FanFic.nl

Hogwarts ' adventures

strangers in house

Er waren van die dagen dat alles goed leek te gaan, en dit was er zo een.
Fluitend liep Kyle door de gangen, zo nu en dan voelde hij de blik van een verbaasde leerling in zijn rug die duidelijk dacht dat hij zijn vertand verloren was.
Niet dat het hem iets kon schelen, daar was zijn humeur gewoon veel te goed voor, en het duurde niet lang of hij kreeg de reden hiervoor in het oog.
Tengere lichaamsbouw, diepe bruine ogen en ravenzwart haar.
Ja, hij had er nooit op durven hopen dat hij tussen de studie bollen van ravenklauw zo een parel als Katie Couldry zou vinden maar hier was ze, het mooiste meisje dat hij ooit gezien had en tot zijn eigen verbazing was ook zei voor zijn charme gevallen.
En te bedenken dat hij haar misschien had kunnen mislopen omdat hij zijn aandacht zodanig op Elena gericht had.
Hij kon zich nog steeds voor de kop slaan dat hij zich zo iedioot gedragen had en hij mocht echt wel dankbaar zijn dat ze hem had willen vergeven.
En nu was hij er meer dan ooit van overtuigd dat hij samen met Katie een nieuwe start kon maken.
' Hey, liefje.' Lachte ze vrolijk toen ze hem in de gaten kreeg.' Je bent laat.' Voegde ze er gespeelt verontwaardigd aan toe.
' Je kent Slakhoorn.Eer die je laat gaan.' Verontschuldigde hij zich terwijl hij zijn armen liefdevol om haar middel sloeg en een tedere kus in haar hals haf.
Ze gilde zachtjes toen hij speels met zijn handen over haar zijen gleed.
' Zo veel kietels?' Lachte hij plagend terwijl hij genadeloos verder ging.
' Hou op, rotzak. ' Lachte ze terwijl ze aan zijn handen probeerde te ontsnappen. ' De anderen kijken.'
' Laat hen maar, ze mogen weten wie het mooiste meisje van Zweinstein is.'
' O, en wie mag dat wel zijn? ' Lachte ze plagend terwijl ze zich eindelijk naar hem wist om te draaien en er eindelijk in slaagde een zoen op zijn mond kon geven.
Als antwoord op haar vraag beantwoorde hij haar kus zo vurig dat hij bijna van de wereld was, deels door de passie maar ook een deel doordat hij bijna geen adem meer kreeg.
Het was katie die uiteindelijk als eerste moest opgeven en hem buiten adem los liet.
' Je bent op dreef.' Mompelde ze verrast.
' Altijd als ik jou zie.' Lachte hij flirtend terug.
Lange tijd bleven ze elkaar dromerig aanstaren, tot Katie 's gezichtsuitdrukking van verliefd naar argwaanend overgleed.
' Daar heb je die idioot van een Malfidus.'
'Verbaast over dit plotse veranderen van onderwerp daaide hij zich om en zag Malfidus inderdaad weer op zijn eigen geniepige manier door de gangen sluipen.
Het was nu al twee dagen geleden sinds hij de ziekenzaal had verlaten sinds zijn vreemde ongeval en nog steeds had hij niemand willen vertellen wat er nu net gebeurt was.
Niet te verwonderen dat die kerel geen vrienden had, behalve zijn schoothondjes Korzel en Kwast dan.
' Je moet je niet te veel van hem aantrekken, je weet wat voor een rare kerel hij wel niet is.' Probeerde hij haar andacht van Malfidus af te leiden maar Katie 's aandacht bleef op hem gefocust.
' Er is iets met hem, waarom blijft hij nu bij die muur staan? '
Met tegenzin draaide hij zich naar Malfidus, net op tijd om te zien hoe hij door de muur leek heen te stappen.
' Wat? Hoe deed hij dat? ' Riep Katie geschrokken.
Dat is iets wat Kyle ook wel wou weten.
' Blijf hier, ik ga vlug een kijkje nemen. '
Even leek ze te willen protesteren maar uiteindelijk wist hij haar te overtuigen dat het beter was dat ze buiten op wacht bleef staan.
Toen rende hij vlug naar de plek waar Malfidus had gestaan en kon maar net op tijd door de deur springen die voor hem verschenen was.


Waar hij nu was uitgekomen was een groot raadsel, het was een gigantische kamer die zo vol lag met allerhande rommel dat het een hele poos duurde voor hij er zijn weg tussen wist te vinden.
Malfidus was hier duidelijk al eerder geweest want hij liep regelrecht op zijn doel af, iets wat een kast bleek te zijn.
Wat kon hij daar van plan mee zijn?
Het duurde even voor Kyle besefte dat dit niet zomaar een kast was, maar een verdwijn en verschijn kast.
In de lessen verweer tegen de zwarte kunsten hadden ze het al vaak over dit vluchtmiddel gesproken en hoe dit in de eerste tovenaarsoorlog vele levens had gered.
Hij had alleen het onaangename voorgevoel dat Malfidus de kast deze keer niet voor goede doeleinden wou gebruiken.
Onbewust had hij zijn staf al getrokken en het werd tijd dat hij hier maar eens een einde aan moest maken.
' Ben je hier wat verloren, Malfidus?' Riep hij zo luid en overtuigend mogelijk toen hij van achter een stapel rommel tevoorschijn kwam.
Malfidus schrok zo hard dat hioj pardoes een andere stapel rommel omver stoote toen hij zich naar hem omdraaide.
' Duncan? Hoe...? '
'Doet er niet toe.Wat ben jij van plan met die kast. '
' Gaat je niets aan, het is trouwens beter dat je hier nu weg gaat. Voor je eigen bestwil. ' Kaatste Malfidus terug.
' Mijn eigen bestwil? ' Smaalde Kyle. ' Net als toen je me zover kreeg Elena te kussen? Toen je me zover kreeg dat ik haar en George uit elkaar moest drijven? Denk je nu echt dat ik niet door heb wat je ware plan was? Dat ik hen uit elkaar moest halen zodat je haar voor je zelf kon hebben? '
' Wat bedoel je?' Stamelde Malfidus die nu erg nerveus begon te worden.
' Het heeft me even gekost om er achter te komen, je bet dan ook een kei in het vertstoppen van je gevoelens. Elena heeft vast niet eens door dat je stapel op haar bent. Is het niet? Je bent verliefd op haar, en ik moest ruim maken voor jou. Dacht je nu echt dat je nog enige kans maakte na dat je haar had uitgeleverd aan de heer van de duister? '
' Je weet er van? '
' Sinds ik beter met Elena overweg kan heeft ze me inderdaad enkele dingen verteld. Zit het zo diep? Toen je haar en George samen zag had je maar besloten dat als jij haar niet kon krijgen niemand haar kon krijgen. Kerel je bent echt gek. '
' Je begrijpt er niets van. Mijn hele leven werd ik afgesloten van anderen en word ik gedwongen een toneeltje op te voeren. In de brieven die we elkaar schreven kon ik voor het eerst mezelf zijn, ik dacht dat ik eindelijk iemand gevonden had die eerlijk was en me echt begreep. En dan kom ik er achter dat ook zei tegen me loog. '
' Moet ik nu medelijden hebben? ' Vroeg Kyle walgend.
' Medelijden heb ik niet nodig. Ik weet wel hoe ik me kan wreken.' Riep hij plots vol zelfvertrouwen.
En voor Kyle besefte wat er gebeurde gooide hij de deur vn de kast open en omhuld door fel licht sprongen er vele personen de kamer binnen.
Een gezicht herkende Kyle meteen van uit de ochtendprofeet.
Belatrix van Detta, die rotzak had gewoonweg dooddoeners in het kasteel gesmokkeld.
' Fantastisch werk, Draco.' Kirde de vrouw vrolijk. ' Wie is je vriendje ? '
' Een ongewenste pottekijker. Doe er maar mee wat je wilt. '
Een idee dat de vrouw wel aanstond.
Kyle was gelukkig sneller en met een zwaai van zijn staf liet hij een van de stapels rommel op het groepje vallen.
De meesten van hen wisten de valende projectielen te ontwijken maar het haf hem tijd genoeg om de kamer uit te lopen.
Hij vond Katie op de gang die opgeschrikt was door het lawaai.
' Wat is er gebeurt wat deed hij daar? '
' Je moet de leraaren gaan waarschuwen. Zweinstein word aangevallen!'

Reacties: