FanFic.nl

New Life [Has come to an end...]

Request

Ik zuchtte diep, het drong allemaal niet helemaal door. Dit was geen offerplaats, maar soms toch ook wel. En ik ging hoe dan ook dood.
‘Hoe heten jullie eigenlijk allemaal?’ vroeg ik terwijl ik met mijn hand over mijn voorhoofd wreef.
‘Ik ben Aro. En ik snap dat het allemaal verwarrend is. Het is niet de bedoeling dat de mensen hier anderen heen sturen omdat ze het niet vertrouwen. En er dan maar vanuit gaan dat wij hun vuile werk opknappen.’
‘Als ik het goed heb gehoord doen jullie dat wel elke keer,’ mompelde ik. Aro glimlachte, ‘ik zei het al, dat gebeurd alleen als we honger hebben.’
Ik keek hem aan, er begon me vaag iets te dagen over lang vervlogen verhalen. Koude wezens, werden ze genoemd bij ons. Hoeveel verhalen had mijn moeder me als kind wel niet over ze verteld? Maar nooit angstaanjagend, vandaar dat ik niet bang was voor Aro toen ik hem zes jaar geleden voor het eerst ontmoette. ‘Je bent een vampier.’
Aro knikte, ‘inderdaad, gelukkig ben je snel van begrip. Maar ik had ook niet anders verwacht.’
‘Je zei net dat je me in de gaten hield. Waarom?’
Aro slaat zijn handen in elkaar, ‘daar is de hamvraag! Eindelijk! Meisje, ik houdt je al in de gaten sinds ik van je bestaan hoorde. De dag dat ik bij jullie in de winkel kwam was ik gewoon nieuwsgierig. Ik wilde weten hoe je eruit zag. Hoe je was, en of de geruchten klopten.’
‘En voldoe ik aan je verwachtingen?’
‘Ja natuurlijk! Ik was verrast dat je hier ineens voor mijn neus stond. Ik had verwacht…dat ze je in het dorp op de brandstapel zouden zetten. Dan zou ik een beter excuus gehad hebben je te trasformeren,’ zei Aro een tikkeltje opgewonden.
Ik keek naar de grond, ‘ik zou je nu ook mijn toestemming geven. Maar geef dan eerst antwoord op mijn vraag; waarom ik van enige waarde zou kunnen zijn voor jou.’
Ik hoorde gemompel om me heen.
‘Aro! Dit is uiterst ongepast!’ zei een jong meisje. Jonger nog dan ik, maar ze straalde iets uit waardoor je haar wel moest respecteren. ‘Jane liefje, nu even niet,’ in de stem van Aro klonk onderhuidse autoriteit, Jane keek mij even boos aan en deed toen weer een stap terug.
‘Toch moet ik Jane gelijk geven broeder.’ Een vampier met lichtblond haar stond op van de stoel waarin hij had gezeten en kwam naast Aro staan, ‘misschien moet je eerst even “kijken”� voor je zeker weet dat z-’
‘Caius, ik weet precies wie dit meisje is. En zelfs toen ik haar kwam bezoeken was ze niet bang. Kijk naar haar, zie je enige angst?’
‘Joh, als het zo’n probleem is voor jullie wandel ik wel weer naar buiten hoor. Laat ze me dan maar op de brandstapel zetten,’ zei ik voor Caius weer iets kon zeggen. Woedend keek hij me aan, maar Aro lachte, ‘zie je wel! Totaal niet bang!’
‘Ik wil nog steeds antwoord op mijn vraag.’
‘En dat krijg je! Net als de rest hier, want ik merk dat mijn kinderen onrustig worden,’ hij keek even om zich heen, ‘het talent wat je hebt, Citali, zal alleen maar sterker worden na je trasformatie. En een talent kan ik niet zomaar laten lopen.’
‘Wat kan ze dan?’ vroeg een derde vampier in een stoel ongeduldig.
‘Hypnotiseren.’
Die woorden bleven in de lucht hangen, ik wist niet hoe lang het duurde voor er weer iets gezegd werd, maar toen zei een jongen, ‘maar…dan is zij de eerste.’
‘En dat is precies de reden dat ze hier past, Demetri,’ zei Aro met een serene glimlach. ‘Die “ze”� staat hier en hoort jullie,’ zei ik voorzichtig.
‘Toch is het uiterst ongepast dat ze er om vrí í gt getranformeerd te worden,’ zei Caius uit de hoogte, en hij keek me minachtend aan. ‘Jullie zullen allemaal wel een goede reden gehad hebben om te tranformeren in vampiers?’ vroeg ik, ‘misschien heb ik die ook wel. Maar daar is niet naar gevraagd.’
Caius wilde iets zeggen, maar blijkbaar wist hij niks te bedenken want hij klapte zijn mond ook weer dicht. Aro kwam naast me staan en sloeg een arm om mijn schouder. Hoe kwam het toch dat die arm veilig voelde? Alsof die arm me beschermde tegen de vampiers die zich er nu mee begonnen te bemoeien.
‘Wat is die reden dan?’
‘Nou bijvoorbeeld een heel dorp dat zich tegen je keert? Een dorp dat je eerst in zijn armen sluit omdat je oh zo goed voor iedereen zorgt? Ze verzorgd als ze gewond, ziek of wat dan ook zijn? Kinderen met wie je eerst rond een kampvuur zit en diezelfde kinderen die je beginnen te bespugen als je langsloopt? Een dominee die de mensen verteld dat je een heks bent terwijl jij voor zijn zieke moeder zorgt? Is dat misschien reden genoeg?’
Er viel een stilte.
‘Een moeder die op de brandstapel kwam door jouw schuld,’ zei ik zacht, ‘is dat ook reden genoeg?’
Caius zuchtte diep, ‘ja, misschien,’ mompelde hij stug.
Aro pakte mijn handen in de zijne, ‘je moeder wist wat ik was. Daarom vertelde ze je al die verhalen. Ze hoopte altijd al dat ik je zou redden van een gruwelijke dood.’
Ik was even niet in staat antwoord te geven, verbijsterd door zijn woorden. Aan de gezichten van iedereen in de zaal te zien was ik niet de enige.
‘Ik heb gezien hoe ze in jou plaats op die brandstapel terecht kwam, weet je nog wat ze riep?’
Ik keek Aro met tranen in mijn ogen aan, ‘“zorg voor haar, in Gods naam, zorg voor haar”�.’ Aro knikte, ‘hoe kan ik een belofte nu verbreken?’ Nu rolden de tranen wel over mijn wangen, mijn moeder had al die tijd geweten wie Aro was, en wilde dat hij voor me zou zorgen. Haar wens zou uitkomen, en niet alleen omdat Aro het beloofd had. Diep vanbinnen had ik misschien altijd wel geweten dat mijn ontmoeting met Aro zes jaar geleden geen toeval was geweest. Per slot van rekening, bestond toeval niet, toch?
Aro boog zich naar voren, ‘ik zal voorzichtig zijn.’

Reacties:

moorte zei op 22 nov 2011 - 15:58:
Dit is zo zielig, ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen
en nu wordt ze vampier bij de volturi
wil je pleas snel verder gaan hety is zo mooi en ik zou graag willen weten hoe het verder gaat.