FanFic.nl

I Remember You (BK)

2

Laura pov..

In een renned tempo storm ik de trappen af en sla de woonkamerdeur met volle kracht open.
'IK GEEF ME OVER!!!!' gilt ze en gooit haar tijdschrift door de lucht heen. Droog kijk ik haar aan, terwijl ze lief mijn kant opkijkt. 'Oh, jij bent het..'
Snel rol ik mijn ogen, "geen zin in een tegenreactie.." en plof naast haar neer.

'Je krijgt geen extra zakgeld, geen nieuwe haarkleuring, geen nieuwe gsm en absoluut niet dat nieuwe kleedje.' en bladert rustig door in haar boekje. 'Jammer dat mijn eis, daar niet onder valt.' Verbaasd kijkt ze op en glimlach ik heilig. 'Je meent het niet!' roept ze uit en schiet recht uit haar stoel. 'Wat niet?' De blonde vrouw kijkt me ongelovig aan, waardoor er diepe fronsen verschijnen in haar voorhoofd. Ze balt haar handen tot krachtige vuisten en hier en daar verschijnen er rode vlekjes op der gezicht. 'Als je zo doorgaat, krijg je grijs haar.' Ik zie dat ze moeite moet doen om haar lach in te houden, maar ze breekt echter niet.


'Zeg me nou niet dat je zwanger bent.' Prompt stopt mijn ademhaling en schiet ik recht uit de sofa. 'WAT? Hoe kom je daar nou weer bij, moeder?' Haar houding versoepelt wat geruster en ze kijkt me streng aan. 'Als dit gaat over jongens, dan is het antwoord nee, je bent 17 maar nog veel te jong om daarmee te beginnen.' Ze spreekt de woorden zacht uit, terwijl haar ene oog gevaarlijk trilt. Als ze mijn moeder niet was dan had ik haar voorgehouden als psychopaat...

'Maar het is..' Meteen schud ze het hoofd en legt de hand in haar zijde. Onee, nu komt het, als mijn moeder een hand in der zijde legt, is dat geen goed teken. 'Je gaat niet met jongens om Laura, over mijn lijk, als ik je ooit samenzie met eentje dan gaat moeder Lucy buiten het boekje.' Haar vinger priemt haast in mijn oog en ik kan de verbeten blik niet achterhouden. Ik had het eigenlijk kunnen verwachten, ze zou me nooit met Tokio Hotel alleen laten, en al absoluut niet voor een halfjaar. Ik zucht diep en ze begint te grijnzen.

'Zo, heb ik nu je gedachten gelezen? Dit ging om jongens nietwaar?' Het ego overheerst haar haast, dit is niet eerlijk! Ze mag dit niet winnen!
Welke oplossing is er voor dit probleem? Ik heb iemand nodig die rechtvaardig is, makkelijk beïnvloedbaar is, van me houdt en alles voor me doet..

'Sorry lieve Lucy, maar mijn vraag is totaal niet op jongens gebasseerd..' begin ik en ze trekt een verslagen gezicht. 'Onee dan?' Ik heb een grijns van oor tot oor en kruis mijn benen over elkaar heen.
'Nee mam, ik wil iets nieuws in mijn leven, wat zou je ervan denken als ik een halfjaartje bij pap zou doorbrengen?'
Het eerst zo interessante boekje valt op de grond met Madonna op de voorpagina gedrukt. 'Gelieve dit te herhalen.' Ik grinnik en kijk haar veelbetekend aan. Er vormt zich een klein glimlachje op haar gezicht en ik neem haar hand beet. 'Ik heb hem al tijden niet meer gezien, en ik kan privéles krijgen dus school is geen probleem, hij zou het enig vinden.' Ze knikt en trekt een pruillipje. 'Moet ik mijn Laura, een halfjaar missen?' Ik grinnik en druk een kus op der wang.

'Je kan best zonder mij, ga misschien zelf vakantie nemen, met je yogaclubje ofzo?' Meteen verschijnt er een grijns op haar gezicht, ik kan al raden waar dit heen zal gaan. 'Misschien wel ja...' Hyper sta ik op en beweeg mijn wenkbrauwen heen en weer. 'Oke ga maar, hij zal eens blij zijn je te zien, kind.' Blij en opgetogen loop ik naar boven en meld Alice dat alles geregeld is. Er staat me nu nog 1 enkel iets te doen.

Papie gaan overtuigen, en daarvoor heb ik enkel wat chocolade en een boeketje bloemen nodig.
Mijn vader is gestoord, ik vertel het je, maar de beste!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.