FanFic.nl

I Remember You (BK)

15

Meteen viel Tom haar aan, zodra ze overeind kwam en het stof van haar rokje klopte. 'Jij bent een duivel! En zo ontzettend ziek in je hoofd man!' roept hij haar toe. Ik staar enkel naar de grond en voel een trekje aan mijn schouder. Schreeuwend en roepend laat ik hun achter en volg Charlene de keuken in. Volledig down hielp ik haar met de boodschappen en keek ze me af en toe medelevend aan. 'Bill..' begint ze, maar Bjög komt de keuken al ingestormd. 'Wat bezielt jou ineens?' roept hij me toe, en ik zie duidelijk de woede in zijn ogen blinken.

'Ik..het was niet..' stotter ik, vechtend tegen een uitbarsting. Ik had het verpest, ik had alles dat mooi had kunnen zijn verpest! Vertrouwd ze me de volle honderd procent, bega ik een fout! 'Bjög.' fluistert Charlene aangedaan. 'Ik vertrouwde die knul! Verdomme, het is ook allemaal hetzelfde met iedereen!' roept hij uit, tot Laura de keuken binnenkomt. 'Hoi Bjög, alles oké?' Hoe kan zij in godsnaam doen, alsof er helemaal niets aan de hand is. Met veel geweld gaat de keukendeur nog eens open en zie ik een rooddoorlopen Tom staan. Wat heeft die nou geforceerd. 'Kom hier, jij vuil serpent!' gilt hij en wil naar haar uithalen. 'Tom, nee!' roept Georg en trekt hem net op tijd terug. Laura deinst geschrokken naar achter en kijkt Tom bang aan.

'Laat me los!' en hij begint wild te spartelen in Georg's armen. 'Wat heeft dit allemaal te betekenen?' mompelt Bjög en Charlene trekt hem mee. Ik staar Laura aan en denk na. 'Hoe gaat jou plan eigenlijk te werk?' vraag ik koeltjes. Ze kijkt me uitdrukkingsloos aan. 'Gewoon, ervoor zorgen dat ze je niet langer vertrouwd.' Ik knik en grijp haar arm beet. 'Als jij denkt dat je mij of Tom voor jou kan winnen op deze manier, dan zit je er flink naast Laura, ik geef totaal niet om je, je kan me gestolen worden! Er is maar 1 persoon waar ik van hou en haar hart heb ik nu gebroken!' tier ik laaiend en voel alle woede naar buiten stromen. 'Je bent gewoon hartstikke gestoord! Wat bezielt jou?' zeg ik schor en voel dat ik elk moment kan uitbarsten.

'Ze verdiend jou gewoon niet.' brengt ze nonchalant uit. 'En jij, mij wel?' vraag ik sarcastisch. 'Eigenlijk wel, diep vanbinnen hunker je naar een vrouw als mij, maar Alice brengt jou gewoon in de war!' spreekt ze overtuigend. Bruusk laat ik haar los en sluit mijn ogen. 'Hoeveel keer moet ik jou zeggen, dat ik jou niet wil? Ik hou van Alice! Ik hou verdomme van Alice, hoor je me! Van Alice!' schreeuw ik haar toe en slaag mijn armen de lucht in van frustratie. Dat mens kan me echt het bloed van onder mijn nagels halen!

Plots verstar ik en zie Alice's ouders in de deuropening. Shit..
Ik kuch even en het 2 paar ogen, kijkt me verwondert aan. 'Ik ehm..ga even..' Snel draai ik me om en loop naar buiten, richting stallen. Ik neem mijn zwarte paard en galoppeer meteen weg.
Even rust, dat is wat ik nodig heb...

Als in ongeveer een uur en een half heb rondgereden besluit ik maar eens terug te keren naar huis toe. In de stallen spring ik van Black af en neem nog even de borstel. Genietend draait ze haar kop mijn richting op en lachend geef ik haar een appel uit de mand. Ik kam haar zachte haren goed en zucht diep. 'Wat vind jij dat ik nu moet doen, maatje?' fluister ik en gezellig eet ze verder het hooi op. 'Zou ik naar d'r toe gaan en het uitleggen, of haar gewoon met rust laten tot ze er zelf weer bovenop komt?' Het paard drukt zijn kop tegen me aan, als teken dat ik hem moet aaien. Ik grinnik en wrijf over de neus heen. 'Je kan me niet echt een antwoord geven hé!' mompel ik.

'Maar ik jou wel.' Ik verstijf meteen bij het horen van de stem. Twijfelend draai ik me om en zie
Alice staan, aan de poort van de stal. Ze glimlacht flauwtjes en beent op haar cowboylaarzen binnen. Even leiden haar blote benen me af, evenals haar schoonheid, zonder dat ze er eigenlijk om doet. Ik laat het paard in zijn hok en schuifel door het hooi, haar kant op. 'Hey.' zeg ik verlegen en ze klopt naast zich op de hooiberg. Het is even stil tussen ons, tot ze haar gezicht naar me toe draait. 'Jij hebt haar niet gekust, toch?' Meteen schud ik mijn hoofd, waarop ze knikt. 'Ik kan nog altijd niet geloven dat ze dat deed.' fluistert ze gebroken. Zielig kijk ik haar aan en zie een paar traantjes over haar wangen rollen. Meteen neem ik haar vast en legt ze haar hoofd in mijn hals, haar armen gekruist voor zich op mijn borst.

'Verspil je tranen niet aan haar, Alice.' zeg ik troostend. 'Doe ik...ook niet.' snikt ze. 'Waarom huil je dan?' vraag ik en kijk haar aan. Ze kijkt me in de ogen en knippert een paar maal. 'Wel..ik huil omdat ik je hoorde zeggen dat je van me hield..en ik wil je ook laten weten dat ik van je houdt en..' ze stopt en glimlachend kijk ik haar aan, wachtend op verdere uitleg. 'En nu..' ze kijkt terug op en legt haar middel- en wijsvinger op mijn onderlip. 'Nu ben ik niet meer de eerste die jou lippen mag kussen..'

Voorzichtig streel ik een traantje weg en kijk haar vertedert aan. 'Lieverd toch, je zal misschien niet de eerst zijn die ze mag kussen, maar wel de eerste zijn die ze Moét kussen...' fluister ik. Ze knikt huilend en drukt zich weer tegen me aan. Troostend wrijf ik over haar rug heen en wieg zacht heen en weer. 'Ehm..jongens, ik wil niet storen maar, Bjög maakt zich zorgen..' Tom's hoofd verschijnt en langzaam maakt ze zich los uit mijn grip. Ze staat op en neemt mijn hand vast. 'Kom Bill, je mag mijn kussen weer spelen.' glimlacht ze door haar tranen heen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.