FanFic.nl

I Remember You (BK)

8

Afwachtend en veel betekend kijk ik mijn tweelinghelft aan. Die doet echter weer alsof er niets aan de hand is, zoals altijd. 'Nou, ik wacht.' Zuchtend legt Laura haar stukje pizza neer en kruist haar handen in elkaar. 'Je weet toch hoe ze is, ze voelt zich niet op haar gemak.' Ze spreekt de woorden met veel medelijden uit, dat ik ervan moet gaan walgen. Dit kun je niet serieus gaan geloven hé!

De vader kijkt naar de trap en denkt na. 'Ja, maar ze is zo aangedaan.' Ze knikt verveeld, maar kijkt meteen weer medelevend als haar ouders d'r aankijken. Subtiel kijk ik Tom kwaad aan. En net als ik iets wil zeggen, voel ik een harde stamp tegen mijn been. Tom kijkt me streng aan, als teken dat ik moet zwijgen. 'Laat haar maar gewoon wat met rust, begrijp me niet verkeerd maar, zonder haar redden we het ook wel hoor. Het is niet dat ze zoveel in de groep kan brengen.' Haar onverschilligheid, doet me koken van woede. Ik heb het duidelijk gehad! Bruusk sta ik op. 'Bedankt voor het eten, Charlene.' brom ik nog, voor ik de trappen op ren. 'Bill, wat ga je doen?' Waarom moet die Laura zich steeds bemoeien? 'Iets!'

Boven maak ik een paar woedebewegingen, zoals mijn armen wild rondzwaaien en diep in en uit ademen. Ik weet niet wat die 2 van plan zijn, maar ik doe niet mee. Ik vind haar een leuke meid, en dat blijft zo! Zacht klop ik op haar deur en hoor gestommel. 'Wacht...even.' Ik hoor aan d'r stem dat ze ergens mee bezig was. Iets slechts, geloof ik. De deur gaat open en ik zie de rooddoorlopen ogen.

'Hey.' fluister ik zacht. Verbaasd kijkt ze op en brengt de deur wat verder open, om me binnen te laten. We gaan zitten en kijken elkaar sprakeloos aan. Heeft ze gehuild? Net als ik iets wil zeggen, gaat de deur open. 'Alice! Lieverd toch! Alles oké?' Met ogen als schoteltjes bekijk ik het kreng dat nu om Alice's hals hangt. 'Ik maakte me al zorgen, kom op niet huilen hé!' Als een lappenpop hangt Alice in haar omhelzing en bekijk ik Laura minachtend. 'Wil je wat drinken? Kom mee.' en trekt haar van het bed. 'Ik heb..geen dorst.' mompelt ze voorzichtig. 'Zeker?' Ze knikt en Laura kijkt me glimlachend aan. 'Bill, ik neem het wel over vanaf hier.' Ik zie Tom achter haar verschijnen en voel me meteen weer kwaad worden.

Dit zaakje gaat dit keer mooi niet door! Ik weet niet of Alice naïef is, maar om alles te voorkomen, grijp ik nu meteen in. 'Ik denk het niet Laura.' begin ik en neem Alice's hand. 'Bill, wat voer je uit?' Hij heeft weer die rare blik in zijn ogen, die hij eerder had toen ik haar hand vastnam, ik zou durven zweren dat Tom jaloers wordt. Ook al is dat ergens toch vrij onmogelijk. 'Ik zorg wel voor haar, ga jij maar met Tom spelen.' Droog kijkt Tom me aan, terwijl Laura me boos aankijkt. 'Waarom wil jij nou weer hier blijven?' Ik snuif en hoor plots iets wonderbaarlijks.

'Laura, ik denk dat het even beter zo is, ik heb nu niet echt behoefte aan een girltalk, sorry.' Verrast kijk ik op en zie Tom's verbouwereerde gezicht. 'Sorry misses, ik doe wat ik wil! Maar we hebben dingen te bespreken met de band, dus Bill moet sowieso meekomen, dank u!' Hij straalt een en al arrogantie uit, tegenover haar. Ik voel hoe ze ineen krimpt en langzaam mijn hand loslaat. 'Oh..oke.' Ik schud mijn hoofd en geef Laura een zetje. 'Eruit, lieverd.' Tom neemt mijn schouder en kijkt me waarschuwend. 'Wij hebben helemaal niets te bespreken met de band Tom, tot morgen en droom enkel over mij!' waarna de deur dichtvalt. Meteen draai ik deze in het slot en zucht diep. 'Opgeruimd staat netjes!' begin ik dan opgewekt, waardoor Alice voorzichtig haar engelenlach opzet.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.