FanFic.nl

A meeting gone soure FT Tokio Hotel..

Zorgen

Nog steeds zat Jessie naar Georg te kijken want ze verwachtte antwoord.
Georg schraapte zijn keel toen hij door had dat ze het onderwerp niet zou laten vallen.
Het enige wat hij toen zei was we hebben geen keus.
Hoe bedoel je vroeg Jessie nu weer..
Gustav en ik hebben geen keus, We hebben een contract voor Tokio Hotel dat is normaal.
Maar wat wij niet wisten is dat de twins er een clausule bij hebben laten voegen dat wat er ook gebeurd of gedaan word door de twins wij mee moeten werken.
Jessie keek Georg aan en was verbaasd en sprakeloos.
Dat betekend dus dat we geheimhouding hebben, Mee moeten werken met hun soms zieke plannetjes.
Dus jij wilt helemaal niet dat ik hier ben vroeg Jessie toen?
Nee natuurlijk wil ik dat niet, ik gun dit mijn ergste vijand niet eens.
Maar waarom help je ons niet dan??
Omdat wij dat dus niet mogen vanwege die clausule.
Ik wou dat ik wat kon doen.

Ja je zou wat kunnen doen zei Jessie heel zachtjes..
En dat is vroeg Georg weer op zijn beurt.
Wees wat losser zodat we zelf weg kunnen komen..
En jij denkt dat Tom Raven uit zijn gezichtsveld laat??
Nee niet nu we rijden misschien maar waar we naar op weg zijn misschien dat ie dan wat losser komt.
Ja dat is een mogelijkheid aangezien we op weg zijn naar huis.
Kijk daar had Jessie wat aan.
Wiens huis gaan we naar toe vroeg ze toen.
Naar ons gezamenlijk huis in Hamburg.
Hoezo gezamenlijk word je het niet zat om continue met elkaar opgescheept te zitten??
Natuurlijk wel zei hij toen, maar wederom hebben we geen keuze..
Die gasten zijn vermoeiend zei ze toen en ze liet haar hoofd in haar nek vallen.
Georg grinnikte en zei vertel mij wat..

Bill liep ondertussen met Laneice naar zijn kamer en ze namen plaats op het bed.
Bill trok Laneice tegen zich aan en knuffelde met haar, ondertussen zat ze haar best te doen om niet over der nek te gaan.
Hij ging liggen en trok haar mee, zo viel hij langzaam in slaap terwijl Laneice zich maar zorgen maakte om haar vriendinnen.
Ze pakte de arm van Bill en legde die naast hem neer en kroop zachtjes uit bed.
Op de gang kwam ze Gustav tegen en die trok haar mee naar zijn kamer.
Hij vroeg of alles ok ging en of Bill haar erg veel pijn had gedaan.
Nee zei Laneice hij heeft mij nog helemaal geen pijn gedaan eerlijk gezegd.
Dan ben jij wel een hele brave meid zei hij grinnikend.
Of heel slim zei ze met een knipoog.
Hij keek haar aan en het kwartje viel, dus je doet alsof vroeg hij aan haar.
Ja natuurlijk, ik ben niet zoals Raven en Jessie dat kan ik niet gewoon.
En Bill is eigenlijk heel zachtaardig tenminste als hij bij mij is.
Nou geloof er niet teveel van, ik heb een kant van hem gezien wat aardig dicht bij Tom in de buurt kwam dus ik zou maar volhouden als ik jou was.
Ja dat lijkt me dan zeer verstandig, waar gaan we nu heen eigenlijk vroeg ze snel.
We zijn op weg naar ons gezamenlijk huis in Hamburg, de laatste 2 concerten in Frankrijk hebben de twins laten vallen.
Laneice keek hem raar aan en zei waarom dan wel niet ik dacht dat de fans alles voor ze waren.
Als het hun uitkomt ja, maar nu zijn jullie belangrijker ze hadden jullie nooit kunnen verstoppen in Frankrijk.
Vooral niet als Raven en Jessie los waren gegaan..
Ja ze kunnen lekker fel zijn als het moet.
Gustav zei dat ze nu snel terug moest gaan voordat Bill wakker werd..



Onder tussen bij Jessie thuis.

De moeder van Jessie vroeg nogmaals aan haar man hoe laat ze thuis zou zijn.
Rond een uurtje of 3 had Raven gezegd, want ze moest eerst dat andere meisje nog naar huis brengen natuurlijk.
Ow ja dat is waar maar ze zijn al ruim een uur te laat!.
Ik weet het, het zal wel druk op de weg zijn, bel nog eens naar Jessie dan.
De moeder van Jessie belde naar het mobieltje van Jessie maar kreeg direct de voicemail.
Gefrustreerd ging ze weer zitten en riep dat dat de laatste keer was dat ze Raven vertrouwde.
Ah kom doe niet zo, wees blij dat Jessie naast de vrienden van " Het blok" nog eens wat onderneemt..
Ja ik weet dat je gelijk hebt maar je weet dat ik er niet van hou ze zich niet aan de afspraak houden.
Mens voor het zelfde geld hebben ze een lekke band!!
God ja ik weet dat je gelijk hebt sorry..


Terug in de bus.

Laneice was snel naar de wc gegaan en liep terug naar de kamer van Bill.
Die werd net wakker en keek haar met gespleten ogen aan en vroeg waar ze was geweest.
Laneice glimlachte en kroop op het bed naar hem toe en zei heb je me gemist dan..
Bill grijnsde en trok haar weer op zich en kuste haar.
Ze beantwoorde de kus liefjes en hij kroop ondertussen met zijn handen onder haar shirt.
Daar trok ze het niet meer en hield hem tegen.
Sorry zei ze zachtjes daar ben ik nog niet aan toe en haar wangen kleurde rood.
Ben je nog maagd dan vroeg Bill verbaasd.
Ja is dat erg vroeg ze zo onschuldig mogelijk.
Nee nee juist niet zei hij glunderend ik ben ook nog maagd dus zodra jij er aan toe bent ben ik dat ook en hij kuste haar weer.
Laneice deed mee maar blij was ze er niet mee..


Ik wakker en kreunde omdat mijn rug aanvoelde alsof er een kudde olifanten overheen was gedenderd.
Tom was in geen velden of wegen te bekennen dus ik bekeek de kamer eens goed bij daglicht om te kijken of er dingen waren die ik kon gebruiken.
Maar ik zag niks, alles was goed opgeborgen en de kast zat dicht.
Ik was het zat en begon te roepen HALLO IS ER AL IEMAND TERUG?????
De deur ging open en daar stond een zelf voldane Tom.
Ik keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw en vroeg met wie hij zo snel sex had gehad.
Zijn ogen werden groot en hij vroeg wat ze wel niet dacht van hem.
Ow genoeg om een boek mee te vullen dus daar zullen we het maar niet over hebben he..
Tom kijkt me boos en en roept waarom ben jij altijd zo dwars.
Ik kijk hem lief aan en zeg de waarheid is hard he.
Wijf schreeuwde Tom weer en klapte de deur hard achter zich dicht toen hij weg ging.
Ik moest grinniken en vond het heerlijk om hem zo gek te maken..


Ondertussen bij laneice thuis.

Elke keer stond de vader van Laneice op en keek door het raam naar buiten.
ze zou om 1 uur thuis gebracht worden maar het was inmiddels half 5 en nog niks..
Al een paar keer hadden ze geprobeerd om te bellen maar elke keer kregen ze de voicemail, zelf Raven nam niet op en daar kregen ze ook de voicemail.
Misschien staan ze in de file opperde de moeder van Laneice nog voorzichtig.
Er is geen file tussen Rotterdam en Breda dat heb ik net nagekeken op de computer.
Misschien staan ze met pech dan?
Is een mogelijkheid ik weet het niet zei hij zuchtend en liet zich weer op de bank vallen...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.