FanFic.nl

I Remember You (BK)

7

De opgewekte stemmen die ik van bovenaf hoor, doen me spontaan glimlachen. Ik had gedacht dat het een slecht idee was om de jongens hier voor zo lang te houden, maar blijkbaar hebben ze het naar hun zin. Mijn lieve vrouw is net klaar met de hele tafel te dekken en legt op ieder zijn bord een heerlijk ruikende, verse pizza. 'Schat, dat ruikt overheerlijk!' prijs ik haar. Ze knipoogt en geeft me een duwtje naar de trap. 'Ga jij ze maar halen, dan schenk ik terwijl de cola uit.' Knikkend loop ik naar boven en merk dat de stemmen totaal anders klinken op de gang.


'Wat voer je uit man?' 'Ach Bill doe niet zo kinderachtig en houd erover op!' 'Kinderachtig? Jij hebt dringend een nieuwe spiegel nodig!' 'Pff, boeien, laat haar toch!' 'En ik dacht dat ze jou vriendin was?!' 'Is ze ook, maar daarom hoef ik haar toch niet te verdedigen tegen alles!' 'Wat voor vriendin ben jij eigenlijk?' 'Oh, easy Bill, niet zo tegen een meisje beginnen!' 'Maar jij mag wel zo tegen andere meisjes doen? Dat pik ik niet!'


De opgewekte stemmen die ik hoorde waren vast recorders in mijn hersenen, ze maken gewoon herrie en ruzie! Verbaasd staar ik naar de deur van Bill. Als ik het goed heb, zitten Tom en Laura daar ook achter. Had ik net gehoord dat ze net over MIJN dochter praten? Mijn schouders zakken meteen omlaag. Ik draai me om en been snel naar haar kamer. Ik klop zacht, maar hoor geen geluid. Zacht open ik de deur en zie haar slapen op het bed. De zwarte vlek, vlak naast haar gezicht doet me pijn. Ze heeft dus gehuild. Voorzichtig zak ik naast haar neer en wrijf een haarlok uit haar gezicht. Haar mooie gezichtje zit zwart, wat me vreselijk veel pijn doet. Is dit hun schuld?


Langzaam wordt ze wakker en glimlacht mijn kant op. 'Hoi pap, wat doe je hier?' Langzaam kruipt ze overeind en staart naar de zwarte vlek. 'Heeft dit met de jongens te maken?' Ze kijkt op en schud meteen haar hoofd. 'Alice, lieg alsjeblieft niet tegen me, je weet hoe een hekel ik daaraan heb!' vertel ik haar streng. Braaf knikt ze en ik zie haar gezicht even vertrekken. 'Mag..mag ik een knuffel?' Zuchtend knik ik maar bij haar zielige gezichtje. 'Als er iets is, dan moet je me dat vertellen schat, oké? Jij komt op de eerste plaats bij mij, boven mijn lieftallige broer en zijn bandje.'
Ik vertel haar om haar gezicht schoon te maken, voor ze naar onder moet.

Ik recht nog een laatste maal mijn schouders en klop op Bill's deur. 'Jongens, het is etenstijd.' Meteen gaat de deur open en knikt de zwartharige jongen vriendelijk. Beneden zie ik Alice op haar vaste plek, op de hoek van de tafel. 'Lieverd, waarom zit je niet gezellig tussen de anderen?' Ze schud haar hoofd en richt haar blik ongeïnteresseerd naar haar bord, als de rest komt aanschuiven. Alsof ze bang is dat de pizza haar gaat aanvallen neemt ze een klein hapje binnen. Charlene, mijn vrouw kijkt me vragend aan.

Niemand zegt een woord, net of je moord begaat als je een woord zou uitspreken. Ik kuch ongemakkelijk en vraag me duidelijk af, wat er zich net heeft afgespeeld. 'De pizza is heerlijk mevrouw!' zegt Bill plotseling. De anderen gaan meteen mee, waarop ze bescheiden knikt. Af en toe kijkt hij mijn dochter aan. Die hem eigenlijk compleet negeert. Gespannen stop ik met eten en tuur haar aan. 'Lieverd, vind je het niet lekker?' vraag ik haar maar. Ze stopt met eten en lijkt na te denken.

'Ik lust het inderdaad niet zo, en ik heb geen honger, mag ik weg van tafel?' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Ehm..' Zonder mijn antwoord af te wachten staat ze op en beent de trappen op. 'Alice!' spreekt Charlene snel. 'Ik eet wel als ik honger heb!' En weg is ze.

'Oke, dat was het! Wie heeft ervoor gezorgd dat ze zich zo gaat gedragen?' roep ik kwaad en spring van mijn stoel. Allen kijken ze geschrokken op, evenals mijn vrouw. Ik ben nu eenmaal niet het opvliegende type, maar ik wil mijn dochter niet in zo'n toestand zien.
En na wat ik opgevangen heb boven, zit het me echt niet lekker!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.