FanFic.nl

I Remember You (BK)

24

Na het eten, waar Bella deel van mocht uitmaken, klinkt de bel al. Ik offer me maar op, tegen de zin van Bill. 'Iemand moet toch de deur openmaken.' Hij trekt me ontzet terug op zijn schoot, 'daarom moet jij het toch niet doen!' fluistert hij. Zijn lippen kriebelen tegen mijn oorlel, waardoor ik mijn hoofd in mijn nek leg. 'Dat kietelt.' grinnik ik zacht. 'Wat?' vraagt hij plagend en doet het weer. 'Bihiill.' lach ik en hij geeft een lief kusje in mijn hals. 'Als je perse die deur wil openmaken, ga dan.' Ik hijs mezelf op, maar hij laat mijn hand niet los. 'Als je echt gaat, dan wil dat zeggen dat je dat lieverd doet dan lekker bij mij te liggen!' Meteen mengt Gustav zich. 'Dat klinkt als een dreigement Alice!' zegt hij zogenaamd geschrokken. 'Dat kies ik toch maar voor de deur.' grijns ik. 'Ik doe wel open, stelletje knuffels!' gromt Georg en dankbaar kijkt Bill hem aan. 'Ga nu maar terug zitten.' beveelt hij. Lachend ga ik zitten en sla mijn armen om zijn hals, wijl mijn hoofd op zijn schouder ligt.


In deze onschuldige pose kan ik Tom en Bella goed bekijken. Die 2 zitten wat meer afgezonderd, en praten honderduit. Ik zweer je, Tom is nu net Bill! Die mond staat geen seconde stil, zou hij haar leuk vinden? Ik weet alvast dat zij hem echt leuk vind, anders zou ze niet zoveel moeite doen! 'Bella, je moeder is er!' meld Georg. 'Nu al?' vraagt ze zielig. 'Een vrouw met zwart gevlochten haar, best lang, en ze ruikt naar vanille?' mompelt hij dromerig. 'JA, dat is mijn moeder inderdaad.' lacht ze en kijkt Tom aan. 'Bij deze neem ik afscheid.'

'Maar, we zijn nog niet klaar, ik moet nog zoveel zeggen en..' werpt hij tegen. 'Dat kan een andere keer verder, toch?' vraagt ze twijfelend. 'Maar ik wil nu..' zeurt hij boos. Ze haalt haar schouders op en neemt afscheid van ieder. Ik geef weer een knuffel en bij Tom steekt ze haar hand uit. 'Daag.' mompelt ze ongemakkelijk. 'Is dat alles dat ik krijg?' gromt hij ontzet. 'Nou,...ik dacht je bent boos en..' Grijnzend trekt Tom haar naar zich toe en ploft een smakkerd op haar wang. Gevolgd door een dikkek knuffel, en ik zie heus wel hoe hij een stukje papier in haar broek steekt!

Blozend laat ze hem los en vertrekt dan naar huis toe. Tom staart grijnzend voor zich uit en Bill zucht. 'Ze is niets voor jou Tom!' begint Laura opeens. 'En jij weet dat omdat..' zucht hij. 'Jij een player bent.' verklaart ze schouderophalend. 'Was!' onderbreekt hij haar. Ik schrik een beetje en kijk Bill aan. Ik wist niet dat Tom een player was, ik wil niet dat hij haar hart breekt! Geruststellend streelt hij door mijn haar en brengt zijn lippen naar mijn oor. 'Hij is zeker al een vol jaar, op zoek naar dat ene meisje, maak je geen zorgen. Hij weet nu wat hij doet.' Ik knik en Tom haalt in een seconde zijn gsm boven, gevolgd door een megagrote grijns.

'Ze heeft het gevonden.' verklaar ik lachend. 'Wat?' mompelt Bill verbaasd. 'Het briefje, waar zijn tel. opstond.' Lachend schud hij het hoofd, en begint Tom druk te sms'en. 'Jongens, wij gaan slapen!' meld Bill plots en doet me recht staan. 'Ohja?' vraag ik hem. Wat bedoelt hij nou weer? 'Ja, WIJ gaan slapen, morgen moet je mooi fris zijn.' klaagt hij. 'En waarvoor dan?' vraag ik achterdochtig. 'Gewoon..je moet elke dag fris zijn.' zegt hij vaderlijk. 'Doe normaal!' brom ik en zie dat het nog maar 10 uur is! 'Jongedame, meekomen!' en trekt me weer overeind. 'Wie ligt hier nu onder de sloef?' vraagt Gustav in de war. 'Zij!' 'Hij!' roepen we beiden. 'Hier schieten we dus niet mee op!'verklaart Georg en lachend neemt Bill mijn hand. 'Alice gaat gewoon met me mee, want ze kan gewoon niet zonder mij!' Triomfantelijk haalt hij zijn wenkbrauwen op. Ik zou zo graag ontkennen, maar hij heeft gelijk. 'Nou,..Fijn!' zeg ik geïrriteerd en tuur hem boos aan.

'Je zal me nog dankbaar zijn!' grijnst hij enkel. 'Puh! Dacht het niet!' klaag ik en ren naar boven. Als ik Bill's snelle voetstappen hoor, ren ik lachend door. 'Alice!' gromt hij, maar ik ren snel mijn kamer binnen. Net als ik de deur wil dichtgooien, steekt hij zijn voet ertussen. 'Hebbes.' grijns hij en treed binnen. 'Bihill, ik wil nog niet slapen.' zeur ik zielig. Glimlachend kijkt hij me aan. 'Wij gaan ook nog niet slapen.' Niet begrijpend kijk ik hem aan. 'We moeten hun enkel laten denken dat wij gaan slapen, eigenlijk...gaan we paardrijden.' zegt hij geamuseerd. 'Nu?' vraag ik verbaasd. 'Ja, nu!'
'Jij bent gestoord!' fluister ik pijnlijk. 'Hey!' en ontvang een kussen tegen mijn hoofd. 'Oke, paardrijden was maar een grapje.' verteld hij heilig. Ik grinnik en kruip langs hem op het bed. 'Maar wat gaan we nu dan wel doen?' vraag ik nieuwsgierig. Schouderophalend kijkt hij me aan. 'Ik dacht dat jij wel iets wist.' gokt hij. 'Bill! Waarom meld je dan, dat we gaan slapen?' roep ik en geef hem tikken tegen zijn arm.

Lachend duwt hij me van zich af. 'Gewoon...ik had zin om enkel bij jou te zijn, niet met hun erbij.' geeft hij toe. Meteen staak ik het mishandelen en staar naar zijn bruine ogen. 'Meen je dat?' Hij kijkt me lief aan en knikt dan. Het bezorgd me meteen een warm gevoel. Zo wil ik me altijd wel voelen! Hij staart naar het plafond en zucht gelukzalig. 'Ik wacht op jou plan.' Met open mond kijk ik die jongen aan. Waarom moet ik nou weer... OH!


'Ik zie dat je een plan hebt!' en schiet rechtop. 'Nee hoor!' zeg ik snel. 'Jawel, lieg niet tegen mij, vertel maar!' houdt hij vol. 'Maar..het is vast..dom.' mompel ik beschaamd. 'Niets wat jij denkt is dom, vertel nou maar, ik zal beloven niet te lachen!' spreekt hij plechtig. Twijfelend staar ik hem aan. 'Ik wil eigenlijk nog iets.' geef ik zacht toe. 'Van mij?' vraagt hij verbaasd en wijst zichzelf aan. 'Ja, van jou.' Hij beweegt zijn neus schattig op en neer en denkt na. 'Ik weet niet wat ik jou kan geven, dat ik je al gegeven heb.' zegt hij moeilijk. 'Maar ik kan het jou eerst geven, dan beslis je zelf maar of jij het me teruggeeft.' zeg ik kalmpjes. 'Oke, kom maar op!' roept hij enthousiast. 'Je moet wel je ogen sluiten.' grijns ik. 'Moet dat echt?' vraagt hij zuchtend, maar na veel pushen doet hij het toch maar.

Oké, Alice, nu is het, Het moment! Ik kruip dichter naar Bill, tot ik pal voor hem zit. Voorzichtig neem ik zijn zijdezachte hand op en verstrengel die in de mijne. Zijn gezichtsuitdrukking verandert, van nieuwsgierig naar ... ik weet niet, misschien verlangend? Hoe dichter ik kom, hoe spannender het allemaal wordt! Tot zijn lippen vastkleven aan de mijne. Dit keer schrikt hij totaal niet, alsof hij hier op gehoopt had. En dit keer, drukt hij zijn lippen verlangend beter tegen me aan. Mijn god, ik zoen Bill.

Mijn hand glijd uit de zijne en nieuwsgierig laat ik hem los. Doordringend kijkt hij me aan, terwijl mijn hoofd op zo'n 5 cm blijft hangen voor het zijne. 'Uitstekend plan.' fluistert hij en meteen drukt hij ze er weer op. Ik krijg een lachje op mijn gezicht en leg een hand in zijn hals.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.