouder leggen.”�
“Nee, ben je gek, dat is voor sukkels!”�
“Doe het dan gewoon hè, dit is de kans van je leven man!”�
Sam keek hem geirriteerd aan.

“Je moet het toch proberen hoor, ze wou hier niet alleen voor de bezem naartoe,”� deed Katja
nog een duit in het zakje. Sam rolde met zijn ogen.
Sandra kwam weer de coupé binnen en plofte neer naast Sam.
“Phoe, dat toilet stinkt uren in de wind!”�
Sam raapte al zijn moed bijeen en legde voorzichtig zijn arm om Sandra's schouder. Sandra
glimlachte naar hem en legde haar hand op zijn onderrug. Fred en Katja begonnen te giechelen. “Wat? Je moet er niet om lachen hoor!”�
“Rustig Sam, negeer ze gewoon.”�
Fred en Katja schoten nu echt in de lach. Sam keek hen kwaad aan.
“Rustig blijven hoor Sammieboy, negeer ze maar gewoon,”� zei Fred al lachend en met tranen in de ogen. Katja begon nog harder te lachen. Nu keek Sandra ook kwaad.
“Sorry, het is gewoon zo hilarisch,”� snikte Katja.
“Zo grappig vind ik het nu ook weer niet hoor, wat is er eigenlijk grappig aan?”� vroeg Sandra kwaad.

“Nou gewoon, Sam zijn blozende wangen en jou uitspraak..,”� ze barstte weer in lachen uit.
“Nou, ik vind jou wangetjes superschattig,”� fluisterde Sandra in Sam's oor.
Hij glimlachte. Toen ze bijna aan de school waren aangekomen trokken ze hun gewaden aan en namen hun hutkoffers van het rek.

Reacties: