FanFic.nl

A meeting gone soure FT Tokio Hotel..

Not eating...

Raven werd door Tom omhoog getrokken en hij drukte haar tegen zich aan.
Hevig huilend probeerde Raven Tom weg te duwen en te roepen dat hij haar los moest laten.
Alleen had Tom andere plannen, hij hield haar stevig vast en zei dat ze rustig moest worden.
'LAAT ME LOS!!' Schreeuwde Raven nu en ze gaf hem een trap tegen zijn been aan.
Hij schrok daarvan en liet haar los, Raven maakte daar gebruik van en rende naar de voordeur.
Ze opende de deur en daar stond Bill met Laneice.
Laneice keek Raven raar aan en vroeg wat er was.
Tom, was het enige wat er bij Raven uit kwam en ze probeerde langs het tweetal te lopen.
Alleen was het dit keer Bill die haar vastpakte en trok haar weer mee naar binnen.
Neeeeeeee!!, Ik wil niet naar binnen ik moet naar Gustav!
Ik moet hem duidelijk maken dat we bij elkaar horen en dat het geld helemaal geen rol speelt.
Bill liet haar echter niet los en trok haar zonder pardon naar binnen.
Laneice stond daar maar en wist niet wat ze moest zeggen of doen.
Langzaam liep ze achter de 2 aan naar binnen waar Tom al naar zijn broer liep en Raven beet pakte.
Hij gooide haar over zijn schouder en ging de trap op.
Raven bleef schreeuwen dat hij haar los moest laten maar het had geen nut.
Hij liep zijn kamer voorbij en ze wist dat ze nu in het strafkamertje terecht zou komen.
Abrupt hield ze op met schreeuwen en spartelen.
Ze werd op het bed in die kamer gezet en keek naar boven naar Tom zijn ogen.
Die verraadde niks, hij liep naar de kast waar hij iets uithaalde.
Ik weet zei hij terwijl het ding om haar nek deed, dat jij anders er weer vandoor gaat.
Je blijft in deze kamer tot je door hebt dat je op je plek bent.
Hij maakt het ding wat om haar nek zat vast aan een ketting en liep zo de kamer uit.
Raven voelde aan haar nek en was te verbouwereerd om nog wat te doen of te roepen.
Voor haar gevoel zat ze al uren opgesloten toen de deur openging.
Het was Laneice, en die keek haar bezorgd aan.
Oh, ik wist niet dat ze dit van plan waren, het spijt me zo vreselijk anders had ik je nooit met Tom mee laten gaan vanmiddag.
Raven keek haar aan en zei; 'Het is niet jou schuld, jij kan er niks aan doen dat hun zo'n slechte karakter hebben'
Ik hoop alleen dat Bill jou wel goed behandelt anders zou ik toch terug gaan naar je ouders als ik jou was.
Hoe wil je dat ik dat ga doen zei laneice grinnikend, ze hebben jou en Jessie toch ook opgehaald.
Ze weten ons altijd te vinden, en trouwens Jessie is echt gelukkig met Georg en kleine Adam dat wil ik niet verstoren.
Al moet ik zeggen, ging Laneice verder, dat ze behoorlijk pissig waren op Tom dat hij dit heeft gedaan.
Raven knikte alleen maar.
Weet je wat je moet proberen zei Raven toen uit het niets.
Je moet kijken of je Bill zover kan krijgen om een huisje voor jullie zelf te krijgen.
Waarom dat vroeg Laneice verbaasd.
Ik kijk er niet raar van op als Tom hem dingen toespreekt als je begrijpt wat ik bedoel.
Oh ja dat weet ik wel zeker aangezien Bill naar hem toe gaat voor advies zegt Laneice dan..
Ik moet gaan want ze weten niet dat ik hier ben zei Laneice snel.
Raven knikte alleen maar en weg was Laneice alweer.
Later kwam Tom binnen met een blad.
Daarop stond een bord eten en een glas drinken.
Hij zette het op het bed neer en ging op de stoel zitten die er stond.
Eet smakelijk Raven zei hij tegen haar.
Raven keek hem niet eens aan en was ook niet van plan om te gaan eten.
Je moet wel eten hoor zei Tom na een paar minuten.
Hij kreeg geen reactie en daar had hij een hekel aan dus pakte hij het blad weer op en liep ermee de kamer uit.
Raven ging nu liggen, en sloot haar ogen, ze lag met haar gezicht naar de muur dus niemand kon zien dat er langzaam tranen over haar wangen liepen.
Tom was ook niet meer terug gekomen en zo viel Raven uit eindelijk dan toch in slaap.
Die nacht kwam Tom toch nog even kijken of alles ok was en hij streelde haar wang.
Alsjeblieft fluisterde hij, herinner je hoe het ook kon zijn tussen ons.
Ik mis dat, ik wil het terug fluisterde hij in haar oor.
Raven werd wakker van hem en kreunde dat hij weg moest gaan ze wou slapen.
Hij glimlachte en fluisterde in haar oor: 'Ik hou van je, vergeet dat niet alsjeblieft..'
Raven draaide zich weg van hem en hij ging weer naar zijn eigen kamer.

Zo verstreken er weer 4 weken, er werd weer een tour gepland en daarna zouden ze aan een nieuw album gaan werken.
Alleen dat zou in Amerika gaan gebeuren, en zowel Laneice en Raven weigerde mee te gaan naar Amerika.
Dus Tom en Bill zaten nu te bedenken om hun daarheen te krijgen.
Raven was nog niet uit het kamertje geweest behalve voor toiletbezoeken en de douche.
Eten deed ze ook haast niet dus daar maakte Tom zich ook ernstig zorgen om.
David was inmiddels gearriveerd dus ze gingen verder met de besprekingen.
Gustav was er ook en die zat maar naar Tom te kijken.
Waar is ze vroeg hij opeens aan Tom toen hij eindelijk oogcontact had.
Boven waar ze hoort zei Tom nu uitdagend tegen Gustav.
Heb je haar pijn gedaan, vroeg Gustav weer.
Nee zei Tom, heb der met geen vinger aangeraakt.
Ze eet alleen niet meer zei Laneice er prat bovenop.
Gustav keek Laneice aan en zei dat ze een geintje maakte.
nee echt niet ze eet niks tot weinig zei ze weer.
Bill siste dat ze der kop moest houden.
Nee Bill jij weet net zo goed als ik dat dit niet goed gaat, ze moet weer terug naar Gustav.
NOOIT schreeuwde Tom nu, Bill voed je wijf op wil je.
Gustav stond op en liep naar de keuken.
Hij kwam terug met een kop thee en 2 beschuitjes met kaas.
Tom ging staan en zei dat hij niet naar haar toe mocht.
Wil je der dood hebben Tom?
Dan moet je vooral zo doorgaan, laat mij op zijn minst proberen dat ze wat eet! zei hij boos tegen Tom..
Tom gromde wat binnensmonds maar liet Gustav dan toch naar boven gaan.
Bill siste naar Laneice dat als ze nog 1 keer zichzelf hier mee zou bemoeien ze in de problemen zou komen..
Laneice keek hem aan en wou op staan om weg te lopen.
Zitten jij zei Bill, dit gaat jou ook aan namelijk.
Maar ik wil niet mee op tour en al helemaal niet mee naar Amerika, ik wil bij Jessie blijven..
Bill keek haar geamuseerd aan en zei:'Ik dacht het niet meisje'.
Laneice ging weer zuchtend achteruit zitten..
Gustav was aangekomen bij het kamertje waar Raven zat en opende de deur.
Hij keek naar het bed en schrok zich rot om wat hij zag.
Raven lag op het bed en naast dat bed stond een dienblad met eten erop, het drinken was op maar het eten lag on aangeroerd.
Hij sloot de deur en Raven keek op om te zien wie het was en keek hem boos aan.
Zo toch maar eens besloten om langs te komen? Vroeg ze hem boos..
ja ik uhm... we hebben bespreking over der komende tour en de trip van de twins naar Amerika..
Jullie doen maar ik ga niet meer mee..
Je zal wel moeten zei Gustav Tom zal je hier niet zo laten zitten denk je zelf ook niet?
Tom kan van mij aan de hoogste boom gaan hangen siste ze naar hem.
Ik heb wat te eten voor je zei Gustav nu weer verlegen..
Ik hoef niks neem maar weer mee..
Gustav ging naast haar zitten en keek haar aan, Waarom doe je dit jezelf aan Raven.
Dan moet je bij Tom wezen, ow en vlak jezelf niet uit jij was degene die het heeft opgegeven..
Jij vond geld belangrijker dan mij.
Dus als je nu zo vriendelijk wilt zijn om deze kamer te verlaten en niet meer terug te komen.
Nee ik wil dat je eerst eet meis ik maak me veel te druk om jou nu..
Vergeet het Gustav, ga weg....NU!!!! schreeuwde ze opeens..
Gustav schrok van haar uitbarsting en verliet de kamer met het eten.
Eenmaal beneden keek Tom hem triomfantelijk aan en zei:'Ik had je gewaarschuwd'.
'Weet je wat het ergste is?' zei Gustav nu.
Nou vroeg Tom weer op zijn beurt..
Dat dit alles jou schuld is en zo liep Gustav de voordeur weer uit...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.