FanFic.nl

We moesten - met moeite - een berg op. Het duurde niet heel lang want Tumnus huppelde snel naar boven en hielp ons. Maar het bleef tevergeefs moeilijk. 'De Aslanberg' zei het beversmannetje plots. 'Hoe weet je dat?' vroeg Lucy. De beide bevers wezen naar grote tenten waar veel mythische figuren stonden. Iedereen begon spontaan te glimlachen. Al wisten we niet waarom. Snel gingen we naar de top van de berg en kwamen het kamp binnen. Alle dieren gingen in 2 rijen staan. Aan het einde van de rijen stond een leeuw met gouden haren en groter dan de andere leeuwen. Verontwaardigt liepen we verder. Susan, Lucy en Peter liepen voorop en Ellen,Tumnus,de bevers en ik liepen er achter. We hoorden de centauren en faunen wel roezemoezen dat de voorspelling niet klopte maar Aslan gaf hun de hint dat dat niet erg beleefd was. Uiteindelijk aangekomen bij hem verwelkomde hij ons 'Welkom zonen van Adam, welkom dochters van Eva, welkom aardige bevers en welkom edele faun'. De Pevensies knielde al, en wij deden hen dat al snel na. 'Er mist een zoon van Adam' zei Aslan. 'Ja, Edmund, hun broer heeft hun verraden aan de witte heks' zei het beversvrouwtje die haar vacht goed legde. 'Dat is wel een probleem' antwoordde hij beleefd en ging verder. 'Wie zijn hun?' zei een klein centaurtje die naar Ellen en mij wees. 'Dat zijn dochters van Eva die uit de toekomst gestuurd zijn en het verleden komen ontdekken, om op een spontane manier de tijd te rekken' rijmde hij. Al stilaan werd het donkerder en werden we geleid naar een tent. We mochten ook buiten blijven voor het avondfeest dat de komst van de Pevensies vierde. Maar van hun deed er niet mee. Ze waren getreurd om hun broer die hen verraden had. Een nimf had Peter overtuigt om mee te dansen en om zijn gedachten te verzetten stemde hij toe. Tumnus danste met Lucy en Susan prutste aan de staart van een eekhoorn die Rateltak heette. Wij bleven dus ook buiten. Aslan was al de hele tijd aan het konkelfoezen met een paar centauren en dwergen maar na een tijd waren de wezens uit hun zicht verdwenen en ging Aslan zijn tent in. Ik had reuzeveel honger en keek een dwerg met een juist, in het frisse water van een beekje gewassen appel. 'Wat moet je?' zei hij voor hij de appel nog eens extra afdroogde. 'Doen jullie aan ruilhandel?' vroeg ik. 'Dat hangt er van af tegen wat' antwoordde hij. Ik haalde een leeg papiertje van een napoleonzuurtje, 5 eurocent, een bubblegum en een lat uit mijn broekzak, de GSM liet ik er in zitten. 'Van waar heb je die muntjes? Van Archenland?' vroeg hij opeens opgelaten. 'Uhm nee van België' zei ik. 'Dat volstaat' zei hij terwijl hij de appel in mijn mond duwde en de muntjes uit mijn hand snakte. Ik vaagde de appel nog eens extra af aan mijn trui en zette er dan een beet in. 'Wat is dat?' zei Peter die keek naar de kauwgom. 'Bubblegum, waar je bellen mee kan blazen' antwoordde Ellen in mijn plaats. 'Dat kan nog interessant zijn voor de strijd' zei Aslan, die wél wist wat het was. 'Welke strijd?' vroeg Ellen. Je kon haar horen slikken door haar keel. 'De strijd tegen de witte heks' zei Aslan.