FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 54: Meeting Nobu Hasegawa!

“Goede morgen, schone slaper,”� zei Roxas met een brede grijns waardoor Sora hem chagrijnig aankeek, Roxas keek hem breed grijnzend aan, “ morgen,”� gromde Sora en wreef de slaap uit zijn ogen terwijl Sparky op zijn schouder klom en hem een licht kopje gaf als een kat, ”�wat ga je doen? Ik dacht als jij niks te doen heb dan kunnen we met onze Pokémon naar het Ferriswheel gaan,”� mompelde Roxas wat onverstaanbaar maar Sora trok een gezicht… hij wilde dolgraag met zijn broer naar het Ferriswheel maar Rina zou hem op komen halen voor de ontmoeting met Nobu en als Sora vroeg of Roxas meeging bracht hij hem misschien wel ingevaar vanwege Team Plasma maar als hij nee zou zeggen zou zijn broer misschien teleurgesteld zijn.. Sora maakte een besluit, Roxas zou meegaan met het gesprek die hij ging voeren met Nobu tenzij hij iets anders wou doen.
“Rox, ik heb zo een afspraak met iemand die belangrijk is. Zou je erbij willen zijn?,”� antwoordde Sora. Roxas keek hem niet begrijpend aan en boog zich naar Sora toe, “Bedoel je…bedoel je de vader van Chiara?,”� fluisterde Roxas terwijl hij voorzichtig om zich heen keek, “ja, ik heb toch beloofd om niks meer voor je te verbergen? Alleen was ik het vergeten tegen je zeggen maar ga je mee?”� mompelde Sora terug tegen zijn broer, “ja tuurlijk,”� antwoordde Roxas met een glimlach, “oke, zorg dat je niet opvalt voor Team Plasma door Suki op je schouder te hebben. Ik bedoel.. wij mogen niet gezien geworden door Team Plasma.”� Legde Sora uit terwijl hij zijn rugzak aan zijn schouders hing, “ja, maar Sparky dan? Hij is een Pikachu die valt ook op,”� zei Roxas met een gefronste wenkbrauw waardoor Sora grijnsde, “dat is geen probleem. Sparky is de enige die dat niet doet omdat hij zowat met me schouder is getrouwd en de mensen van Team Plasma gaan heus niet denken dat wij van Sinnoh zijn,”� zei Sora met een brede grijns maar Roxas keek hem twijfelachtig aan,”� ja maar dan alsnog. Team Plasma weet dat jij een Pikachu hebt,”� ging Roxas ertegenin waardoor Sora even op zijn lip beet,”�we zien het wel, kom op naar buiten,”� mompelde Sora en deed de kamer deur op slot van het Center… Roxas had zijn rugzak daar nog in liggen maar ze zouden nog terug komen want Sora zou na dat gesprek met Nobu de gym uitgaan dagen.. op de manier zoals het hoort!.


Toen Sora een stap buiten zette stak er een ongure wind op dat de twee broers liet rillen van de kou.. het was immers geen zomer meer.. helaas. Sparky rilde ook ondanks zijn vacht maar daar had Sora een oplossing voor, twee dagen terug had hij voor de Winter een sjaaltje gekocht, het was eigenlijk voor een baby maar wie zei dat het voor zijn Pikachu was? Juist niemand, dus kon niemand daar iets van zeggen, “zo beter, jochie?”� terwijl Sora hem vragend aankeek,”�Pika!”� en wreef met zijn neusje over de wang van Sora heen,”�jongens, Rina,”� zei Roxas en inderdaad daar stond Rina in haar jurk of wat het dan ook was. Zonder iets te zeggen liep Sora op haar af en gaf haar een knuffel.. ergens vond hij dat ze een soort van moeder kon zijn maar als hij dat hardop zou zeggen zou Roxas hem doormidden scheuren en die stukken aan de Sharpedo voeren als hij daarvoor de kans zou krijgen, “Hoe gaat het met jullie, jongens?”� vroeg Rina terwijl Sora schaapachtig werd aangestaard door zijn broer, “het gaat prima,”� antwoordde Roxas kortaf en keek kwaad de andere kant op. De bruinharige jongen keek nu zijn broertje schaapachtig aan… wantrouwde hij Rina ofzo? Ja het was wel zo dat ze voor Team Plasma werkte maar dan alsnog niet iedereen is slecht en Rina verdient een kans dus Roxas had daar gewoon niks over te zeggen ook als Roxas naar Team Galactic of Team Plasma was gegaan had hij hem ook een kans gegeven, ”�laten we maar gaan,”� verbrak Rina de kille stilte. Roxas wachtte totdat Rina voorbij hem was en volgde toen met een nijdig gezicht zijn broer..

Sora, Roxas en Rina kwamen bij een verlaten hutje net buiten Nimbasa City. Ergens vond Sora dit wel verdacht… wat als Rina hen nou wel in de val lokte? Nee waar sloeg dit eigenlijk op. Sora vertrouwde haar en daarmee uit, “ we zijn er, Je weet wel zit binnen,”� zei Rina terwijl Sora en Roxas haar schaapachtig aankeken en elkaar snel aankeken, gingen de twee jongens naar binnen toen de deur achter hen was gesloten, “Nobu?”� begon Sora aarzelend terwijl hij Sparky van zijn schouder had gepakt en hem in zijn armen hield, “ben jij Sora?”� klonk er een mannenstem, het klonk vriendelijk, “ja, en de jongen die naast me staat is mijn tweelingbroer Roxas,”� antwoordde Sora. Hij hoorde voetstappen zijn kant opkomen en een redelijke brede man stond in de deuropening, “Jemig, Sora dat ben jij. Alleen 23 jaar later,”� mompelde Roxas toen hij het haar van Nobu zag.
Sora gaf zijn broer een stoot met zijn elleboog. De bruinharige jongen had niet verwacht dat hij zoveel Chiara in hem zag, hij had dezelfde blauwe ogen van haar en dan zijn gezicht.. als Sora niet beter wist was het gewoon Chiara maar dan zag ze er mannelijker uit, alleen buiten het breed gebouwde lichaam dat Nobu had, ”� wacht eens even… zijn jullie niet die twee jongens van toen in Nacrene City? Met me dochter, Chiara?,”� vroeg Nobu toen ze waren gaan zitten, “Ja, dat klopt,”� antwoordde Sora. Nobu zette een vriendelijke glimlach op, “maar waar is ze dan?, vroeg Nobu en keek even om zich heen maar draaide toen weer zijn blik naar de twee jongens.. Sora herrinerde zich maar al te goed hoe het afspeelde een paar dagen geleden, ''Jongens..'' De twee draaiden zich om en zagen Chiara aan komen lopen. Ze had al haar spullen al bij zich, maar Sora en Roxas hadden ze nog op hun kamer laten liggen. ''Ik dacht dat we vanmiddag pas vertrokken,'' mompelde Sora en keek haar vragend aan. ''Ik wil.. Ik wil jullie iets zeggen,'' sprak ze zacht, maar ze konden het net horen. ''Wat is er?'' vroeg Roxas. Hij keek met een opgetrokken wenkbrauw naar haar. Ze haalde diep adem voordat ze haar mond open deed, alsof haar dat hielp te kalmeren. ''Sora, je weet nog gisteren wat er met N is gebeurd, toch? En ons gesprek gisteren..'' begon ze. De jongen knikte, wat voor haar een teken was om verder te gaan. ''Dat heeft me de ogen geopend. Ik wil sterker worden en mijn vader weer op het rechte pad krijgen,'' vervolgde ze. ''Dan gaan we vanaf nu wat meer trainen?'' Sora keek haar vragend aan, maar ze schudde haar hoofd. ''Sora.. Roxas.. Ik heb de laatste tijd zoveel meegemaakt sinds ik jullie heb ontmoet. Ik heb het leuk gehad, maar er waren ook tijden geweest dat we elkaars steun nodig hadden. Jullie zijn één van mijn beste vrienden geworden, maar.. Ik heb het gevoel dat we uit elkaar aan het groeien zijn..'' sprak ze, en keek even droevig. ''Ik wil jullie niet ophouden met mijn problemen, of met mijn training, of wat dan ook.. Daarom lijkt het me beter om alleen verder te gaan.'' De twee jongens keken haar verbaasd aan. ''Maar dat hoeft toch niet, we kunnen toch samen trainen?'' viel Sora uit. Roxas pakte hem bij zijn schouder. ''Dit is denk ik iets wat ze alleen moet doen, Sora. Het gaat immers om haar familie,'' sprak hij zacht. ''Ik weet zeker dat we elkaar nog eens zullen tegenkomen, maar tot die tijd..'' vervolgde Chiara, maar stopte halverwege en keek omlaag. Ze had er duidelijk moeite mee. Ze liep langzaam op Sora af en pakte zijn armen vast, waarna ze haar blik weer omhoog gooide. ''Bedankt voor alles, ne~?'' Ze keek beide jongens kort aan en liep toen langs ze af….
Sora zuchtte trillend, ”�ze was ook eerst bij ons maar ze vertrok om sterker te worden en jou op het rechte te krijgen…”� Sora had zijn hoofd weggedraaid van Nobu want een enkele traan liep over zijn wang heen, ”�ik heb me toen voorgenomen om jou op te zoeken omdat ik weet dat in ieder mens wel iets goeds schuilt en ik weet ook hoe moeilijk het is om iemand te verliezen die je dierbaar is en ik wil dat dat Chiara bespaart blijft,”� had Sora langzaam gesproken en keek Nobu nu recht aan. Zoals verwacht had Nobu hem zowel medelijdend als schaapachtig aangestaard, “hoe weten jullie… hoe weten jullie dat ik bij Team Plasma zit?”� bracht Nobu er toen moeizaam uit, “N..hij probeerde mij en Chiara tegen elkaar op te stoken. Hij vertelde mij dat u hier bij Team Plasma zat, eigenlijk vanaf dat moment werd het zowel voor haar teveel als voor mij… ik.. werd kwaad op haar omdat ze me negeerde omdat ik iets tegen haar had gezegd waar ik nu nog steeds spijt van heb ookal hebben we het goed gemaakt.. ik heb ook nog steeds spijt van me uitbarsting tegen haar,”� had Sora gezegd terwijl Nobu opstond en begon met ijsberen, “ik geef Chiara het volle recht om kwaad te zijn op mij,”� begon Nobu opeens waar Sora van schrok,”� ik heb haar verlaten maar het kon gewoon niet anders..”� voegde Nobu eraan toe waarbij Sora hem niet begrijpend aankeek.. dat klonk net als zijn vader toen hij een jaar of 6 was… “Papa, komt voorlopig niet meer naar huis”� maar Nobu leek hier erg spijt van te hebben terwijl zijn eigen vader geen contact meer had gezocht na vier jaar.. niet dat Sora nu ook nog contact met hem wilde… kon hij maar iets doen om Chiara te herenigen met haar vader… Sora sprong overeind, “wat zou je ervan zeggen als ik met Chiara praat en haar overhaal om met je te praten? Ik weet niet of ze naar me zal luisteren maar ik kan het op zijn minst proberen…”� zei Sora toen tegen Nobu. Hij leek wel een stuk blijer dan eerst, “Sora, hoe wil je dat gaan doen? Chiara loopt waarschijnlijk vele dorpen verder dan ons of achter. Er is niets aan een belofte die je niet na kunt komen,”� mengde Roxas zich in het gesprek. Sora draaide zich naar zijn broer toe,”�dan ga ik haar zoeken net zolang tot ik haar vind..”� zei Sora maar Roxas zuchtte, “ en als je haar dan zou vinden? Hoe ga je haar uitleggen dat je haar vader hebt ontmoet achter haar rug om… ik kan je vertellen.. dat zal ze je niet in dank afnemen.”� Roxas keek hem doordringend aan maar Sora liet zijn hoofd zakken, “dat weet ik.. ik wil gewoon dat ze herenigd word met haar vader… wij hebben zowel geen vader als moeder meer en dat gun ik Chiara gewoon niet..”� mompelde Sora neerslachtig. Hij voelde dat er een brede hand op zijn pasgeheelde schouder werd neergelegd, ”�Sora, Roxas, jullie zijn volwassen voor jullie leeftijd maar laat het verleden niet je reis verpesten door te hoge eisen te stellen voor jezelf. Daar zijn jullie nog veels te jong voor,”� zei Nobu toen maar de twee jongens hoorden een hooggepiep, “ik moet gaan, de plicht roept. En denk eraan.. hoge eisen stellen is slecht voor kinderen van jullie leeftijd.”� Nobu liep naar de deur en verdween uit het zicht.
Sora liep prompt verloren achter Roxas aan naar de deur waar niemand minder stond dan…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.