FanFic.nl

•Fallen Angel Of Blood•

~ 3. 'Big Girls Don't Cry' ~

Je staat in de deuropening, terwijl je kwaad om je heen kijkt. Je ziet niks anders dan duisternis om je heen. Er is alleen maar één plekje in de kamer dat een beetje verlicht is, en dat is het plekje waar jij op dit moment staat. Je weet gewoon dat ze in de kamer is, alleen is de vraag waar ze precies is. Je weet dat ze er is omdat je haar op één of andere manier aanvoelt. ‘Nou, nou.. Wat heb jij een grote mond voor iemand die pas twaalf jaar oud is! En die grote mond heb je nog wel tegen mij! Je moet respect voor me tonen, net zoals jouw geweldige zusje Sayuri.’ Zegt de stem in de duisternis. De stem van een volwassen vrouw.
Van wie de stem is, weet je meteen. Die stem herken je namelijk uit duizenden, het is namelijk de stem van jouw moeder Hashimoto Kanae. Doordat je een aantal jutsu’s kent, die oorspronkelijk uit de Sound Village komen, weet je precies waar ze op dit moment is. Ze staat recht voor je, alleen zit er iets van vijf meter tussen jullie in. Zonder te aarzelen loop je een aantal stappen naar voren, zodat je niet meer in de deuropening staat, maar in de duistere kamer. Daarmee hoop je dat je wat meer kan zien.
De deur gaat plotseling met een harde klap dicht, alsof het dicht gegooid wordt. Dat gebeurde precies als je net een aantal seconden in de kamer staat. Je weet gewoon voor honderd procent zeker, dat de persoon die dat deed jouw moeder is. ‘Geef antwoord, mam! Ik heb het recht om te weten wat er met mijn zus gebeurd is! Zeg de waarheid tegen me, want ik weet toch wanneer je liegt!’ snauw je kwaad zonder je ook maar om te draaien. Dan voel je ineens een warme hand langs jouw wang gaan. ‘Yui toch, je weet toch wel dat jij jouw zus niet nodig hebt? Waarom begrijp je alles nou niet zo makkelijk, net zoals Sayuri. Je hebt Kazumi niet nodig! Je zal nooit sterker worden, als je alsmaar denkt aan dat slappe nutteloze meisje.. Alles was veel beter geweest als ze doodging na de eerste klap. Aangezien ze toch nutteloos is wat vechten betreft. Op vijf jarige leeftijd kon je al dingen en zij was thuis met Kakashi. Je was vroeger een sterk meisje, laat zien dat je dat nu weer bent. Laat zien dat je meer waard ben dan jouw zusje en zus. Een waardige Hashimoto. Sayuri bijvoorbeeld is een uitstekende Hashimoto.’
‘Mam! Kap ermee om mij en mijn zusjes met elkaar te vergelijken! Ik ben het zat! Als Sayuri zo geweldig is, waarom liet je me dan niet bij pap hé?! Waarom ging je niet gewoon weg! Sayuri is maar anderhalf jaar jonger dan ik ben, dus je bent gewoon vreemd gegaan! Je hebt Sayuri al die jaren voor pap, mij en Kazumi verborgen gehouden. Moest je daarom ineens weg?! Weet je, ik haat je zo erg! Had je me maar niet meegenomen! Waarom heb je me ook gewoon geen klap gegeven en dacht je dat ik dood was hé?! Ik ben blij dat je eerst dacht dat je Kazumi zo’n harde klap gegeven had, dat je dacht dat ze dood was! Gelukkig hoeft zij dit leven niet mee te maken en leeft ze gelukkig bij Kakashi!’ snauw je kwaad terwijl jij je omdraait en een klap haar richting op wilt geven. Meteen pakt ze jouw hand vast, knijpt keihard in jouw polsen. In haar ogen kan je geen genade zien, maar alleen maar woede. Alsof elk dingetje dat je daarnet gezegd had, haar heel erg geraakt hadden. Diep van binnen wilde je ergere dingen zeggen, maar je hielt je meteen in.
Ze is al jouw scheldwoorden niet eens waard. Je kijkt kwaad naar de hand die om jouw polsen. Op momenten als deze, wil je echt dat je de Kekkei Genkai van Sayuri hebt. De Kokkakugan. Daardoor krijgen de ogen een blauwachtige gloed, waarmee je als je in de tegenstander z’n ogen kijkt, je een aantal botten in het lichaam kan breken. ‘Wat zei je over mij, Yui?!’ snauwt ze met een kwade blik, terwijl ze nog harder in jouw pols knijpt. Nu kijk je haar heel fel aan en gilt: ‘Je weet heus wel wat ik gezegd hebt! Vuil vies kreng dat je bent!’
‘Wat zei je nou?! Je wordt gestraft voor het onbeschoft doen tegen me, dat weet je toch wel hé?!’ snauwt ze met zo’n felle blik in haar ogen, dat je erdoor slikt. In de pols die ze vastheeft, voel je een enorme hoeveelheid pijn. Met een pijnlijke blik kijk je naar jouw pols. Je ziet dat ze een enorme hoeveelheid vuur naar jouw polsen stuurt. Het doet pijn, het brandt en het lijkt alsof er een aantal stukken huid kapot gaan. Na een aantal pijnlijke minuten, doet ze de deur open en gooit ze jou zo hard de kamer uit dat je tegen de gang aan knalt. Met jouw rug knal je tegen iets aan, iets hards want je voelt meteen een erge steek in jouw rug.’Kom maar terug als je met respect kan praten!’ snauwt jouw moeder terwijl ze de deur dichtdoet. Verbijsterd zit je op de grond en kijk je naar de pols die zij verbrandt heeft. Er zit nu een hele rode plek, met een aantal straaltjes bloed.
‘Die pijn boeit me niet.. Al moet ze me zo hard slaan, dat ik een aantal dingen breek.. Ik wil weten wat er met mijn zus gebeurd is..’ mompel je zachtjes in jezelf terwijl er een aantal tranen over jouw wangen rollen. Dan voel je ineens een zachte, warme hand op jouw schouder, met betraande ogen kijk je omhoog. Je ziet dat het de jongen met de zwarte haren is, die je ook zag toen je naar jouw moeders kamer ging. Hij liep naast degene die je Fishstick noemt. ‘Waarom huil je?’ vraagt hij terwijl hij jouw tranen zachtjes en voorzichtig weghaalt met z’n vinger. ‘Ik huil niet, grote meisjes huilen niet..’ fluister je zachtjes.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.