FanFic.nl

Breathing Again [Vervolg IAPW] [4/4]

3

Van de ene naar de andere kant draaien hielp Tom niet om beter te slapen. Hij staarde naar het plafond en de schaduwen die eroverheen reisden. Vaag maanlicht gloeide in de grote ramen en hij deed niet de moeite om de gordijnen te sluiten. Hij lag daar maar, ademde in en uit, en zijn vingers zochten een soort van comfort van hun verbinding met elkaar. Dus Tom keerde terug, nu op zijn rug, en duwde een hond - of een hoop honden - weg van zijn kant, wreef zijn vingers tegen elkaar.

Het was zo stil. Het bed rook naar Bill, want het was die van Bill. Van de muur tegenover het bed staarden ingelijste stukken van pop art, bewijs van Tom die hier niet behoorden. Hij wilde hier niet zijn, maar ja, hij wist niet hoe hij moest vertrekken. Die verdomde vingers - dacht Tom - ze verraadden hem toen ze de band van zijn bokser hadden gevonden en zich verlaagden zonder enige intentie om het idee te laten vallen. Tom snoof, licht geïrriteerd, en sloot zijn ogen.

Hij voelde zich eenzaam. De troostende geur van zijn broer was niet genoeg om hem heel te laten voelen. Het was genoeg geweest. Niet zoals vanavond, wanneer elke cel in Tom verlangden om de lakens opzij te doen en op pad te gaan naar zijn eigen kamer, zijn eigen bed, waar hij hoorde. Toms handpalm wreef over zijn lul in zijn boxer, wakkerde het op, kreeg een kleine klop als antwoord. Zijn hand bewoog zonder na te denken, kende elke manier om zichzelf goed te voelen na jarenlange ervaring. Toms geest doorboorde de muur achter zijn hoofdeinde, streelde de persoon die lag te slapen in zijn bed en toen maakte zijn pik een ander klopping, verhardde snel onder zijn aanraking.

“Fuck, nee...”� mompelde Tom en trok zijn hand weg van zijn behoeftige pik. Hij was niet van plan om uit het bed van zijn broer te stappen, tussen de lakens die naar Bill roken, gewoon omdat hij zijn gedachten niet van die ene persoon kon afkrijgen die achter de muur lag te slapen. Trouwens, het zou storend zijn, dacht hij en in plaats daarvan drukte hij zijn handpalmen over zijn ogen.

Nadat ze wat junk food hadden opgepikt, naar Tom en Bills huis reden en de honden groetten, was de tijd snel voorbij gevlogen. Voorzichtig experimenterend leerden ze elkaar weer kennen. Zo weinig was er veranderd tussen hen, zelfs toen de wereld zo veel graden om het centrum heen had gedraaid. Shawn was weer begonnen met studeren en studeerde in chemie of iets dergelijks, omdat - volgens zijn eigen woorden - hij wel wat beters te doen had in het leven dan met een onderbetaalde baan te werken in een fast food restaurant. Shawn was slim, Tom wist dat, en alleen God wist hoe graag Tom zichzelf mentaal wilde slaan, maar hij vond het een goed idee voor Shawn om terug te gaan naar school. School was niet echt een plek dat Tom aan iedereen aanraadde.

Dus daar zaten ze, slingerden hun stoelen heen en weer bij de keukentafel nadat de laatste Franse frietjes hun weg hadden gevonden in hun mond en de honden hadden zich verzameld om zich rond hun voeten te krullen. Tom legde zijn huidige baan uit, dat was een beetje zoals het werken voor Bill... met Bill... hij wist het niet echt. Jouw plek in het leven, hoe vind je er één als alles bekend van je is afgenomen? Bill kwam terecht in de mode, ontwierp en onthulde de fantasieën die hij had toen hij nog klein was. Hetgeen wat altijd een tweede keus was omdat hij een rockster was, maar ze waren toch daar. Ze hadden de rockster gedeelte, dus Bill wilde iets anders.

Tom eindigde nergens. Hij volgde Bill als een puppy, hetgeen waar hij gezegend mee was. Hij deed het vuile werk opknappen; onderhandelen, discussiëren met advocaten en mannen in pak, produceerde kranten, praatte over geld en schema's en opnieuw geld - want het ging allemaal om geld. Hij had veel geleerd in het allereerste begin van het succes - naast Bill en soms in opdracht van Bill.

Omdat het over Bill ging, maar dat stoorde hem niet.

Misschien moest het, het zou moeten.

Ze hadden allebei hun vingers verbrand tijdens de rit, Tom en Shawn. Het was niet zo lang geleden dat Tom zijn spullen had terug gebracht naar zijn en Bills huis. Het was altijd hun huis, ook wanneer Bill helemaal alleen woonde. Shawn had een nog langere relatie achter zijn rug dat eindigde met vijfhonderd dagen van liefde, een tekort aan dagen en interesse. Shawn vertelde Tom toen hij het ​​einde van de vijfhonderd dagen zag van de liefde, de dag waar hij te horen kreeg: “Weet je, ik geef om je - als een vriend,”� en het liet zijn basis toch niet trillen, hij wist dat het voorbij was. Sommige liefdes bloeiden alleen maar voor vijfhonderd dagen.

Een reis naar hun huisstudio gaf Tom de kans om enkele akkoorden te spelen voor Shawn, die naar een muur liep die bedekt was met ingelijste gouden en platina platen en andere onderscheidingen. Altijd in paren. Soms trok Tom zich terug in hun kleine studio om een akkoord of twee te spelen of om gewoon over iets te denken waar hij niet zeker van was. Vreemd genoeg speelde hij deze dagen bijna alleen maar akoestische gitaar. Hij plukte nog een paar keer aan een snaar en zette de gitaar neer.

De prijzen hingen in een nette lijn op de muur en Shawns ogen bestudeerde de één na de andere. Ze waren er om Tom eraan te herinneren dat hij iets was. Shawn zuchtte zachtjes, zei dat het triest was. Hij draaide zich om, om naar Tom te kijken voordat hij hem verder vertelde dat het jammer was dat Tom dacht dat die gouden platen en onderscheidingen bewezen dat hij iets was.

Tom wist dat Shawn gelijk had.

Ze praatten niet echt over de twee dingen. Het was als een cirkel of een spiraal en hoe meer ze deden alsof het makkelijk zou zijn, hoe meer ze wisten dat het niet zo makkelijk op zou komen. Tom voelde een vreemde fladdering in hem toen hij naar Shawn keek die begon te geeuwen, de vlucht en de jet lag begonnen hem te raken. Het was kut om naar het oosten te vliegen, Tom wist het perfect. Naar het westen vliegen was altijd makkelijker.

Het aanbieden van zijn eigen kamer en bed en het willen om zelf in Bills bed te slapen aan Shawn, ergerde hem als niets anders, maar het was het verste dat hij was gegaan met Shawn - keek zacht onder hun wimpers en glimlachen trokken aan de hoeken van hun mond toen ze betrapt werden, gedeelde lachen en een geur van vertrouwdheid van de jaren die allang voorbij waren, maar niet vergeten. Shawn had het aanbod gelukkig aanvaard, met de belofte aan Tom om hem de volgende dag Hamburg te laten zien en sloot de deur.

Onafhankelijk om te proberen zichzelf het tegendeel te bewijzen, eindigend in Bills bed was het meest verkeerde ding dat Tom kon voorstellen om dan goed te doen. Dus vulde hij de drinkbakken voor de honden. Lui kwamen ze na Toms geluiden van zijn sokken in de keuken, probeerde hun geluk met de voerbakjes en, nadat dat waardeloos bleek, verdwenen ze in de kamer van Bill, terwijl Tom zijn laatste sigaret van die nacht rookte, deed de lichten uit en volgde hen.

Nu volgde Tom de steeds wisselende schaduwen op het plafond, geil, behoeftig en rusteloos. Hij probeerde te luisteren, zijn getrainde gehoor om een enkel geluid achter de muur te vangen, maar hij eindigde met niets. Hij wilde niet dat Shawn dacht dat de enige reden voor hem om in Hamburg te zijn was om Toms behoefte voor homo sex te stillen. Tom vond het prima zonder man-op-man actie, heel erg bedankt, maar vond het niet prima om gescheiden te zijn van Shawn nu hij hem eindelijk bij hem had.

Het raakte hem als een wervelwind, herinneringen en de onderliggende verlangen naar een ander persoon. Iemand als Shawn.

Precies Shawn en niemand anders.

Hij kon slapen, gewoon slapen en niets anders, Tom besloot om uit het bed te springen en sloop op zijn tenen naar de volgende deur. De honden hieven nauwelijks hun oren, maar gromden zachtjes. Blote voeten maakten geen geluid toen hij genavigeerd zijn weg door de donkere gang sloop en stopte achter de deur naast de slaapkamer van Bill. Vergat bijna om adem te halen en met zijn half-harde lid geweekt in spanning naar de normale toestand, klopte Tom uiteindelijk zachtjes op de deur. Het weerklonk in het lege huis en hij trok een grimas.

Zonder het verwachten van enig antwoord, duwde Tom langzaam de deur open. Hij stond daar, in het schemerige gloeiende licht van de maan en dezelfde schaduw liep over zijn torso. Toen Toms ogen zich hadden aangepast, zag hij dat Shawn zijn hoofd had opgetild, de hele hoop van hem in het bed en de uiting van ontspanning van de slaap, terwijl hij naar Tom keek. Voor een tijd stonden ze daar, Tom friemelde vooral zenuwachtig met zijn bokser aan de deur, verlaagde zijn ogen in verlegenheid. Shawn liet zijn hoofd terug naar het kussen vallen en tilde de hoek van het laken op, want Tom maakte geen beweging in het in komen of weggaan.

“Kom hier...”� mompelde Shawn, zijn stem kraakte een beetje van de slaap waaruit Tom hem net had gewekt.

Zonder iets te zeggen liep Tom naar zijn bed en kroop naast Shawn. Toen Shawn dichter naar de andere plek rolde om plaats te maken voor Tom, verliet hij de warme plek van de lakens. Het liet Tom warm voelen van binnen, herinnerde zich waarom het zo goed voelde om met iemand te slapen. Aan zijn zijde en zijn gezicht naar Tom, begroef Shawn zijn wang in het kussen en hield zijn ogen gesloten. Tom lag op zijn rug en durfde nauwelijks zijn hoofd te draaien om naar Shawn te kijken die alweer in slaap dreef.

“Ik... Dit is... Je weet dat ik je niet heb gevraagd om alleen te komen voor...”� fluisterde Tom. "...dit... toch?”�

“Uh-huh...”� was de mompelende reactie, gedempt door het kussen.

In het donker, maakten vingertoppen lui, kleine bewegingen op Toms buik, cirkelde rond en hij voelde adem die de gevoelige huid van zijn nek streelde. Tom voelde zijn hart snel en sterk kloppen. De bruin-harige man naast hem nestelde zich een beetje dichterbij, het gestage tempo van zijn ademhaling verraadde zijn dromen. Tom dacht dat hij de spanning niet makkelijk van zijn schouders kon laten vallen, maar het was magisch kalmerend.

Het gevoel van iemand die tegen je nek ademde, gestaag in en uit.

Tom sloot zijn ogen - in en uit, in en uit - en zocht de vingers op zijn buik, verstrengelden zijn eigen met hen en voelde alleen dat, totdat hij zijn eigen slaap gevonden had en uiteindelijk wegdreef.

In en uit, in en uit.

***

Misschien was het een droom.

Tom was bang om zijn ogen te openen. Zo kon hij blijven hangen tussen de droom en werkelijkheid en denken dat dit alles slechts een droom was. Niet echt gebeurd. Hij hield zijn ogen rustig gesloten en begraven in het donker. Ergens tussen een waarheid en een leugen.

Het voelde hard, ongelooflijk hard en drukte tegen het andere lichaam naast hem, Tom voelde de vingers dansen op zijn huid, raakten hem nauwelijks aan en met elke stoot waardoor hij naar lucht moest happen. Hij ademde sneller met de eigenaar van de vingers. Tom was bang voor zoveel toen hij zijn ogen opende en verplaatsten. Voorzichtig vond hij zijn weg dichterbij, huid-op-huid, en raakte er verbrand door. Het voelde aanstootgevend en Toms stijve stootte tegen de dij van de andere persoon. Het brak het moment, maar hij deed het weer. En nog eens.

Want oh God, de wrijving was goed.

De vingers op Toms rug gleden steeds lager, langs zijn ruggengraat en toen ze onvermijdelijk de tailleband van Toms bokser bereikten, trok hij het naar beneden. Tom schopte zijn bokser ongeduldig uit, hielp op vrijwillige basis, en een zachte kreun ontsnapte en streelde zijn nek. Ze beten op hun lippen om niets ongepast uit te laten, maar alleen het gejammer, gekreun en het geluid van de lucht verplaatsten zich snel tussen hun lippen en vulden de anders stille kamer.

De kreunen ritselden en schreeuwden gesmoord in hun keel voor meer aanrakingen, de onmiskenbare noodzaak om de hoogste top te vinden. De climax.

Zij waren beiden naakt nu, half echt, half droom. Tom rolde met zijn heupen reflexmatig tegen de persoon tegenover hem, wiens tanden zachtjes op Toms schouder beten. Het voelen van de andere harde lid tegen het zijne, hij rolde het blindelings in zijn hand. Hij had het gevoel zoveel gemist. Toms pik begroette gelukkig de vreemde (en toch niet zo’n vreemde) palm om erin te knijpen en zonder na te denken stootte Tom in die palm.

Hun handen bewogen voortdurend, versnelden het tempo tussen hen, totdat zij op hun zij en rug zweetten. Tom vond de lippen, proefde ze en opende het voor zijn tong om binnen te dringen in het hete vocht. Streelden elkaars tongen, hijgden tegen elkaars mond, werden twee figuren waarvan alleen de gloed van het maanlicht getuige van was, maar ze deden hun ogen niet open. Dit ging niet gebeuren. Tom beloofde zelfs dat het niet zou gebeuren, toen hij op de deur van zijn eigen kamer klopte en niet veel later in zijn eigen bed getrokken werd en alleen maar te worden gewiegd in de zoete warmte van een reeds gevuld bed.

Niet leeg, zoals hij gewend was.

Misschien was het gewoon een droom.

Het duurde schijnbaar voor eeuwig. Zonder een woord of zelfs een sneak tussen de gesloten oogleden wiegden ze tegen elkaar, streelden elkaars erecties. Sneller, af en toe stootten ze met hun ellebogen, maar dat maakte niet uit. De vrijlating van alle frustratie, behoeftes en oer instinct bundelde in de maag van Tom. Gedeeld gehijg vulde de ruimte tussen hen en Tom wist - hij wist gewoon dat hij niks wist van alles daarvoor - dat hij niet langer op deze golf kon blijven rijden.

Een ingenomen kreun verliet tussen zijn goed gesloten lippen toen de veer in hem werd vrijgelaten en hij kwam en kwam en kwam in de palm die hem kneep, de gladde stof maakte een puinhoop van hen beiden. Het was zo intens dat Tom nauwelijks de ander opmerkte, zijn harde pik verhardde in Toms hand en liet alles over zijn vingers heen gaan. Tom slikte de kreten in zijn keel weg, het voelde alsof het te veel zou zijn om ze te laten ontsnappen.

Ergens in de verste hoek van Toms geest, wist hij dat hij de troep schoon moest maken, maar hij kon niet. Wilde niet. Het zou bedoeld zijn voor het openen van zijn ogen en geconfronteerd worden met een soort van uitleg. Het was nauwelijks echt goed, maar net daar. Bijna als een natte droom toen hij jonger was. Tom in slaap, samen met rustgevende vingers op zijn zachte lid.

Misschien was het een droom.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.