FanFic.nl

I Remember You (BK)

11

De ontbijttafel is helemaal volzet met lekkers, zoals ik het gewent ben in dit leven. 'Goeiemorgen lieverd!' Mijn vrouw drukt liefdevol een kus op mijn wang en gaat met haar hand over mijn kin. 'Lekker geschoren.' spreekt ze verrast. 'Speciaal voor jou, schattebout!' Ze begint te giechelen en na wat geknuffel, stuurt ze me op pad, de anderen wakker te maken. Bij Laura klinkt meteen een kreet, bij Tom en de jongens ook wat gemompel.

Na de derde keer bij Bill, trek ik voorzichtig de deur open. Tot mijn verbazing ligt er niemand in het bed, en lijkt het onbeslapen. Waar is die jongen heen? Schouderophalend loop ik naar de kamer van Alice en bedenk me plots dat Bill wegliep van tafel gister. Zou hij naar haar toegekomen zijn? Zonder kloppen breng ik voorzichtig de deurklink omlaag en steek mijn hoofd ertussen.


Bill is er inderdaad, en mijn meisje ook. Ik leun tegen de deurpost en neem een foto met mijn gedachten. Het lijkt zo onrealistisch. Ik dacht dat Alice het niet kon vinden met jongens. Ik stap dichter en zie de grote glimlach op haar gezicht, terwijl ze zijn hand stevig tegen zich aanhoudt. Ik kan plots een glimlach niet meer onderdrukken en slaag een hand voor mijn mond. Is mijn kleine meid, verliefd?



Ik wordt wakker door licht geschud aan mijn arm. Het felle zonlicht doet me kreunen. 'Bill?' Ik herken de stem uit duizenden, maar beslis nog niet wakker te worden. 'Bill, opstaan.' en voel nu getrippel op mijn borst. 'Nog niet..' fluister ik. Ze zucht diep en ik krijg plots een ideetje. Voor ze van me af kan kruipen, grijp ik haar steviger vast. 'Bihiill..' lacht ze vrolijk. 'Je bent lekker warm.' grijns ik en open mijn ogen. Haar zwarte haren liggen in de war en met mijn vrije hand strijk ik erover heen. 'Je ligt wel lekker.' geeft ze lachend toe. Grinnikend por ik haar en kan ze ontsnappen uit mijn greep.

'Wat ga je doen?' vraag ik meteen, en kan mijn ogen even niet van haar afhouden. Weet ze wel hoe mooi ze is? Ik weet niet waarom dat shortje met simpel topje, haar zo onweerstaanbaar maakt... 'Ik ga douchen, misschien kan jij dat ook doen.' meld ze schouderophalend en trekt me uit het bed. Vermoeid pruil ik en val achterover op het bed neer. 'Als je niet gaat douchen, mag je niet mee paardrijden.' Verbaasd kijk ik op en zie haar net de badkamer in verdwijnen. 'Ik ga al!' roep ik snel voor ik naar mijn eigen kamer ren.

Als ik de gang terug opkom, zie ik Alice net naar buiten strompelen. Ze heeft me nog niet opgemerkt en heeft blijkbaar wat moeilijkheden met haar handtasje, die aan de deur blijft haken. 'Doe nou niet zo moeilijk jij!' gromt ze ontzet en zucht diep uit frustratie. Ik sta wat versteld. Haar tuniek staat haar prachtig en nonchalant. Ze ziet er fantastisch uit. 'Oh, hoi Bill!' Meteen ontwaak ik uit mijn gezwijmel en loop op haar af. Samen lopen we naar onder en ik zie dat iedereen er al is. 'Goeiemorgen allemaal!' roep ik uit, waardoor sommigen zich doodschrikken. Ik grijns voldaan en schuif aan.

Er hangt een wat ongemakkelijke sfeer, en ik merk dat Laura, Alice constant staat te bekijken. Wat heeft ze eigenlijk tegen haar? 'Was het leuk gisteren op je kamer, Alice?' Laura's stem klinkt spottend en meteen veert het hoofd van haar vader omhoog. 'Ehm..ja, het was fijn.' spreekt ze zacht en ik kijk haar glimlachend aan. Haar ouders staan op en laten ons even alleen. 'Hebben jullie nog andere dingen gedaan, uitgezonderd "praten"?' Ik verslik me in mijn fruitsap en Gustav geeft haar een stomp. 'Zo'n vraag stel je toch niet.' Alice kijkt niet begrijpend toe terwijl ik Laura haast moordend bekijk. Hoe durft ze zo'n dingen te vragen! 'Wat? Alice gaat echt niet verder dan knuffelen hoor, maak je geen zorgen!' lacht ze openlijk verder. Voorzichtig bekijk ik Alice en zie hoe ze zich doodschaamt.

'Wat is daar zo mis mee? Je hoeft niet altijd verder te gaan dan knuffelen, het is ook best...fijn.' Verbaasd bekijk ik mijn broer, die het zonet opnam voor Alice. Voor Alice? 'Wat wil een gezonde jongen van 22 met een non?' spreekt ze achterbaks toe. Ik kijk haar aan met grote ogen en hoor bestek op tafel vallen. Alice staat op met vochtige kijkers en wend haar blik af. 'Waar ga je naartoe Alice?' vraagt Laura meteen. 'Gewoon...buiten.' en ze beent de kamer uit. Zodra ze verdwenen is, val ik haar aan. 'Waarom zeg je zoiets?' roep ik kwaad. 'Wat? Omdat ik het zeg, wil nog niet zeggen dat ik het specifiek over haar had, het kon over eender wie gaan.' Geïrriteerd sta ik op. 'Jij bent gewoon ongelooflijk !'

Als ik buiten een sigaret opsteek, komen Gustav en Geo er ook even bij staan. 'Kan het, dat ik die Laura nu al niet kan luchten?' Waarna Gustav ook een sigaret opsteekt. 'Dat kan Gussie, die meid is ... niet normaal.' zeg ik dan maar, niet echt het gepaste woord vindend. 'Man, is dat echt haar beste vriendin? Wie is haar grootste vijand dan? Obama?' Ik grinnik zacht en neem een grote hijs aan het stinkstokje. 'Het ergste is dan nog dat Alice niet echt beseft, hoe evil Laura echt is.' Georg knikt en kijkt me dan onderzoekend aan. 'Voel jij iets voor Alice?' Ik glimlach. 'Valt het op?' Beiden knikken ze gretig en geven me de boks. 'Ik heb je in tijden nog niet zo intiem gezien met een meid Bill, is het de ware?' Ik neem nog een trekje en staar over het landschap heen. 'Ja dat is ze zeker.' Een stevige hand omsluit mijn schouder. 'Je klinkt onzeker, vriend.' Zuchtend druk ik de sigaret uit.


'We zitten in een Mona-situatie, guys.' Ongelovig kijken ze me aan. 'Dat meen je toch niet! Hij doet zo..' Ik knik onverbeterlijk. 'Ik weet het, maar toch is het zo.' Gustav gaat zitten in een stoel en tuurt zelf de verte in. 'Ik denk wel dat ze een leuke meid is, ook al ken ik haar niet echt goed. En ze ziet er goed uit ook, misschien gaat Tom daar op af.' Naast hem neerploffend knik ik. 'Laten we daarop hopen.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.