FanFic.nl

Once upon a time (Edward Cullen)

Chapter 10

Ik knipperde met mijn ogen, ‘mama’ riep een stem vrolijk en omhelsde me meteen ik lachte en nam Jesse in mijn armen. Mijn wond is genezen want ik voelde er niks meer van. ‘Mama gaan we hier weg ik vind het eng hier’ fluisterde Jesse zachtjes maar wist dat iedereen het kon horen. ‘Misschien Jesse’ zei ik alleen hij knikte en nestelde zich weer tegen me aan. Ik stond voorzichtig op en kleedde me om Jesse was opgehaald door Esme Jesse vond Esme aardig. Ik deed een wijd shirt aan en een joggingsbroek. Ik liep voorzichtig de trap af, ik liep de woonkamer in waar ik meteen omhelsd werd door Rosalie en Emmet, Alice en Jasper Carlisle en Esme behalve Edward. Hij kwam niet ik draaide me snel van hem af en keek naar Jesse. Hij omhelsde me meteen ‘die man was dat...’ vroeg Rose ‘ja dat was Nigel’ zei ik snel. ‘Mama wanneer gaan we hier weg’ vroeg Jesse. Het werd doodstil in de kamer ‘weet ik niet Jesse’ zei ik enkel want eigenlijk wou ik hier nooit meer weggaan. Hij knikte enkel en verborg zich achter me terwijl ik op de bank met een pijnlijk gezicht ging zitten. ‘Gaat het wel’ vroeg Jasper, ‘ja het gaat prima’ zei ik en gaf hem een dankbare glimlach. ‘Als je pijn hebt moet je het zeggen’ zei Carlisle ik knikte ‘het gaat wel alleen wat steken in mijn buik maar dat is het dan ook’ zei ik. ‘Waar is Nigel eigenlijk’ vroeg ik ‘waar is Nigel WAAR IS NIGEL? Ben je ook nog bezorgt om die eikel’ schreeuwde Edward naar me. ‘Nee ik wil gewoon..’ maar hij liet me mijn zin niet afmaken. ‘Nigel is gevlucht en komt je halen is dat wat je wil horen wil je zo graag weer terug naar hem hea’ schreeuwde hij ik heb Edward nog nooit zo boos gezien. Het was dood stil geworden ik stond op en liep snel naar boven voordat ik het nog erger zou maken Jesse kwam snel achter me aan.

Reacties: