Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » Another fight against evil - complete » Hoofdstuk 15: Een geheime kamer en zwerkbaltraining
Another fight against evil - complete
Hoofdstuk 15: Een geheime kamer en zwerkbaltraining
Onder het luik kwam een trap tevoorschijn die leidde naar een smerige kelder met allemaal rare voorwerpen. Er lagen onder ander Fregmantatiefrisbees en nog allemaal andere fopartikelen. Ze waren in de kamer van de Verboden Artikelen. De vier jongens glimlachten. Als hun voorraad op was konden ze hier nog altijd spullen komen halen. Ze liepen tussen de verschillende rekken door die allemaal tot de nok toe gevuld waren met spullen die Vilder tijdens zijn carrière had verzameld. Het werd hier blijkbaar nooit gekuist want er lag overal een dikke laag stof. Het licht dat door het luik naar binnen scheen liet de stofdeeltjes glinsteren. In het begin hadden de dozen allemaal een mooi opschrift met een jaartal, de soort voorwerpen en hoeveel er in lagen. Maar naarmate ze naar het einde toeliepen verdwenen de opschriften en waren de dozen gevuld met allemaal verschillende soorten fopartikelen. Toen ze aan het einde van de kamer gekomen waren merkten ze dat er een zwarte deur was, in de linkerhoek. Waarschijnlijk stond ook daarachter een trap die uitkwam in Vilders kantoortje. Fred haalde de sluipwegwijzer tevoorschijn die hij had meegenomen en tikte erop met zijn toverstok terwijl hij de woorden 'ik zweer dat ik snode plannen' heb mompelde. De kamer stond niet op de kaart, maar de gang waar het beeld stond wel en daar ze zagen ze een klein stipje met het opschrift 'Vilder' snel naderen. Geschrokken liepen de jongens terug naar het andere einde van de kamer, Sam richtte zijn toverstok op het luik dat dichtklapte. Even later hoorden ze Vilder iets brommen en het verschuiven van het beeld. Great, die weg was dus afgesloten. Ze liepen terug naar de andere kant en Leo duwde tegen de zwarte deur, maar die ging niet onmiddelijk open. 'Alohomora' mompelde Leo. Ze hoorden een klik en de deur zwaaide open. Voor hen was er inderdaad een trap. Ze liepen naar boven en Sam deed de deur achter zich dicht. De trap eindigde bij weer een zwarte deur en toen Fred snel een blik wierp op de kaart om te zien of Vilder niet naar zijn kantoortje was gegaan deden ze de deur open. Ze slopen het kantoortje door en liepen toen voorzichtig de gangen door, steeds de sluipwegwijzer controlerend of er geen leerkachten in de buurt liepen en konden zonder probleem de leerlingenkamer bereiken.
De volgende avond liepen Sam, Leo, de Wemeltweeling en Sandra samen naar het zwerkbalveld voor een training. In de kleedkamers aangekomen zat de rest van de ploeg al op hun te wachten.
“Eindelijk, jullie zijn er!”¯ zei Plank gefrustreerd.
“Hé, rustig hè Ollie, we zijn maar één minuutje te laat hoor,”¯ antwoordde George.
“Eén minuut is al veel te veel, kleed jullie snel om, dan kunnen we sneller beginnen, en ik zou het fijn vinden als jullie me niet heel de tijd Ollie noemen, ik heet Olivier!”¯
Angelique gniffelde. “Dat is niet grappig!”¯ riep Plank en boos stampte hij de kleedkamers uit. De vrienden kleedden zich vlug om en liepen samen met de rest naar buiten. “Oké!”¯ riep Plank “We vormen twee teams! Sandra, ik en Angelique tegen Fred, George en Katja. Sam, jij gaat op zoek naar de gouden snaai.”¯
“Hé, dat is niet eerlijk!”¯ riep George “Jullie hebben twee jagers!”¯
“En jullie hebben twee drijvers,”¯ antwoordde Sandra.
“Niet zagen, maar spelen!”¯ riep Plank. En om het goede voorbeeld te geven stapte hij op zijn bezem, zette zich af en vloog naar de dichtstbijzijnde doelpalen. Fred liet de ballen los en toen vloog ook de rest omhoog.
“FRED WEMEL! Wie heeft je ge-zegt dat je die ballen al mocht los-laten?!”¯ riep Plank boos, de beukers ontwijkend.
“Sorry Ollie, niet nagedacht!”¯ Hij vloog achter de dichtstbijzijnde beuker aan, ving hem, vloog naar beneden en maakte hem weer vast. George ving de tweede beuker. Sam was ondertussen aan het rondkijken naar de gouden snaai.
“Laat de gouden snaai maar rondvliegen Sam!”¯ riep Plank en tegen de anderen:
“Oké, bespreek in jullie team wie er wachter, jager en drijver gaat zijn, jullie krijgen dertig seconden om te bespreken.”¯
Fred, George en Katja staken hun koppen bijeen.
“Oké, Katja, jij bent natuurlijk jager, en jij mag beslissen wie van ons twee wachter is en wie drijver,”¯ zei George.
“Katja keek hen allebei één voor één aan.
“Weet je wat? Jullie wisselen gewoon af!”¯
Plank vloog naar beneden en liet één beuker los en haalde de slurk uit de kist. Fred en Angelique namen een knuppel vast. De training was begonnen. Sam vloog boven de hoofden van zijn teamgenoten en speurde met zijn ogen het veld af op zoek naar de snaai. Ondertussen had Katja de slurk te pakken en vloog ermee naar de doelpalen van Plank. Angelique en Sandra vlogen op haar af maar ze ontweek ze handig en stootte de slurk krachtig richting de doelpalen. Het was een prachtig schot, maar ook een prachtige vangst van Plank. “Goed schot Katja!”¯
Plank speelde de slurk door naar Sandra, die hem kwijtspeelde aan Katja doordat er een beuker op haar afkwam. “Goed zo broertje!”¯ riep George vanaf zijn doelpalen. Fred grijnsde. De slurk en de beuker wisselden constant van team. Sandra kon achttien keer schieten, waarvan George er negen binnenenliet toen Fred en George en Angelique en Sandra van rol wisselden. Katja had negentien keer kunnen schieten voor de wissel, waarvan Plank er zes had binnengelaten. Sam had ondertussen de gouden snaai gezien en vloog erachteraan. Zijn Nimbus 2000 volgde zijn bewegingen perfect op en ging veel sneller dan de schoolbezems waarmee hij normaal wedstrijden en trainingen vloog.
De gouden snaai ging recht op de tribune af en verstopte zich tussen de stoelen, Sam vloekte. Angelique sloeg de slurk weg van Katja en vloog recht op Fred af. De slurk vloog naar rechts en Fred sloeg hem net op tijd weg met de achterkant van zijn bezem. De slurk kwam weer in het bezit van Katja die op het doel afscheerde, maar spijtig genoeg een beuker naar haar toe kreeg geslingerd van Sandra zodat Angelique hem weer kon onderscheppen. Zo bleef de slurk telkens weer van team wisselen. Tien minuten later kreeg Sam de gouden snaai weer in zijn gezichtsveld. Hij racete erachteraan, strekte zijn vingers en greep hem. Hij vloog langs Plank naar beneden zodat die zou weten dat hij de gouden snaai had. Plank knikte kort naar hem.
“Oké, even rust, Sam heeft de gouden snaai te pakken!”¯
De rest van het team vloog ook naar beneden en Plank deelde pompoensapjes uit.
“Oké, ik zie dat jullie nog altijd even goed zijn als vorig jaar. Maar dat moet nog beter! Dit jaar moeten we de zwerkbalcup winnen!”¯
“Nu Sam een nimbus heeft zal dat niet zo heel moeilijk zijn,”¯ zei Fred.
“De wedstrijd hangt niet alleen van Sam af Fred! Ik wil dat jullie twee tijdens de wedstrijden zoveel mogelijk de zoeker en jagers van het andere team blokkeren,”¯ zei Plank terwijl hij Fred en George aanwees. “Goed, Ollie, we zullen ons best doen.”¯
“Ik - heet - Olivier!”¯ riep Plank woest uit.
Angelique en Katja begonnen te lachen. Plank bliksemde hen neer met zijn blik, wat ervoor zorgde dat ze nog harder begonnen te lachen.
“Wat zitten jullie zo te lachen!”¯
“Jou - hahha- gezicht!”¯ proestte Katja. Sandra begon ook zachtjes te gniffelen en drie minuten later lag iedereen plat van het lachen terwijl een boze Plank dreigde om naar professor Anderling te gaan. Toen iedereen uitgelachen was zei hij:
“Doe de rest van de training maar zonder mij, ik ga naar de leerlingenkamer.”¯
Boos beende hij weg. De rest stond op, nog nagniffelend, en veegden hun mantels schoon. Sam nam het woord: “Ik stel voor dat Sandra, Katja en Angelique met de slurk oefenen en gewoon op het doel schieten zonder wachter. Ik zal rondvliegen met die vogelverschrikkers die Ollie ooit heeft gemaakt om de drijvers te testen. Fred en George, probeer alstjeblieft niet op mij te mikken maar op die vogelverschrikkers.”¯ “Ik vind het een goed idee,”¯ zei Sandra. Ook Fred en George waren akkoord. Katja vond het echter niet zo'n goed plan.
“Ik vind dat we toch beter kunnen oefenen met wachter dan zonder hoor.”¯
“Dan kunnen jullie drie afwisselend wachter spelen, toch?”¯ antwoordde Sam.
“Dat vind ik een goed plan!”¯ zei Angelique.
Katja ging mokkend akkoord. “En toch is het beter als er een goede wachter voor de doelpalen staat, hoe kunnen we anders beter worden,”¯ mompelde ze.
Een kwartier later kwam Plank alweer terug. Hij zag hoe zijn teamgenoten aan het trainen waren en vloekte. Hij dacht dat ze gewoon in het gras zouden gezeten hebben. Hij vloog omhoog en blies op zijn fluitje. Iedereen schrok zich dood.
“Iedereen terug naar beneden alstjeblieft!”¯ riep Plank.
De teamgenoten gehoorzaamden.
“Wie heeft hier het bevel op zich genomen om verder te trainen?”¯
“Ik Ollie,”¯ zei Sam.
“En waarom als ik vragen mag? Voor zover ik weet ben ik nog altijd de trainer.”¯
“Welja, jij ging weg en je zei: 'train maar verder zonder mij' en dat hebben we gedaan!”¯
Plank wist er niets op te zeggen. Hij zei dan maar:
“We doen weer verder zoals we daarstraks bezig waren, dezelfde teams!”¯
“Maar Ollie!”¯ protesteerde George “Is het niet beter dat er in elk team één drijver zit?”¯
“Ik ben de trainer dus ik beslis de teams! ”¯ antwoordde Plank kwaad.
“En kom nu naar boven voordat ik je moet halen!!”¯ riep hij er twee seconden later achteraan.
George voelde dat hij echt boos begon te worden dus vloog hij met tegenzin omhoog.
“Ollie weet dat ik gelijk heb maar hij durft het niet toe te geven,”¯ fluisterde hij tegen zijn broer.
Ze trainden nog een uur en gingen toen terug naar het kasteel.
Plank was weer goegezind en hij feliciteerde zijn teamgenoten met de goede training.
“Ik voel gewoon dat we gaan winnen! We moeten gewoon winnen!”¯
“Eerst nog in de finale geraken, hè Ollie,”¯ grapte Fred.
Plank keek hem bliksemend aan. “De finale halen we zeker, en de cup winnen we!”¯
Fred rolde met zijn ogen. Het was elk jaar hetzelfde. Elk jaar 'voelde' Plank dat ze gingen winnen. Maar in de drie jaar dat hij trainer was had Griffoendor nog nooit gewonnen.
Reacties:
Leuk verhaal, misschien moet "Ollie" een curses zelfbeheersing gaan volgen.
Alleen een kleine opmerking: bij trainingen gebruiken ze nooit de snaai. Omdat ze hem anders kwijt raken, ze gebruiken gewone dreuzelgolfballen geloof ik...
Mag ik een reactie?