FanFic.nl

Engel des doods [5-Shot]

Hoofdstuk 3.

Bill haalde zijn mooiste glimlach boven. “Ik begin honger te krijgen. Gaan we bij mij thuis iets eten?”�

Clio twijfelde. Hij mocht dan wel een leuke jongen zijn, hij bleef een vreemde. “Ik ga niet mee met vreemden,”� zei ze blozend.

Bill schraapte zijn keel. “Ik ben Bill Kaulitz. Ik ben 21 jaar en ik heb één broer, Tom. Ik woon in LA en hou van muziek.”�

Clio lachte. Ze had geen idee wat ze ooit tegen Bill had gehad. Hij was zo lief. Ze kenden elkaar nog maar pas en haar kaken deden al pijn van het lachen. Bovendien was Bill best knap, vooral als hij lachte.

Bill keek haar aan met engelenoogjes. “Goed. Ik ga mee.”�

In de auto was het koud. Clio greep rillend naar de verwarming.

“Nee!”� Bill hield haar tegen. Hij wist dat warmte kalmerend werkte en dat was nu net wat hij niet nodig had. Hij mocht zich niet laten afleiden, niet nu.

Clio keek geschrokken.

“Ik uhm, ben allergisch,”� mompelde Bill.

Ze fronste. “Aan de verwarming?”�

Bill krabde in zijn haar. Hoe ging hij zich hier uit praten? “Aan appels. Ik ben een heel goede kok, maar ik ben allergisch aan appels…”� Hij zag dat ze hem met grote ogen aankeek . “Sorry. Ik ben een beetje zenuwachtig.”� Dat was niet helemaal gelogen. Hij was altijd zenuwachtig.

Clio vond het raar dat Bill in de kou wilde blijven zitten, maar ze zei er niets over. Het was schattig dat hij zenuwachtig was.

“Dus je bent een goede kok?”�

Bill grijnsde. “Een heel goede kok. De dingen die ik allemaal kan met een mes…”� Hij floot tussen zijn tanden.

Clio lachte. “Ik ben benieuwd.”�

Bill keek haar in de ogen. “Je zal het niet snel vergeten. Dat beloof ik.”�

Clio bloosde. Plots hoorde ze haar gsm rinkelen. Het was Mouna.

Bill fronste. “Is er iets mis?”�

Clio zuchtte. “Tom heeft Mouna laten zitten.”�

“Dat is typisch Tom,”� antwoordde Bill. “Hij is een player, een langdurige relatie zit er nog niet meteen in.”�

“Waarom niet?”�

“Omdat wij anders zijn.”�

“Anders?”�

Hij wilde ‘beschadigd’ zeggen. Hij wilde zeggen dat alle scheldpartijen littekens hadden nagelaten op hun ziel en ze daarom nooit meer konden liefhebben, maar hij zweeg. “Anders,”� herhaalde hij.

“Wat bedoel je precies?”�

“Dat ondervind je snel genoeg,”� zei hij kortaf.

Bill’s gezichtsuitdrukking werd plots onvriendelijk. Clio vond het raar dat Bill zenuwachtig was. Tenslotte was er nog niets gebeurd.
Toen verliet hij de snelweg en reed een bospad op.

“Waarom gaan we van de snelweg af?”� vroeg ze bezorgd. “Zijn we er al?”�

“Tom en ik wonen nogal afgelegen.”�

“Kun je even stoppen?”� vroeg Clio zacht. “Ik moet naar de W.C.”�

“Nee.”� Bill zuchtte en vergrendelde de deuren.

“Bill, doe normaal,”� lachte Clio nerveus. “Doe de deur open.”�

“Ik wil niet dat je weggaat,”� zei Bill zacht.

Ze legde een hand op zijn schouder. “Ik ben zo terug.”�

“Je begrijpt het niet. Je kan niet weggaan. Niet nu.”� Bill glimlachte en kuste zachtjes haar lippen. Hij hield iets glimmend achter zijn rug, maar Clio wist niet wat.
Tegen de tijd dat ze doorhad wat er gebeurde, was het al te laat. Bill had de naald al in haar been geramd. Clio verslapte en deed uiteindelijk haar ogen toe.

Bill grijnsde. Eindelijk kon het spel beginnen.

Bill reed naar een oude steenkoolmijn. Het verblindende licht van koplampen maakte dat hij enkel een zwarte schim zag, maar hij wist precies wie er voor hem stond. Zijn broer was de enige die hem ooit had gesteund. Ze waren er altijd voor mekaar geweest en dat was nu niet anders.
De koplampen doofden en Tom grijnsde. Dit was het moment waar ze jaren op hadden gewacht en ze zouden het zo lang rekken als ze konden.

Rustig liepen de jongens door de donkere gangen van de oude steenkoolmijn. Over de schouder van de jongste hing het bewusteloze lichaam van Clio.

“En wat wil je met haar doen?”� Tom keek Bill nieuwsgierig aan. “Terug het gebruikelijke?”�

Een geniepige glimlach sierde Bill’s lippen. “ Ik dacht aan een Vip-behandeling.”�

“Dat klinkt goed. En waaraan heeft ze dat verdiend?”�

Bill lachte geniepig. “Ze is nogal gefascineerd door de gruwel van de Tweede Wereldoorlog dus ik vind wel dat ze het recht heeft om dat eens van dichtbij mee te maken.”�

Tom grijnsde toen hij Bill’s vastberadenheid zag. Hij wist dat zijn broertje iets ergs van plan was. Een Vip-behandeling werd niet voor niets een Vip-behandeling genoemd.

Reacties: