FanFic.nl

Living with One Direction [PAUZE]

Hoofdstuk 9

Daisy POV

Eindelijk, eindelijk had ik een date met Louis. Ik wachtte er al zo lang op, maar ik dacht dat hij niets in mij zag. En toen exact drie weken geleden vroeg hij het me. Maar dan kwam heel die toestand met Liam en we waren nog steeds niet weg geweest. Vandaag was het eindelijk zover. Ik controleerde voor de zoveelste keer mijn haar in de spiegel en liep naar het raam om te zien of Louis er al aan kwam of niet. Uiteindelijk, om 20u00 stipt werd er aangebeld. Ik snelde naar beneden en deed de voordeur open. Louis had een bloem in zijn hand en gaf die aan mij. “Alstublieft schoonheid.”� Ik bloosde. Hij begeleidde me naar een brommer en gaf me een helm. Ik wist niet dat Louis een brommer had. En ik had precies ook geen brommer de straat horen inrijden, waarschijnlijk omdat mijn hoofd te vol zat met ‘wanneer komt Louis nu’ en ‘zit men haar nog wel goed’. Ik zette de helm op en sloeg mijn twee armen rond Louis’ middel. De motor startte met een grommend geluid en toen zoefden we de straat uit. We reden een tijdje zonder iets te zeggen, de wind maakte het onmogelijk om elkaar te verstaan. Ik genoot van de stilte en het feit dat ik achterop Louis’ brommer zat. Uiteindelijk kwamen we aan een pleintje met allerlei gezellige cafeetjes. Uit verscheidene klonk er muziek. Hij stalde zijn brommer, deed er een slot om en deed zijn helm af. Ik maakte die van mij ook los en hij stopte ze weg in de bergruimte onder zijn zadel. Toen loodste hij me een cafeetje binnen waar live muziek werd gespeeld door een amateursbandje. De jongens hadden hier ook ooit opgetreden en er had volk tot buiten gestaan. Nu was het cafeetje net niet vol. We konden nog een plaatsje veroveren in een hoek met twee rode zetels. Hij plofte neer en ik zette me naast hem. Toen de serveerster kwam wou ik bestellen maar hij hield me tegen.
“Laat mij maar bestellen, ik weet zeker dat je het lekker zult vinden,”� zei hij en glimlachte waardoor ik eventjes sprakeloos was.
“Twee keer de Love Poison alstublieft.”�
De serveerster noteerde het en liep weg. “Poison? Wil je me vergiftigen ofzo?”�
“Hahaha, tuurlijk niet, het is gewoon een drankje, je zult wel zien, het is echt lekker!”�
Hij keek recht in mijn ogen en ik zag twinkeltjes in de zijne.
“Ik wou je al langer meevragen, maar ik durfde het nooit.”�
“Dat is wederzijds.”�
“Ik had schrik dat je me zou afwijzen.”�
“Maar dat deed ik niet, dus…”�
“Daar ben ik blij om.”�
Hij glimlachte weer. Hij boog zich naar me toe maar net op dat moment kwam de serveerster terug met de drankjes. Ik vervloekte haar tot in het diepste van de hel. Niet dat het werkte, ze bleef daar staan, in levende lijve, het mooiste moment uit mijn leven net verpest. Toen ze weg was gaf Louis één glas aan mij. Er zat een rode vloeistof in en een stokje dat vanboven overging in een hartje. Hij hief zijn glas op en ik volgde zijn voorbeeld.
“Op ons!”� zei hij.
“Op ons,”� glimlachte ik en hij tikte zijn glas tegen de mijne. Ik dronk een slokje van het drankje en tot mijn verbazing was het echt superlekker. Het was erg zoet en smaakte naar een mengeling tussen aardbei en framboos. "Wacht eventjes, ik ben zo terug, even iets doen," zei hij plots en verdween naar het podium om even iets tegen de zanger te fluisteren. Een paar minuten later sprak de zanger in de microfoon: “Dit nummer is speciaal aangevraagd door Louis Tomlinson.”� De drummer tikte met zijn stokken en toen klonk mijn lievelingsliedje door de boxen. Louis stak zijn hand uit “Wil je deze dans van me?”� Ik knikte, nam zijn hand aan en hij leidde me naar het kleine stukje open vloer voor het podium. Een aantal andere mensen volgden ons voorbeeld. We wiegden zachtjes heen en weer op de rustige muziek. Toen het wat heviger begon te worden zwierde hij me in het rond en liet me pirouettes maken. Ik wist niet dat hij zo’n goede danser was. Ik genoot van met volle teugen van het moment. Louis eindigde de dans door mij in zijn armen te laten vallen. Hij hing met zijn gezicht boven mij en keek me diep in de ogen. Ik slikte. Het gevoel van zijn lippen op de mijne was overweldigend. Plots viel ik met een dreun op de grond, ik keek op om te zien waarom Louis me in godsnaam had laten vallen en zag men ex-lief met geheven vuisten tegenover Louis staan. Louis had zijn hand tegen zijn neus gedrukt, er drupte bloed vanonder zijn hand.
“Blijf van haar af.”�
“Wat bezielt je Eric? Laat hem met rust.”�
“Hij moet jou met rust laten!”�
“Het is over tussen ons Eric.”�
“Ik hou nog altijd evenveel van jou Daisy.”�
“Ik hou nu van iemand anders! Eric, je zei dat je het begreep, dat je verder zou gaan met je leven.”�
“Ik kan niet leven zonder jou Daisy.”�
“Je overdrijft!”�
Erics ogen flitsten van mij naar Louis en terug. Zijn ogen straalden woede uit. Ik kreeg schrik van hem, hoe hij daar zo stond met gebalde vuisten, zwaar ademend. We waren twee jaar samen geweest. In het begin was Eric de perfecte jongen voor mij. Lief, grappig maar toch geen watje. Maar hij werd steeds meer aanhankelijker en op het laatste kon hij geen seconde zonder aan mij te plakken. Ik had er genoeg van. Het leek alsof ik geen lucht meer kreeg. Ik had al mijn moed bijeen geraapt en hem gezegd wat er op mijn lever lag. We hadden lang zitten praten en Eric probeerde me te overtuigen dat hij weer zou veranderen als ik dat echt wilde. Maar ik wist dat hem dat niet zou lukken. Het laatste wat ik van hem gezien had was een gekwetste blik in zijn ogen. In het begin bleef hij me sms’en en bellen maar ik negeerde hem. Heel af en toe stuurde ik iets terug om te laten zien dat ik nog leefde. Maar hij verhuisde en liet toen niets meer van hem horen. En nu stond hij hier.
“Eric, het is allemaal zo lang geleden, ik dacht dat je in die nieuwe stad een nieuw leven had opgebouwd.”�
“Ik heb het geprobeerd Daisy, maar het lukte niet, ik kreeg jou niet uit mijn hoofd.”�
Louis keek van mij naar Eric en terug. Ik had hem nooit over Eric verteld. Het was gewoon nooit in mij opgekomen om over hem te vertellen. Waarom zou ik ook? Eric was verleden tijd. Louis mengde zich in het gesprek.
“Je bent gestoord man, laat haar met rust.”�
“Ben jij haar nieuwe liefde? Ik wil nog wel eens zien hoe lang het duurt tussen jullie. Volgens mij duurt het maar een paar dagen voor ze beseft dat haar hart nog altijd bij mij ligt. Ze is in de war doordat ze me zo lang niet heeft gezien. Maar ik weet dat ze nog altijd van mij houd net zoals ik nog altijd van haar houd en van haar zal blijven houden. Ik zal op haar blijven wachten zo lang het nodig is omdat ik weet dat ze zal terug komen. Wij zijn voor elkaar gemaakt en niemand kan daar iets aan veranderen en zeker niet zo’n prutsventje als jij. Wedden dat ze alleen maar met jou gaat voor je geld? Omdat je zo’n beroemd One Direction mannetje bent? Als ze genoeg beroemdheid heeft omdat ze ‘het vriendinnetje is van’ dan komt ze wel terug.”�
Ik krabbelde overeind van de grond en keek Eric een tijd lang zwijgend aan. Zijn blik straalde vastberadenheid uit. Zijn vuisten waren nog altijd gebald.
“Eric,”� fluisterde ik. “Ik ben verder gegaan met mijn leven. Ik hou nu van Louis. Mijn gevoelens voor jou zijn weg.”�
“Dat denk je alleen maar! Het zit allemaal in je hoofd. Hij heeft je hoofd gek gemaakt. Als je naar je hart kijkt zul je wel zien dat je nog altijd van mij houd.”�
“Het is twee jaar geleden Eric. Je moet het verleden achter je laten. Je … je maakt geen deel meer uit van mijn leven. Ik dacht dat toen je niets meer van jou liet horen dat je eindelijk beseft had dat het gedaan was tussen ons. Ik dacht dat je, je leven terug had opgepakt. Dat je een leven had opgebouwd zonder mij zoals ik ook heb gedaan zonder jou.”�
Plots pakte hij me vast en drukte een kus op mijn lippen. Ik probeerde me los te wringen maar zijn greep was te sterk. Zijn tong gleed over mijn lippen maar ik hield mijn lippen stijf op elkaar geperst. Ik hief mijn knie en hij liet mij los om naar zijn kruis te grijpen.
“Heb je dit niet gemist Daisy? Mijn lippen op de jouwe? Heb je het niet gemist? Ik heb jou gemist," zei hij toen de ergste pijn weg was.
“Je bent gestoord!" riep Louis “Hij moet naar een psychiater, die jongen moet dringend naar een psychiater,”� fluisterde hij in mijn oor.

Reacties: