FanFic.nl

•Fallen Angel Of Blood•

~ 9. 'There's Nothing To Worry About..' ~

Hij kijkt eventjes in jouw ogen en dan kijkt hij omhoog, over je heen naar Sayuri. Aangezien hij toch groter dan jou is, is het niet moeilijk voor hem om over je heen te kijken. Je voelt hoe hij met zijn duim zachtjes over jouw schouderblad wrijft. ‘I-Ita-kun.. W-Wat doe jij hier..’ komt er met moeite uit jouw mond, want je hebt hem helemaal niet horen aankomen. Terwijl je normaal gesproken alles van een hele grote afstand hoort. Hij kijkt nu weer in jouw ogen, diep in jouw ogen alleen lijkt hij niet echt aandacht voor Sayuri te hebben, maar juist voor jou. ‘Ik was alleen een beetje bezorgd om je.. Aangezien ik heel wat geschreeuw hier vandaan hoorde komen.’ Fluistert hij zachtjes. ‘En omdat je best boos klonk, terwijl je daarnet best aardig reageerde..’ ‘E-Ehm..’ fluister je zachtjes, aangezien je niet weet wat je moet zeggen. Moet je hem uitleggen waarom je kwaad was? Want je weet nog steeds niet waarom Sayuri kwaad op je is, al heb je wel een idee waarom ze kwaad is. Je hebt het gevoel dat ze op Itachi is, aangezien ze kwaad reageerde toen ze zag dat jullie aan het knuffelen waren, en ze precies stilviel toen ze Itachi zag.
Itachi kijkt je met een verbaasde blik aan, maar aangezien je veel meer op zijn onyxkleurige ogen let, kijk je naar de grond. ‘Ja, ik en Sayuri hadden een ruzietje.. Zoals altijd, maar daar zijn zussen voor, hé?’ zeg je terwijl er een zachte zucht jouw lippen verlaat. Voorzichtig kijk je omhoog, kijkend in Sayuri’s ogen om te zien of je gelijk hebt. Als je vanuit jouw ooghoeken ziet dat Itachi zich omdraait, zodat hij naar Sayuri kijkt, zie je dat er in haar ogen een soort glinstering komt. “Duidelijk.. Ze is verliefd op Itachi.. Maar, waarom was ze zo kwaad op me? Ziet ze me soms als een vijand? Ze kent Itachi langer dan ik.. Waarom maakt zij zich dan zo’n druk om zoiets.. Ik bedoel, ik ben echt geen concurrentie voor haar. Ik en Itachi zijn gewoon vrienden. Niks meer, niks minder.”� Bij de laatste gedachte slik je even, want je weet nog niet zeker of je dat echt voelt. Je weet niet zeker of hij alleen maar vrienden voor je is.
Dat komt omdat je nooit echt een hele goede vriend gehad hebt, nadat je hiernaartoe gegaan bent. De enige gevoelens die je toen had waren haat, verdriet en angst. ‘Weet je zeker dat er niks anders aan de hand is, Yui?’ vraagt hij op een hele bezorgde toon. Je had niet gedacht dat er ooit iemand zo bezorgt om jou kon wezen. Je kijkt op, kijkt weer in zijn ogen en knikt. ‘Ja, Ita-kun.. Ik weet het zeker.. Maak je niet zo ongerust en wees niet zo bezorgd.’ Je glimlacht voorzichtig en wat ongemakkelijk naar Itachi, als teken dat hij zich niet zo’n zorgen moet maken om je.
Hij trekt je heel voorzichtig naar zich toe en wikkelt z’n armen om jouw middel. Met zijn gezicht komt hij steeds dichterbij, daardoor wordt je een beetje rood. Zijn warme adem is nu te voelen op jouw oor. ‘Ik weet dat jij je ongemakkelijk voelt, Yui.. En dat Sayuri zich ook heel ongemakkelijk voelt.. Wat is er aan de hand? Jullie zullen geen ruzie om niks gehad hebben.’ Fluistert hij in jouw oor. Voorzichtig haal je zijn handen die om jouw middel weg en doe je twee stappen achteruit. ‘Itachi, maak je niet druk.. Het zijn meidenzaken..’ fluister je zachtjes, maar nog hard genoeg zodat hij het kan horen. Op één of andere manier bescherm je Sayuri. Je wilt niet dat Itachi weet dat jouw jongere halfzusje op hem verliefd is. Je kijkt weer naar de grond. “Wat voel ik toch.. Ik haat hem niet.. Maar dit voelt niet als een gewone vriendschap.. Beschermde ik juist Sayuri.. Of deed ik het voor mijn eigen bestwil om de concurrentie te vermijden? B-Ben ik soms.. Verliefd op Itachi.. N-Nee.. Vast niet.. Dat kan gewoon niet.. Hij is ietsjes ouder en wat ziet hij in mij? Simpelweg niks.. Ik ben niet getalenteerd, mooi, gewild of iets anders.. De enige persoon die dat vindt is Akira..”� denk je bij jezelf.
Als je naar Itachi kijkt, merk je dat jouw hart sneller en harder klopt. Zo snel en hard, dat als er geen ribben voor zaten, jouw hart voor iedereen zichtbaar zou wezen. Want dan zou het natuurlijk uit jouw lijf komen. Vanuit jouw ooghoeken kijk je naar Sayuri, die ongemakkelijk naar de grond kijkt en zich wegdraait om weg te lopen. ‘Yui, voel jij je wel goed?’ vraagt Itachi bezorgt aan je, terwijl hij zijn hand tegen jouw voorhoofd aanhoudt. ‘E-Eh.. J-Ja..’ komt er met moeite uit jouw mond. Je snapt niet waarom er bijna niks uit jouw mond kan komen wat woorden betreft, als je heel dichtbij Itachi bent. Nog nooit heb je dat bij een jongen gehad, laat staan bij een persoon. “W-Waarom is hij zo bezorgt om me.. Is het omdat ik voor hem een nieuweling ben? Dat zou het vast wezen.. En voor mij is hij vast een goede vriend.. Niks meer, niks minder.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.