FanFic.nl

A meeting gone soure FT Tokio Hotel..

The baby is coming..

Laneice zit nu in de instelling en het gaat goed met haar.
Ze heeft geen behoefte meer aan drank en de dokter zegt dat het komt omdat ze tot rust aan het komen is.
De groepssessies gingen ook goed maar er was 1 gozer genaamd Jason die maar steeds rare opmerkingen maakte.
Elke keer kwam hij naast haar zitten, al meerdere keren probeerde hij haar te versieren maar ze liet duidelijk merken dat ze er niet van was gediend.
De leiding had ook al een keer met hem gepraat en dan ging het weer een dag goed en dan was het de volgende dag weer bal.
Soms wou ze dat ze gewoon thuis kon afkicken van de drank, maar ze was zo goed bezig dus vond ze dat ze vol moest houden.
Nu zat Jason ook weer rare opmerkingen te maken en ze werden steeds seksitischer en ze werd er gek van.
Ze stond daarom ook op en ging maar naar de lounge.
Tot haar grote vreugde zat daar niemand dus pakte ze haar boek erbij en ging lekker relaxed zitten.
Maar de stilte was van korte duur toen Jason weer binnenkwam.
Hij ging tegenover haar zitten maar Laneice negeerde hem totaal.
Ze zat heerlijk in het boek en was niet van plan om daar voorlopig uit te komen.
Tot dat Jason op eens het boek uit haar handen rukte en weg gooide.
Laneice werd boos en wou opstaan om haar boek weer te gaan pakken.
Maar Jason had wat anders in gedachten en greep haar bij der wangen en drukte zijn lippen op die van haar.
Ze probeerde los te komen, maar natuurlijk was Jason te sterk en bleef hij haar zoenen.
Hij likte toen zachtjes over haar lip om er voor te zorgen dat ze haar mond een stukje open deed maar Laneice deed mooi niks.
Hij beet toen zachtjes op haar lip en nog deed ze niet mee.
Toen sloeg hij haar in de buik en ze moest wel naar adem happen, zo was haar mond ook open en greep hij zijn kans..
Laneice probeerde hem nog steeds weg te krijgen maar Jason was dat niet van plan en bleef doorgaan totdat Laneice haar tong een stukje terug trok en haar mond dicht
liep klappen.
Ze beet op die manier op zijn tong en hij schreeuwde het uit terwijl Laneice haar boek snel had gepakt en de Lounge uit rende.
Ze rende naar de leiding en die zagen aan haar gezicht al dat er wat was.
Nadat ze het verhaal horend en stotend had uitgelegd werd Jason onderzocht of zijn tong was beschadigd wat niet het geval bleek, daarna moest hij 2 dagen in de isoleer,
omdat hij iemand had aangerand.
De volgende dag mocht Laneice naar huis bellen en ze besloot dat naar Jessie en Raven zou bellen aangezien ze niet zeker wist of ze het aan kon om Bill zijn stem te horen.
Ze draaide het nummer en ze kreeg Jessie aan de lijn, Jessie was heel blij dat ze wat van Laneice hoorde.
Ze zette de telefoon op luidspreker zodat Raven ook kon horen en praten.
Zo zaten ze te geinen aan de telefoon en toen maakte Raven een opmerking zodat ze met zijn drieën in de lach schoten.
Tom en Georg kwamen zelfs kijken of alles wel goed was daar.
Net toen Raven weer wat wou zeggen hoorde ze Jessie oh god zeggen..
Wat is er vroeg Laneice door de telefoon.
Raven keek Jessie ook aan en wachtte op antwoord.
Mijn water is gebroken zei Jessie geschrokken.
Laneice begon te hyperen aan de telefoon en Raven gilde om Georg die samen met Tom weer naar de keuken was gegaan.
Raven zei tegen Laneice dat ze ging ophangen zodat ze Jessie naar het ziekenhuis konden gaan brengen.
Laneice antwoordde nog van ok en toen was de verbinding al weg.
Tom belde naar het ziekenhuis en Georg pakte de koffer die klaar stond, Raven trok de gympen aan bij Jessie en zorgde dat ze een jas aan trok.
Daarna hielp Raven haar naar de auto ondertussen een handdoek en een kraam matras mee grabbelend.
Die legde ze als eerste neer op de achterbank en toen plante ze daar Jessie op.
Jessie begon al aardig te kreunen van de opkomende weeën en die waren veel te snel en veel te pijnlijk, Raven brulde dat ze moesten komen tenzij ze wilden dat het kind in de
auto geboren werd.
MIJN AUTO!! hoorde ze van binnen komen en serieus binnen 5 seconden zat Tom achter het stuur en kon Georg er net op tijd inspringen anders had Tom al weg geweest..
Tom reed veel te snel en werd onderweg zeker 3 keer geflitst, maar dat boeide hem geen reet, Jessie moest naar het ziekenhuis.
Ze kwamen daar binnen 10 minuten aan en Jessie wist nu al niet meer of ze moest zitten of liggen zo'n pijn deed het.
Er werd een rolstoel voor haar gehaald en Georg tilde haar uit de auto en zette haar daarin.
Onderweg kreunde ze alleen maar en de dokter zei dat ze snel zouden gaan kijken hoever de ontsluiting was.
Jessie zei niks want die was te druk met het weg puffen van de weeën.
Raven deed mee en kreunde al snel dat ze duizelig ervan werd, dus stopte daar snel mee.
Tom liep er maar achteraan en wist niet wat hij echt moest doen of zeggen en Raven zei dat hij gewoon Georg een beetje moest steunen dan zou zij Jessie steunen.
Hij knikte en ze gingen de verloskamer in.
Daar werd Jessie gereed gemaakt voor de bevalling Raven stond nu bij het raam en daar trok ze Tom ook naar toe, waarom doe je dat vroeg hij nog aan haar.
Nou de dokter wil haar toucheren en ik neem aan dat dat net even wat teveel info voor jou is..
Wat is toucheren nu weer vraag Tom fluisterend aan Raven.
Dan gaat de dokter voelen met zijn vingers hoeveel ontsluiting er is.
Tom trok wit weg en zei laat maar, das al te veel info voor mij..
Raven grinnikte alleen maar en Jessie kon het ook niet laten om even te lachen tussen de weeën door.
De dokter glimlachte en zei zo meid je hebt al 6 centimeter ontsluiting.
Nog 4 te gaan zei Jessie zachtjes.
Klopt zei de dokter.
Zo ging de dokter nog even weg en die zou later terug komen.
De zuster kwam af en toe even binnen lopen om te kijken of alles goed was.
Er verstreek 2 uur en Jessie begon luider te kreunen, Raven keek haar aan en zei volgens mij heb jij al pers weeën.
Jessie knikte en Raven drukte op het belletje voor de zuster.
Maar na 10 minuten was er nog niemand en Jessie keek naar Georg en zei: Ik kan het niet meer in houden help me alsjeblieft.
Raven stond op en keek onder het laken en zei teering ik zie het hoofdje al.
Tom trok wit weg en ging snel op zoek naar de dokter, alles om maar niet in die kamer te zijn.
Georg steunde Jessie zo goed als hij kon maar ze kon niet meer en ze maakte oogcontact met Raven.
Die knikte alleen maar en zei doe maar, de dokter zal zo wel komen.
Raven waste snel haar handen en trok zelfs handschoentjes aan.
Voel me net zo'n perverseling met die handschoentjes piepte Raven nu.
Georg grinnikte en zei zelfs in deze stressende tijd sta jij geintjes te maken.
Raven deed het laken iets omhoog en zag dat het hoofdje er al uit was nu was het alleen nog maar een kwestie van opvangen.
Ooit was ze bij een bevalling van haar buurvrouw geweest en wist dat er gecontroleerd moest worden of de navelstreng niet om het nekje zat dus ze liet Jessie even stoppen
met persen en controleerde dat.
De navelstreng zat niet om het keeltje en Jessie kon verder persen, de baby was er bijna toen de dokter binnen kwam.
Mijn god zei hij ik wist niet dat het zo snel zou gaan.
Ik ook niet zei Raven sorry dat ik dit doe maar ze kon het niet meer ophouden.
Nee hoor zei de man maak het nu maar af ik ben er nu toch ook bij..
Zo hielp Raven de baby van Jessie en Georg ter wereld, Tom stond in een hoekje van de kamer trots toe te kijken en toen Raven de baby vast hield liep er een traan over haar
wang.
Jessie huilde ook en Raven gaf de baby aan haar vriendin.
Het was een jongetje en ze noemde hem Adam..
Raven nam nu een beetje afstand en de dokter bleef bij Jessie voor de placenta en al die andere belangrijke zaken..

Tom ging nu bij haar staan en zei Ik ben zo trots op jou, je hebt gewoon een baby ter wereld gebracht.
We hadden geen keus he, wie weet wat er had gebeurd als de dokter niet op tijd was geweest.
Ow je moet je broer nog bellen.
Ja dat zal ik even doen ga jij maar even zitten liefje, en hij gaf haar een kus en liep even de kamer uit.
Raven vroeg in plaats van te gaan zitten de telefoon van Georg om Laneice even te bellen.
Georg gaf hem en trok haar toen in zijn armen, dank je wel had niet geweten wat ik moest doen als jij er niet was geweest.
Geen dank kon Raven alleen maar uitbrengen en liep toen ook de kamer uit.
Ze kreeg na het verhaal verteld te hebben Laneice aan de lijn en vertelde dat de baby geboren was.
Raven kan jij niet vragen of ik naar het ziekenhuis mag komen vroeg Laneice nu, ja geef mij maar 1 van de leiders daar.
Laneice riep Nikky en die nam de telefoon over.
Hoi Nikki je spreekt met Raven, ik heb even een vraag aan je.
Ja vraag maar had Nikki gezegd.
Nadat raven weer het hele verhaal had uitgelegd vroeg ze toen of 'Laneice naar het ziekenhuis mocht komen.
Ja dat mag wel had Nikki gezegd Laneice doet het zo goed dat de dokter er zelfs aan zit te denken om haar naar huis te laten gaan.
Wacht kan je even blijven hangen?
Ja natuurlijk ik praat nog wel even met Laneice en dan hoor ik je zo wel.
Ja dat is prima had Nikki toen weer gezegd.
Laneice en Raven waren weer aan het beppen toen Nikki eindelijk na 10 minuten terug kwam.
Ze vroeg de telefoon en fluisterde naar Laneice dat ze haar koffer kon in pakken, ze mocht naar huis,
Raven gilde ook nog net niet en nadat ze de verbinding had verbroken stuiterde ze richting Tom en riep dat ze naar de instelling moesten want Laneice mocht naar huis.
Tom keek haar aan en zei ze kan toch een taxi nemen?
Jij oetlul siste Raven nu, nou weet je wat je doet zei Tom duidelijk gepikeerd omdat ze oetlul zei.
Dan rijd jij er maar naar naartoe en hij duwde haar zijn autosleutels in der hand, er heilig van overtuigd dat ze dat toch niet zou doen omdat ze wist hoeveel de auto voor
hem betekende.
En zo liep hij de kamer weer in, waarna Raven haar middelvinger opstak en richting Tom zijn auto ging.
Ze grinnikte om zijn gezicht die ze al voor zich zag zodra hij ging beseffen dat ze wel degelijk Laneice op was gaan pikken.
Ze stapte in en ze stelde alles af op haar hoogte en zo, ze starte het ding op en dacht teering best wel een grote auto nu maar hopen dat de verzekering dit gaat dekken..
Zo reed ze dus weg bij het ziekenhuis vandaan richting Laneice..
Tom ging weer zitten nadat hij het mobiel van Georg had terug gegeven.
Waar is Raven dan naartoe vroeg Georg verbaasd.
Nou die heeft het voor elkaar dat Laneice al naar huis mag, en ze vroeg dus of ik wou rijden dus ik zeg ze kan toch een taxi nemen.
Dus Raven zei dat ik een oetlul was, ik heb haar mijn autosleutels gegeven en nu staat ze daar in de gang stom naar die sleutels te staren.vertelde Tom grijnzend.
Jessie begon te grinniken.
Wat is er? vroeg Tom nu.
En jij denkt serieus dat die nog op de gang staat, begon Jessie.
Ja natuurlijk, ze weet dat ik niet wil dat ze in mijn auto rijd..
Nu schoot Jessie in de lach, ja maar sukkeltje je hebt nu zelf je sleutels afgegeven, dat is haar vrijkaartje...
Georg schoot ook in de lach om het gezicht van Tom die als een pijl uit een boog uit de stoel schoot de gang op.
En zoals Jessie al zei daar was geen Raven, dus hij rende naar beneden en daar was dus ook geen auto.
Hij vervloekte de hele zooi en daar kwam zijn broer aan rijden die hem stom aankeek terwijl hij de auto parkeerde.
Bill stapte uit en vroeg aan Tom wat hij nou aan het doen was.
Tom keek Bill boos aan en zei dat Raven Laneice aan het halen was, IN zijn auto.
Bill keek hem aan, hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen?
Nou ze kwam al stuiterend aan dat Laneice naar huis mag vanavond en of we der konden ophalen.
Ik zei dat ze maar een taxi moest nemen, en toen schold Raven me uit voor oetlul.
Daar was ik een beetje boos om en ik gaf haar mijn sleutel.
Ik had alleen niet verwacht dat ze echt zou gaan..
Bill schoot in de lach en zei dat hij haar zojuist een vrijkaartje voor zijn auto had gegeven.
Mijn god ik wist dat je soms een ei kon zijn maar zo'n groot ei nee dat wist ik niet gilde Bill uit.
ja bedankt he sukkel. Riep Tom nu en stampte het ziekenhuis weer in.
Bill liep nog hinnikend achter hem aan en zo kwam hij ook de kamer in van Jessie, die ook al gelijk door had waar het over ging.
Dus die schoot ook weer in de lach.
Ja zijn jullie nu klaar stelletje zeikerds piepte Tom nu en hij plofte in een stoel.
Georg liep lachend op hem af en duwde baby Adam in zijn armen.
Kijk Adam dit is Ome Tommi..
Ik heet Tom bromde Tom nog na en Bill feliciteerde Jessie ondertussen en gaf haar een paar cadeaus.
Tom bekeek Adam en glimlachte toen, hij gaf de kleine een kusje op zijn hoofdje en glimlachte weer toen hij zag dat de oogjes open gingen..

Ondertussen was Raven aangekomen bij de instelling waar Laneice zat.
Ze liep naar binnen en melde zich bij de balie, die belde naar de afdeling en binnen een paar minuten kwam Laneice al aan gerent.
Die liet haar koffer vallen en viel Raven huilend in der armen.
Raven grijnsde en zei: Ja ik heb jou ook gemist hoor.
Ze hoorde een giechel en Laneice zei: kunnen we in godsnaam gaan??
Ja meis laten we gaan!!
Toen ze bij de auto kwamen vroeg Laneice waar Tom was.
Nadat Raven het verhaal had uitgelegd schoot ook Laneice in de lach en zei ze ik had graag zijn kop willen zien toen hij erachter kwam dat je echt weg was..
Raven lachte zelf ook mee en zei toen ben benieuwd wat hij gaat zeggen als ik terug ben..
Hij zal je toch niet weer slaan he? vroeg Laneice voorzichtig..
Nee Laneice Tom slaat niet meer, hij heeft me zelfs gevraagd of ik zijn meisje wilt blijven.
aaaaaaaaaaaah dat is zo liev!!! schreeuwde ze door de auto.
Na ruim een half uur rijden kwamen ze aan bij het ziekenhuis aan en ging naar binnen.
Raven ging als eerste en zag Tom zitten, Hij vloog overeind en Raven dacht heel even dat ze een klap zou krijgen maar in plaats van dat trok hij haar in zijn armen en zei hij:
Nooit meer doen alsjeblieft, heb me de hele tijd zorgen zitten maken hier.
Over mij of over je auto vroeg Raven grinnikend.
Over beide als ik eerlijk moet zijn, en hij glimlachte.
Raven keek nu naar Bill, die haar niet eens zag staan want hij stond oog in oog met Laneice.
Tom trok Raven even naar achteren en Bill liep langzaam op Laneice af, en zij liep op hem af.
Toen ze vlakbij elkaar stonden piepte Bill zachtjes: Vergeef me alsjeblieft??
Laneice keek hem alleen maar aan en knikte toen met haar hoofd.
Vergeef je mij ook? vroeg ze zachtjes aan hem.
Voor wat moet ik je vergeven meis.
Dat ik dronk enzo..
Maak je maar niet druk het zit al goed.
Laneice ging op der tenen staan en kuste Bill.
Raven stond op en neer te springen en Tom probeerde haar in toom te houden, maar dat lukte pas toen Georg Adam in haar armen legde.
Omg zei Raven, Wat ben jij een mooi manneke zeg..
Laneice liet Bill nu even los en knuffelde Jessie..
Ik ben blij dat je weer terug bent zei Jessie tegen Laneice....

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.