FanFic.nl

You Can Run, But You Can`t Hide

Proloog

Hijgend verstopte ik me achter een dikke eik, helemaal buiten adem. 'Ik moet ervoor zorgen dat ze Harry, Ron en Hermelien niet vinden! Anders wordt het maar me dood!' dacht ik.
Ik stopte met ademhalen toen ik een harde krak hoorde van een tak die kapot werd getrapt.
Doodstil bleef ik luisteren naar het kleinste geluidje. Niets. Helemaal niets.
Ik probeerde een brok door mij keel weg te slikken, maar dat ging nauwelijks. Diep ademhalend sloeg ik opnieuw op de vlucht, verder weg van waar we kampeerde.
"Wat staan jullie daar nog? Snatch haar!" beval een van de mannen.
Allerlei voetstappen kwamen achter mij aan en soorten spreuken werden allemaal naar mij hoofd toe gegooid, maar miste me steeds op een haar na.
'Bombarda!' riep ik in mij gedachtes en er ontstond een kleine explosie van achter mij.
Ik hoorde het geschreeuw van pijn, maar nog allerlei voetstappen die steeds dichterbij kwamen.
Ik voelde mij paniek steeds sneller en sneller in mij op waaien als een soort steekvlam. Ik voelde mij benen protesteren van de pijn en ik begon steeds langzamer te rennen.
'Ik kan echt niet meer... Nee! Zo moet ik niet denken! Ik heb Harry beloofd om door te zetten en niet op te geven. Wat er ook gebeurd!' dacht ik helemaal vermoeid.
"Stupefy!" uit het niets kwam de spreuk en raakte me. Ik verstijfde en viel op de natte grond neer. De voetstappen stopte bij mij en de persoon knielde neer. Hij haalde met zijn hand door mij lange zwarte haren, weg van mij gezicht. Ik kon niet zien wie die persoon was, het was gewoon te wazig.
Meer voetstappen kwamen dichterbij en stopte in een cirkel om mij heen.
"Heh... Goed gedaan, Scabior. We hebben de kleine kreng eindelijk te pakken!" zei een schorre stem, helemaal trots.
"Weet ik. Pak haar op en neem haar maar mee, Fenrir. Ik ben benieuwd wat deze meid ons allemaal kan vertellen over Harry Potter." zei ene 'Scabior', voordat alles zwart werd en de groep Snatchers verdwijnselde weg.

Reacties: