FanFic.nl

I Remember You (BK)

10

'Tom, laat me alsjeblieft niet denken, wat ik nu denk, want dan hebben we een groot probleem, en dan...lieg jij eigenlijk ook want je zoekt zelf een sociaal meisje en niet een stille steen.'
Ik spreek de woorden zo zacht mogelijk uit, hopend dat Bill Kaulitz zich gewoon vergist en verder kan leven, naar een misschien, mooie toekomst. Ik krijg niet echt een antwoord en zak naast hem op het bed.
'Waarom zijn we in godsnaam tweelingen?' fluistert Tom me zacht toe. Als ik opkijk zie ik de moeilijke, verdrietige blik in zijn ogen. 'Is het net als bij Mona?' vraag ik bang. Bijtend op zijn lip staat hij op en begint te ijsberen. 'Ja.'

Mona was een leuk meisje in de middelbare school. Beiden hadden we haar erg graag, te graag. Ik werd verliefd, evenals Tom. Zij vond ons jammer genoeg beiden leuk en kon echt niet gaan kiezen. Tussen mij en Tom was er een strijd om haar liefde te winnen. Uiteindelijk kreeg ik van haar de eerste kus, waar Tom 10 minuten later op volgde. Ze kon de keuze niet maken, het was haar veel te ingewikkeld en te pijnlijk. Dus uiteindelijk zijn we allemaal uit elkaar gegaan. Wat dit alles wil zeggen is, dat Tom en ik op dezelfde soort meisjes vallen.


'Tom...weet je het zeker?' Boos kijkt hij me aan. 'Natuurlijk weet ik het zeker Bill, anders zou ik zo rot niet gaan doen hoor!' roept hij laaiend. 'Doe eens rustig freak!' sis ik geïrriteerd. 'Hoe kunnen we nou rustig blijven? Dit is een ramp Bill, een grote RAMP!'
Zuchtend val ik achterover en besef dat hij gelijk heeft. Ze kan niet voor ons allebei kiezen, toch? Ik schiet recht en kijk Tom aan.

'Ze gaat niet voor jou kiezen Tom.' Hij knikt begrijpend en speelt met zijn piercing. 'Ik wil haar eigenlijk niet Bill, het gaat onze band verpesten! Ik moet ervoor zorgen dat ik haar vergeet. Wat me moeilijk zal worden, want ik kan er helemaal niet tegen dat ze jou toelaat in haar cocon.' Ik sta op en spreid mijn armen. 'Bihiill.' klaagt hij zuchtend. 'Het zal helpen, kom nu maar grote broer.' lach ik en uiteindelijk knuffelt hij me.

'Beiden verliefd op dezelfde persoon? Op dat vreselijke kind, dat nooit wat zegt?' Geschrokken laten we elkaar los en zien Laura, (nu in normale kledij) in de kamer staan met een zuur gezicht. 'Heb jij ons staan afluisteren?' vraag ik droog. 'Wat maakt het uit, misschien passeerde ik toevallig en hoorde Tom roepen!' roept ze zelf uit en meteen trek ik haar verder, waarna ik de deur sluit. 'Ze moeten het niet allemaal horen, en zo praat je niet over haar!' gromt Tom ontzet. 'Nu mag het plots niet meer?' vraagt ze verontwaardigd. 'Waarom ben je daar zo kwaad voor?' vraag ik rustig. '...gewoon...'

'Verzinsel..' mompel ik tussen mijn tanden heen. Ze liegt, volgens mij is ze verliefd op me ofzo, al klinkt dat wel erg egoïstisch. 'Wat heeft zij, dat ik niet heb?' vraagt ze kwaad en totaal in de war. Zie je wel. Ze is jaloers op haar! 'Alles.' zeggen ik en Tom gelijk. 'Ik snap er niets van, ze is half zo mooi, half zo slim, ze heeft bij wijze van spreken geen tong, en ze is super verlegen en enorm saai!'
Ik begin te lachen om haar arrogante uitspraken, dan zeggen ze dat Bill Kaulitz egoïstisch is. 'Oké, jij hebt echt een rotkarakter!' verspreek ik me. 'Ohja? Ik vertel enkel de waarheid, brengt ze jullie niet enkel in de war? Je kan toch echt niet verliefd worden op iemand, die je maar 1 enkele keer hebt gezien!'

Ik en mijn broer kijken elkaar aan. Ik weet het namelijk nog niet echt zeker, maar de kans is erg groot. 'Ik ga trouwens terug naar haar toe, ze wacht op me.' en grijp mijn tas mee. 'Wat gaan jullie doen?' vraagt Tom me meteen. 'Praten.' Laura rolt haar ogen geërgerd. 'Je kan even goed, tegen de muur gaan praten joh!' Negerend loop ik de gang op en zucht diep. Als Alice maar niet te weten komt, dat Tom verliefd is op haar. Misschien laat ze mij dan vallen, alhoewel ik haar niet aanzie als dat soort persoon.



De klok geeft 10 uur aan. Alweer een uurtje gepasseerd. Het zelfzekere gevoel die ik dacht te hebben, vervaagt als sneeuw voor de zon. Had ik hem nou verkeerd begrepen? Ik dacht dat hij me zei, enkel te douchen en snel terug te komen. Gekweld klap ik mijn tekenboek dicht en val zijdelings neer op het bed. Het was ook te mooi om te geloven, dat hij zou komen opdagen. Ik pink een paart traantjes weg, als ik plots geklop op de deur hoor. 'Alice? Ik ben het, Bill.' Verbaasd kom ik recht en streel de tranen van mijn gezicht. 'Wat kom je doen?' Het klinkt niet echt boos, maar eerder teleurgesteld. 'Ehm, met je praten zoals we eerder van plan waren, sorry dat het zolang duurde. Ik moest spreken met Tom en ja..' Het wordt weer stil en ik schud mijn hoofd, ook al kan hij het niet zien. 'Je zei dat je snel zou terugkeren, ik heb meer dan 2 uur op je gewacht! Ik ben nu eigenlijk moe en niet in de stemming, sorry Bill.' zeg ik zacht en leg mijn hand op de deur.

'Maar Alice, het spijt...' 'Slaaplekker Bill.' onderbreek ik hem en leg mijn hoofd tegen de deur. Mijn instinct zegt dat ik dit moet doen. Het was dan toch onmogelijk om meteen beste maatjes met hem te worden! Misschien is Bill wel zo'n typische player, en doet hij dit bij iedereen. Laura is bijvoorbeeld ook een soort pion.
Het is teveel om over na te denken, maar...
Mijn hand glijdt naar de sleutel en keert hem om. Vervolgens leg ik mijn hand op de klink en open de deur. Bill staat niet meer voor mijn deur, dus loop ik een stukje de gang op. Een zwarte schim loopt voor me uit, met een tas om zijn schouder. De jongen heeft het hoofd gebogen, dus ik geloof dat hij echt spijt heeft.

'Bill?' Hij draait zich om en kijkt me smekend aan. 'Echt, ik zweer je dat ik opgehouden werd, en het was ergens erg belangrijk.' Ik knik en neem zijn hand vast. 'Kom er nog even in.' fluister ik en glimlachend volgt hij me. Binnen zet hij z'n tas tegen de muur en komt naast me op het bed zitten.


Haar lichaam beweegt zorgeloos op en neer, terwijl ze haar hoofd op mijn borst heeft liggen. Mijn hand heeft de hare omsluit en streelt die steeds zachter, hoe vermoeider ik wordt. Als ik kon, zou ik dag en nacht naar haar liggen kijken. Al snel vallen ook mijn ogen dicht en voel ik nog net hoe ze zich even verlegt. Ik heb het gevoel dat ze wakker is, maar de slapeloosheid is veel te sterk om mijn ogen nu nog te openen. Het warme gevoel bij m'n gezicht, maakt me nieuwsgierig.

2 zachte lippen voelen even aan mijn wang. Ik wordt gelijk warm en zou nu mijn ogen willen openen, maar dan zou ze zich doodschamen. Ze gaat terug in dezelfde positie liggen en grijpt weer mijn hand vast. Enkel legt ze die dit keer dicht tegen zich aan.
Zij is het gewoon. Zij is de ware.


Hoe vinden jullie hem tot nu toe? Deze Storie stond ook op Q, ter info xxx

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.