FanFic.nl

Living with One Direction [PAUZE]

Hoofdstuk 14

“Gaan we straks samen iets eten en dan kunnen we daarna weer naar de sterren kijken.”�
“Ik zal mijn moeder eens bellen.”�
“Vraag ook eens of je bij mij mag blijven slapen vannacht?”�
“Ik zal het vragen, maar waarschijnlijk is het antwoord toch nee.”�
Ik haalde mijn gsm uit mijn zak en toetste het huistelefoonnummer in. Ik zette hem op luidspreker zodat Harry kon meeluisteren.
“Hey mama, het is sophie hier, seg is het goed dat ik vanavond iets ga eten met Harry?”�
“Harry? Euhm ja, voor mij is dat goed, als je maar niet te laat thuis bent.”�
“Wel, dat is het juist, zou ik bij Harry mogen blijven slapen?”�
“Blijven slapen? Waarom?”�
“Gewoon, hij vertrekt morgen op tour en hij is mijn beste vriend en de rest komt misschien ook nog.”�
“Ik heb toch liever van niet schatje, zijn zijn ouders thuis?”�
“Ja, en ik kan in een aparte kamer slapen als ik wil.”�
“Dan kun je evengoed thuis slapen, en Harry moet toch al om vijf uur zijn bed uit.”�
“Maar alsjeblieeeft. Ik zal heel braaf zijn en Harry is mijn beste vriend, dat weet je toch?”�
“Ja, maar je kan nu toch ook al afscheid nemen? In je slaap kun je toch niet praten ofzo.”�
“Maar het is gewoon leuker als ik kan blijven slapen dan kunnen we nog wat praten voor we gaan slapen.”�
“Wie komt er nog allemaal?”�
“Dat weet ik nog niet.”�
Harry griste de telefoon uit mijn handen.
“Goedeavond Mevrouw Horan, het is hier met Harry. Ik zou het heel tof vinden moest u dochter vannacht kunnen blijven slapen. Ik ga haar een maand lang moeten missen en het is ook handiger want ze heeft haar fiets niet bij en dan moet ze nog helemaal tot de andere kant van de wijk lopen. En ’s avonds kan het gevaarlijk zijn buiten.”�
“Daar zit iets in.”�
“Ik beloof u dat ik goed voor haar zal zorgen.”�
“Ik weet dat ik je kan vertrouwen Harry, maar ik ben gewoon niet zo voor dat hele blijven slapen gedoe.”�
“Er zal echts niet gebeuren, we zijn gewoon goede vrienden.”�
“Ja, maar…”� Ze zuchtte. “Ok, het is goed, op één voorwaarde, dat ik nog met je moeder kan bellen en je minstens op twee aparte bedden slaapt.”�
“Dat is geen probleem Mevrouw Horan, dankjewel.”�
“En Harry, noem me maar gewoon Maura hoor.”�
“Goed, tot de volgende keer dan Maura.”�
“Dag Harry, en zorg dat mijn meisje niets overkomt!”�
“Ze is in veilige handen.”�
“Ok, daag.”�
“Daag.”�
Ik hoorde de bekende piep wat betekende dat mijn moeder had afgelegd en Harry gaf mijn gsm terug. “Yes!”� riep ik en stompte met mijn vuist in de lucht.
“Goed gedaan Hazza!”�
“Ik ben nu eenmaal de beste. Zeg, je moeder weet nog altijd niets over ‘ons’?”�
“Nee, sorry, ik vergeet het haar telkens te vertellen, maar volgens mij heeft ze wel al een vermoeden, en met die ring nu ga ik er niet meer onderuit kunnen.”�
“Maar als ik vanavond bij jou blijf slapen, wil dat dus zeggen dat je me officieel gaat voorstellen aan je ouders of niet?”�
“Dat zou ik kunnen doen, maar ze kennen jou toch al.”�
“Ja maar ze kennen mij nog niet als jou vriendinnetje.”�
Hij lachte. “We zullen nog wel zien, maar eerst iets eten, ik rammel!”�
Harry woonde het dichts bij het speelpleintje dus besloten we met zijn fiets te gaan en ik achterop omdat ik geen zin had om helemaal naar mijn huis te lopen omdat die het verst stond van het speelpleintje. Harry begon te trappen en ik sprong met een aanloopje op zijn bagagerek. Wat eigenlijk niet zo slim was want ten eerste deed mijn gat nu superveel zeer en ten tweede zwabberde Harry vervaarlijk heen en weer. Een paar rustige pogingen later konden we toch vertrekken. “Waar wil je eten?”� riep hij naar mij.
“Geen idee, kies jij maar.”�
Blijkbaar was de romanticus in Harry een beetje uitgedoofd want hij besloot voor de Mc Donalds te kiezen. Bij de Happy Meal zaten er smurfen dus besloten we om naast onze hamburger ook een Happy Meal te bestellen. Harry betaalde alles, ondanks mijn protest. We konden boven nog een tafeltje van twee bemachtigen en Harry deed direct de Happy Meal open om er de smurf uit te halen. “Klungelsmurf!”� zei hij.
“Oh, een beetje zoals jij dus?”�
Hij keek me gekwetst aan en ik stak mijn tong uit. Maar mijn reactie was terecht. Twee seconden later stootte hij zijn cola al om.
“Zie je wel, jij bent een klungelsmurf.”�
“Dat was per ongeluk!”�
“Het is al goed schatje, ik vind het niet erg dat je een beetje klungelig bent. Ik vind het zelfs schattig.”�
Hij negeerde me en begon in plaats daarvan zijn hamburger op te eten. Op een gegeven moment kwam ik een superlange friet tegen en om het toch een beetje romantisch te maken stak ik het ene uiteinde in mijn mond en hij het andere en knabbelden we zo naar elkaar toe. Maar Harry’s trui hing in de mayonaise doordat hij over de tafel heen leunde en ik verpestte het romantische moment door in lachen uit te barsten. Hij keek me boos aan.
“Door jou schuld hangt men trui nu vol mayonaise.”�
“Nee, jij bent gewoon een klungelsmurf.”�
“Ik ben niet eens blauw.”�
“En dan.”�
“Een smurf is een klein blauw mannetje van vijf appels groot die een witte hoed draagt, zie ik er zo uit? Ik dacht het niet.”�
“Er is ook een vrouwelijke smurf.”�
“Met jou valt niet te discussiëren.”�
“Daar ben ik me honderd procent van bewust.”�
Hij rolde met zijn ogen en concentreerde zich weer op zijn hamburger. Ik besloot gezond te doen en viste het zakje met groentjes uit de happy meal.
“Wil jij ook een worteltje?”�
Hij negeerde me dus besloot ik om het hele zakje zelf op te eten.
“Zeker dat je geen worteltje wilt? Er is er nog eentje.”�
Ik zwaaide ermee voor zijn neus. Hij griste het uit mijn handen en stak het in zijn mond. Hij glimlachte triomfantelijk. Harry lust heel graag worteltjes en ik wilde hem ermee uit zijn ‘ik-negeer-sophie-status’ lokken wat dus grandioos mislukt was. Ik wou het nog eens opnieuw proberen met de kipnuggets maar hij was me voor door ze snel uit de doos te vissen. Ik besloot dan maar te wachten tot hij het negeren niet meer aankon en speelde met het papier dat op mijn plateau lag. Ik scheurde het in allemaal kleine stukjes en strooide die uit over Harry’s haar. “Confetti!”� riep ik. Hij schudde met zijn hoofd en er dwarrelden allemaal papiertjes uit zijn haar wat er zeer lachwekkend uitzag en ik dus in de lach schoot. Hij ging met zijn handen door zijn haar om de rest van de papiertjes eruit te krijgen maar omdat hij krullen had ging dat niet zo gemakkelijk.
“Als je het heel lief vraagt help ik je.”�
Maar dat was hij blijkbaar niet van plan want hij bleef zwijgen terwijl hij met zijn handen de papiertjes uit zijn haar probeerde te halen. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de laatste kip nugget te pakken en op te eten. Toen hij ervan overtuigd was dat alle stukjes papier uit zijn haar waren liet hij zijn handen zakken.
“Er zitten nog altijd papiertjes in.”�
Hij gaf me een dodelijke blik. Ik glimlachte liefjes terug en liep met mijn plateau naar de vuilbak om de vuiligheid erin te kieperen. Toen ik terug naar ons tafeltje liep stond ook Harry op om mijn voorbeeld te volgen. Ik deed ondertussen mijn jas al aan en nam de smurf op van de tafel. We liepen naar buiten en ik stak mijn handen diep in mijn zakken want het was ondertussen al avond en erg koud en ik was mijn handschoenen vergeten. Ik klom achterop zijn fiets, sloeg mijn handen rond zijn middel en legde mijn hoofd op zijn rug.

Reacties: