Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » I Remember You (BK) » 18

I Remember You (BK)

4 dec 2011 - 13:44

1080

0

226



18

'Is ze weg?' fluistert Bill zacht. Hij opent zijn ogen en kijkt me meteen in de ogen aan. Ik glimlach en steek mijn hoofd opzij. 'Bijna.' zeg ik gesmoord en probeer nog van dit moment te genieten. Ik sta nu zo dicht bij Bill, dat het lijkt alsof we aan elkaar hangen. Zijn heerlijke mannengeur dringt mijn neus binnen en doet me huiveren.

'Heb je het koud?' hoor ik verbaasd. Ik giechel en zie hoe hij me niet begrijpend aankijkt. 'Nee, hoor.' zeg ik dan lief en laat even mijn armen op zijn schouders rusten. Bill's lichaam voelt zo ontzettend goed, volledig tegen het mijne aangedrukt. Ik zou hem nu wel willen zoenen, maar ...

'Ik krijg kramp.' Hij trekt een pijnlijk gezicht en snel verlos ik me uit het miniscule gat. Hij strekt zijn benen en zucht opgelucht. 'Kantje boord.' puft hij en neemt onverwachts mijn hand beet. Maar als snel ontspan ik als ik zijn lieve glimlach zie. 'Wil je nog slapen?' vraagt hij zacht. Eigenlijk ben ik niet meer moe, door de spanning geloof ik. Maar hij geeuwt uitgeput en lief streel ik zijn haar. 'Niet echt, maar ik zie dat jij dat wel bent.' en we lopen omhoog.

Hij kruipt in het bed en trekt plots een pruillipje. 'Wat is er?' Op handen en knieën kruipt hij naar me toe. 'Kom je niet even bij me liggen?' Verbaasd kijk ik hem aan. 'Waarom?' Hij glimlacht en trekt me op het bed. 'Omdat ik niet kan slapen zonder jou.' fluistert hij lief en ik begin spontaan te blozen. 'Oh...oké dan.' We kruipen onder de lakens en hij grijpt me vast bij m'n middel. 'Knuffelbeertje.' mompelt hij smakkend. Ik grinnik en kijk hoe hij langzaam in slaap valt.

Na een halfuurtje zit ik alweer rechtop en schets zwarte lijntjes op mijn blad. Een grote drie kwartier later, schittert Bill's slapende lichaam op mijn blad. Als ik het naast zijn gezicht houdt, moet ik toch wel zeggen, dat het me echt goed gelukt is. Het is echt Bill.
Ik besluit dan toch maar om bij Bill te kruipen en val weer in slaap. Bij het ontbijt zit Bill wat te klooien, wat volgt op choco op zijn neus. 'ALice!' roept hij verontwaardigd. 'Eigen schuld.' grijns ik. 'Wacht maar!' zegt hij geniepig en port me. 'Niet aan de ontbijttafel!' komt papa ertussen. 'Oké, erna dan!' grijnst hij gevaarlijk. Tom rolt zijn ogen en we helpen dan afruimen.


Ineens schiet Tom luid in de lach, gevolgd door Georg en Gustav. Verbaasd bekijk ik hun en zie Bill met een grijns van oor tot oor verschijnen. 'Ze weten het.' mompelt hij als hij me voorbij loopt. 'Oh, is dat het.' zeg ik en plots klinkt er luid gebel. De persoon heeft duidelijk geen geduld en blijft maar drukken. Nieuwsgierig verzamelen we ons op de gang en slaakt Laura een kreet. 'MAM?' gilt ze panisch. Mijn vader had de deur geopent en de blonde vrouw staat rood van woede in het deurpad. 'Ik kan jou ook nooit vertrouwen hé! Wat in godsnaam doe jij hier?' gilt ze kwaad en beent binnen. 'Wat doe jij Hier?' roept ze enkel terug en ik zie Tom grinniken.

'Hoe wist je dat ik hier was?' gromt ze ontzet. 'Wel,..ja vader had rond 6 uur vanmorgen een vreemd telefoontje gehad.' zegt ze streng en gelijk verschiet Laura van kleur. 'Jij!' Gilt ze plots en wijst dreigend mijn kant op. 'Wat?' vraag ik zogezegd niet - begrijpend. 'Jij hebt gebeld jij vuile bedriegster!' Beledigd sla ik mijn haar naar achter. 'Nounou, niet zo schelden, ik heb hier niets mee te maken.' zeg ik koeltjes. 'Dan was jij het!' en wijst nu naar Tom. 'Om6 uur, is Tom Kaulitz nog neit echt spraakzaam hoor.' gromt hij enkel en duwt bruusk haar vinger weg. 'Het doet er helemaal niet toe, wie belde! Jij gaat nu Onmiddellijk mee naar huis jongedame!' zegt de vrouw streng.

'Dat is niet eerlijk!' roept ze uit. 'Oh jawel, je liegt me voor! Dit verdien je niet! Inpakken en wegwezen!' beveelt ze haar streng. Met een zuur gezicht kijkt ze me aan en ik moet moeite doen om niet te gaan lachen, Busted!
'Het gekke is dat het de ongediertebestrijding was...' mompelt de blondine plots. 'Hahaha, de wat?' hakkelt Gustav. 'Hoezo?' mengt mijn vader zich in het gesprek. 'Het zou hier volzitten van de woestijnratten?' zegt ze fronsend. Gelijktijdig schieten ik en Bill in de lach, gevolgd door Tom. 'WAT?' roept Laura uit. Ze haalt naar me uit, maar ik ben veel te prettig bezig met lachen. 'Stinkend stukje serpent dat je bent!' gilt ze me kwaad toe. 'Stinken, doe je inderdaad ratje.' giert Tom uit. Mijn moeder schiet plots ook in de lach en verontschuldigd zich meteen , nog steeds lachend. Dit is gewoon hilarisch! 'Hebben jullie haar gebeld?' vraagt mijn vader dan zuchtend, na een groot halfuur. Ik kijk naar Bill en voor ik iets kan zeggen neemt Tom het woord. 'Wij hebben het allemaal samen gedaan.' bekend hij schuldig. 'Samen?' mompelt Laura ongelovig. 'Ja, we vinden Laura niet echt leuk.' gaat hij schouderophalend verder.

'Jullie moesten zich schamen, zoiets doe je toch niet?' zegt hij streng en ik zie tranen in Laura's ogen. Echt medelijden heb ik niet, maar het is best zielig. Haar moeder kijkt schuldig op haar neer en kijkt mijn vader twijfelend aan. 'Kan ik met je spreken Bjög?' Hij knikt en ze verdwijnen in de keuken. 'Dit lukt jullie nooit!' grijnst Laura plots door haar tranen heen. Ineens staat mijn vader er terug en neemt de moeder snel afscheid. Ik wijs naar Laura. 'Hey! ...en zij dan?' roep ik verbaasd. 'Ze blijft.' spreekt mijn vader langzaam. Ik lach zacht en bijt op mijn lip. 'Wat zei je nou, pap?'

'Ze blijft hier, punt uit.' en draait zich om. 'WAT?' gilt Bill uit. 'Je hoorde hem wel.' grijnst ze breed en schuifelt Bill's kant op.

'Ik kan je nog steeds voor me winnen, Billy..' fluistert ze zwoel en tikt op zijn neus.

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARRRRRRRRRRRRRRRRRGGGGGGGHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!! 'PAP, Ik haat je!' gil ik ontzettend luid, door het huis heen. Ze kijken me verbaasd aan en ik trek de voordeur open. 'Als zij niet gaat, dan ga ik!' zeg ik steevast en voel een harde grip om mijn pols. 'Lieverd..' praat hij zacht. 'Ga toch koeien melken!' werp ik terug voor ik me lostrek. Gefrustreerd en opgelaten stamp ik het pad af. Ik ben nog nooit zo tekeergegaan tegen mijn vader, maar nu..kon ik gewoon net anders. Ziet hij dan niet dat zij mijn leven ruïneert?


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.