Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » I Remember You (BK) » 20
I Remember You (BK)
20
Genietend sluit ik mijn ogen. De klanken sla ik op in mijn geheugen, maar de stem blijft me het meest bij. De stem doet me luisteren naar het lied. Het is een lied voor Bill, echt helemaal Bill's persoonlijkheid. Niemand zou dat liedje ooit perfect kunnen coveren, het is gewoon gemaakt voor zijn stem. Ik ben tenslotte allang geen fan meer van andere bands. Dat komt gewoon door Bill, als hij niet zo goed was geweest, maakten hí¹n nog altijd kans.
Het liedje loopt tot zijn eind, net als Bill's prachtige, fantastische stem. Glimlachend open ik mijn ogen en glimlach breed naar de jongen. 'Geweldig jongens, doe nog maar een paar nummertjes om erin te komen.' beveelt mijn vader. Ik hoor dat ze World Behind My Wall hebben gekozen. Verrast tikt mijn vinger op de tafel en zie ik hoeveel lol Bill heeft in het zingen. Hoe komt het dat ik die band nog nooit heb horen zingen op de radio? Zelfs het bekende 'Monsoon' ken ik niet.
Het is een schande! Maar ach, nu heb ik iets nieuws te ontdekken.
'Oke, jongens.. nu een Duits.' Verbaasd kijk ik mijn vader aan. Ik wist dat ze Duitsers waren, maar niet dat ze ook Duits zongen... 'Zingen ze ook Duitse liedjes?' Hij knikt en Laura rolt haar ogen. 'Wat ben jij voor nutteloze kenner?' Knarsetandend draai ik mijn hoofd van haar weg. 'Je bent gewoon hartstikke nutteloos.' gaat ze verder. Met een ruk draai ik me tot haar. 'Als jij niet snel je kop houdt, zal ik eens bruikbaar zijn!' brom ik, schrikkend van mijn woorden. Wat heb ik toch steeds, ik doe nooit zo bot! Als ik gelach in mijn oren hoor, draai ik me naar de jongens toe. Shit, die micro staat aan. 'Alice, houdt je manieren.' gromt mijn vader streng. Ik krijg een klein grijnsje op mijn gezicht, als Bill me een knipoog schenkt.
'Alien.' kondigt Bill dan aan. Alien? Wat is dat nou voor titel?
Zodra de Duitse woorden mijn hoofd in galmen, krijg ik dat vertrouwde thuisgevoel. Het doet me denken aan een geweldige tijd, mijn geweldige tijd in Duitsland. Als Bill plots de hoge noten zingt, verschijnt er kippenvel op mijn armen. Wat een stem joh! Het is gewoon niet meer normaal, die jongen is...fenomenaal! Hoe kan het dat hij geen vriendin heeft? Hoe in vredesnaam? Iedereen wil die jongen toch hebben, hij heeft de looks, de voice en de quality's! Ik zou echt uren naar hem kunnen luisteren.
Al gauw tikt mijn voet mee op de muziek. En zo gaat het verder voor alle liedjes, zo te horen meer oudere nummers. Enkel Alien, World Behind My Wall, Phantom Rider en Attention zijn nieuw. Ze moeten namelijk een nieuw album maken, dus zullen ze snel nummers moeten schrijven. Maar voor mijn Bill, zal dat wel geen probleem zijn. En ik ben zeker de eerste die een cd'tje zal kopen! Ze komen erin en kijken me nieuwsgierig aan. 'Jullie zijn echt top!!' roep ik vrolijk. 'Weten we al.' grijnst Tom. 'Maar Tom verneukt zijn gitaar, was...verneukt.' grijns ik. 'Bill, ik wil niet dat je dat meisje gaat daten, ze kwetst mij steeds!' klaagt hij aan Bill. 'Wat kwetst ze bij jou? Je ego? Dat mag wel eens geslepen worden!' lacht hij vrolijk. 'En dat noemt zich dan een broer! Mijn gevoelens zijn nu volledig verscheurt!' zegt hij panisch en gaat nephuilen. 'Wacht, ik maak er wel papier- maché van!' grinnikt Georg, gevolgd door kloppen van Tom.
Iedereen houdt zich bezig met die 2, uitgenome Bill. Ik vind dat hij echt zijn best heeft gedaan, dus hij verdiend iets. Ik ga op mijn tenen slaan en geef hem een dikke knuffel. 'Je zingt prachtig! Ik wist helemaal niet dat, dat in je zat!' fluister ik in zijn oor. 'Dankje.' lacht hij. 'Nu zal je moeten zingen, als ik niet in slaap geraak.' Hij begint te lachen en kust mijn wang. 'Voor jou altijd!' Vertedert kijk ik hem aan en voel een soort spanning hangen. Het lijkt erop, dat mijn gevoelens voor Bill echt aan gewapperd worden. Ik heb geen idee, hoelang ik nog zijn mondhoek moet blijven kussen. Ik wil wel steeds zijn lippen kussen, maar wie weet, wil hij dat helemaal nog niet.
'Wat doen jullie nou weer?' Beiden komen we uit onze trans en kijken naar Laura die ons wenkbrauw ophalend zit aan te kijken. 'Gaat je niets aan.' verdedigd Bill en trekt me tegen zijn borst.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.