FanFic.nl

Living with One Direction [PAUZE]

Hoofdstuk 6

Toen ik die avond bij Harry arriveerde nam hij me mee naar het balkon dat aan zijn kamer grensde. De balustrade was versierd met bloemblaadjes en er stonden een schommelstoel en een telescoop. Ik wist niet dat Harry graag naar de sterren keek.
“Kom eens kijken, ik heb hem al op de grote beer gericht,”� zei hij en trok me aan mijn arm tot bij de telescoop. Ik zette mijn oog tegen de telescoop en zag een soort van trapeze met een staartje waarvan ik wist dat, dat de grote beer was. Ik wist niet waar ze de naam ‘grote beer’ vandaan hadden, maar het was wel mooi om te zien. Door een telescoop waren de sterren nog mooier dan ze al waren. Harry liet men nog een aantal makkelijk herkenbare dingen zien zoals de poolster en de kleine beer. Plots kwam er een koude windvlaag aanwaaien en ik rilde. Harry zag het en liep zijn kamer in. Een paar seconden later kwam hij terug met een warme trui. “Dankje.”� Ik trok de trui over mijn hoofd. Hij was een beetje te groot maar wel lekker warm en hij rook naar Harry. Toen Harry me alles had laten zien wat hou wou laten zien gingen we in de schommelstoel zitten. Ik nestelde me tegen Harry aan en legde mijn hoofd op zijn schouder. We keken in stilte naar de sterren. Het leek alsof ze deze avond nog helderder schenen dan normaal. Harry streek afwezig door mijn haar. We schommelden zachtjes heen en weer en genoten van elkaar en het uitzicht. Harry boog zich naar me toe en drukte een tedere kus op mijn lippen. “Ik hou van jou,”� fluisterde hij. “Ik ook van jou.”� We keken elkaar diep in de ogen en ik glimlachte. Toen sloeg ik mijn armen rond zijn nek en begonnen we te zoenen. Ik sloot mijn ogen en genoot van zijn zachte lippen. Plotseling hoorden we de sirenes van een brandweerwagen, hij reed onze wijk in. Ik en Harry liepen snel naar de voorkant van Harry’s huis en zagen dat er brand was bij Liam.
“Ow shit,”� zei Harry.
Hij rende de trap af en rukte de voordeur open. Ik liep achter hem aan de straat op. De vlammen kwamen vanuit Liams kamer. Zijn ouders stonden in kamerjas voor het huis en ik zijn moeder huilen. Er was al een brandweerman naar binnen gerend terwijl de anderen de vlammen probeerden te blussen die nu het raam deden exploderen. Ik schrok en Harry trok me dicht tegen zich aan. Ondertussen was ook Iris buitengekomen. Ze kwam naar ons toegelopen. “Wat is er gebeurd? Waar is Liam?”� Ze keek zoekend heen en weer van de brandweermannen, naar de ouders van Liam, naar ons en terug.
“We weten van niks, we zijn net buiten.”�
Op dat moment kwam de brandweerman die naar binnen was gelopen naar buiten met Liam in zijn armen. Hij leek wel een lappenpop. Er was ondertussen ook een ambulance gearriveerd en de ambulancebroeders legden hem op een brancard en schoven hem in de ambulancewagen waar ze een zuurstofmasker bevestigden. Liams ouders en Iris stapten mee in en toen reed de ambulance met loeiende sirenes weg.

Reacties: