FanFic.nl

Lost in Harry Potter

Awkward situations

Ik keek om het hoekje van de keukendeur, geen Sirius. Mooi, vlug schoot ik naar binnen, maakte snel wat te eten en bunkerde dat zo snel mogelijk naar binnen. Daarna schoot ik door naar de huiskamer, tot mijn verrassing zag ik Lupos daar zitten, hij keek mij net zo verbaasd aan als ik hem, ‘Robin! Ik had je hier niet verwacht.’
‘Ik u ook niet.’
Hij glimlachte en klopte op de plek naast zich, ik nam de uitnodiging aan en plofte met een zucht naast hem op de bank. ‘Heb je het ergens moeilijk mee?’ Lupos keek me aan. Ik kwam iets overeind, ‘misschien.’
Er ging een wenkbrauw omhoog, ‘wil je het kwijt?’
‘Misschien?’
Lupos moest lachen, ‘wie weet kan ik je helpen?’
Ja, misschien. Hij was wel de nog levende beste vriend van Sirius, hij kende hem beter dan wie ook. ‘Is…Sirius in staat…gevoelens te hebben voor iemand?’ vroeg ik voorzichtig.
Lupos lijkt even na te denken over die vraag, ‘ja,’ zegt hij uiteindelijk, ‘ja, dat denk ik wel. Maar hij heeft denk ik een waslijst aan dingen waar het meisje aan moet voldoen.’ Ik grijns, ‘ja, dat klinkt als hem.’
‘Waarom vraag je dat?’
‘Dí»h!’
Even kijkt Lupos me bedenkelijk aan, maar dan lijkt het antwoord tot hem binnen te dringen, ‘jij…je…’ hij buigt zich naar me toe, ‘je houdt van hem?’ vraagt hij zacht.
Ik zucht diep, ‘ik denk het, ik weet het niet zeker. Ik weet alleen dat ik hem altijd het leukst heb gevonden van iedereen.’ Lupos kijkt me niet - begrijpend aan. Oeps, even vergeten. Hij weet niks over mijn “andere”� wereld. Ik wuif het weg, ‘laat maar.’
‘Nee, nee, nee. Ik denk…dat hij jou ook wel eens erg aardig zou kunnen vinden. De dag dat je hier kwam en op zoek was naar Knijster. Heeft hij het de halve ochtend over je gehad. Dat ik niet eerder doorhad waar het heen zou gaan,’ dat laatste kwam eruit alsof hij het tegen zichzelf had. Ik zakte weer onderuit in de bank, ‘maar het kan niet. Ik kan en mag die gevoelens niet hebben. Voor Harry. Ik moet Harry helpen bij de vernietiging van Voldemort.’ Lupos laat zich ook ietsje onderuit zakken, zodat hij me op ooghoogte aan kan kijken, onwillekeurig moet ik glimlachen, ‘het is niet verkeerd om ook andere gevoelens toe te laten Robin. Ik denk juist dat het…mooi is, als er ook nog een beetje liefde is in een wereld die nu in oorlog is.’
Daar denk ik over na. Hij heeft een punt, dat moet ik hem nageven. Maar zou ik dat zomaar kunnen doen? Iets met Sirius beginnen? Het zou een vreemde situatie zijn, aangezien hij de peetvader is van Harry.
Ik trek even mijn neus op, en Lupos schiet in de lach, ‘wat denk je? Dat hij slecht zoent?’ Nu schiet ik echt in de lach en kijk Lupos aan, ‘oke, dit is een vreemd onderwerp om over te hebben met een volwassene.’
‘Denk je echt dat ik nog nooit verliefd ben geweest?’
‘Tuurlijk weet ik dat je wel verliefd bent geweest, en op dit moment ben je dat ook, alleen heb je dat zelf nog niet door,’ ik kijk hem even grijnzend aan maar sta dan op en rek me uit. Net op dat moment gaat de kamerdeur open en komt Sirius binnen. ‘Juist, ook hoog tijd om te gaan,’ mompel ik en loop zonder hem aan te kijken langs hem heen, naar de trap, door naar mijn kamer. Daar gooi ik het raam open en laat de frisse lucht mijn gedachten ordenen. Opnieuw had ik mijn muziek nodig. Mijn batterij ging er zo aan! Toen het langzaam donker begon te worden wist ik dat ik het moment van naar beneden gaan niet langer kon uitstellen. Er moest toch gegeten worden.
Voorzichtig deed ik mijn deur open en keek om het hoekje, niemand. Mooi.
Ik liep naar de trap en liep zo zacht mogelijk de trap af. Ik hoorde gestommel in de keuken en etensgeuren kwamen me tegemoet. Meteen moest ik denken aan die eerste avond, was dat niet…?
Ik rende naar beneden, ‘mevrouw Wemel!’ ik vloog haar om de hals, wat was ik blij dat ik niet met Sirius alleen zat. Hoewel me dat aan de andere kant natuurlijk helemaal niks kon schelen.
‘Robin!’ ze klopte me op de rug en lachte, ‘wat een enthousiasme. Ik zou willen dat mijn kinderen dat deden.’ Ik giechelde, ‘weet u dat zeker?’ vroeg ik terwijl ik borden uit de kast pakte en die op tafel zette. Ze keek me even veelbetekenend aan en glimlachte. Toen de tafel was gedekt plofte ik vast op een van de stoelen. Dolleman zou ook mee-eten. Daar was ik minder blij mee. Hij was degene die mij en Sirius op een haar na had betrapt. Ongetwijfeld zou hij er wat over te zeggen hebben, want dat stak hij nou eenmaal niet onder stoelen of banken. De deur ging open en Sirius kwam binnen, ‘hmm, Molly, dat ruikt heerlijk!’ zei hij opgewekt, had hij dan nergens last van? Ik zakte onderuit op mijn stoel en hoopte dat ik in een gat onder de tafel zou kunnen verdwijnen.
‘Goedenavond,’ bromde een stem die aangaf dat Dolleman binnen was gekomen. Hij keek even van mij naar Sirius, en zag de raderen in zijn hoofd bijna draaien terwijl hij de situatie analyseerde. ‘Hoi,’ murmelde ik onwillig.
‘Alastor,’ zei Sirius met een hoofdknik. Dolleman schoof ook aan aan de keukentafel, ‘en? Hoe staat het leven?’
‘Prima, ik hoef me niet meer te vervelen nu Robin er is,’ grijnsde Sirius terwijl hij even naar me keek. Dolleman trok een wenkbrauw op, ‘jullie leken diep in gesprek gisternacht. Waar ging dat over?’
‘Vraag dat maar aan haar.’
‘Robin?’
‘Gingovervanalles,’ zeg ik snel en onverstaanbaar. Sirius moet duidelijk zijn lachen inhouden als Dolleman zich naar me toebuigt, ‘wí¡í¡rover?’
‘Van, alles,’ zeg ik talsof ik het tegen een dove heb. Dolleman kijkt me even waarschuwend aan, maar daar trek ik me niks van aan.
‘En het was nodig om daarbij te z-’
'Er is niks gebeurd!’ roepen Sirius en ik tergelijk terwijl we opspringen. Mevrouw Wemel en Dolleman kijken ons verbaasd aan en snel ga ik weer zitten. Ik moet moeite doen niet recht in Sirius’s ogen te kijken.
‘Niks gebeurd? Daar geloof ik niks van! En ik denk dat jullie je wel met betere dingen bezig kunnen houden dat zoe-’
‘Er is niks gebeurd!’ ik begin boos te worden. ‘Dus maak je niet zo druk alsjeblieft! Straks rijst je bloeddruk nog naar gevaarlijke hoogte!’
‘Wie reageert er hier als een heethoofd dan?’ zegt Dolleman met een scheve glimlach. Ik kijk hem boos aan en kijk opstandig de andere kant op.
‘Laat ze toch Alastor,’ zegt Mevrouw Wemel sussend terwijl ze het eten op tafel zet en naast me komt zitten.

Langzaam kwam hij op me af lopen, ‘we hadden ons gesprek nog niet geheel afgerond. Tenminste, niet zoals ik graag had gewild.’
Ik liep achteruit, ‘en…hoe had jij het graag gewild dan?' Wat een domme vraag! Dat wist ik, ik had het niet moeten vragen. Hij duwde me met zijn hand tegen de muur en zijn gezicht kwam dichter en dichterbij.

‘Nee!’ met een schreeuw zat ik rechtovereind, ‘nee! Nee! Nee! Dit kan niet waar zijn!’ riep ik boos terwijl ik mijn kamer uitliep en in de keuken een kop warme melk voor mezelf maakte.
‘Ik dacht al je fijne stem te horen.’
Mijn nekharen schoten overeind en bij voorbaat liep het kippenvel al over mijn lijf, ik wist niet hoe ik het deed, maar ik bleef met mijn rug naar hem toestaan en maakte de melk op het fornuis warm. ‘Wil jij ook?’ vroeg ik.
‘Ja, graag,’ zei zijn stem bij mijn oor. Ik maakte nog net geen sprong van schrik.
‘Had je een nachtmerrie?’
Ja, tuurlijk.
‘Nee.’
‘Oh? Waarom schreeuwde je dan zo hard?’
‘Omdat ik droomde over iets wat niet waar kan zijn, anders had ik wel iets anders geroepen, denk je niet?’ ik duwde hem zijn beker melk in handen en ging zelf aan tafel zitten. Hij kwam met een grijns naast me zitten, ‘je ontloopt me.’
‘Niet.’
‘Wel, al de hele dag.’
‘Dus?’
‘Waarom?’
‘Omdat…omdat…ik andere dingen te doen had.’
‘Zoals?’
‘Is dit een ondervraging?’
‘Misschien.’
Ik maakte de fout naar hem te kijken, zijn ogen sloten me meteen weer op in hun gevangenis van diepte.
‘Ik vraag me iets af,’ zei hij terwijl ik me er maar vaag van bewust was dat hij dichterbij kwam zitten.
‘Wat?’
‘Waarom kunnen wij op geen enkel moment, onze gesprekken waardig afsluiten?’ hij keek me met een scheef hoofd vragend aan.
‘Waardig?’ ik nam een slok van mijn melk. Zijn vingers gleden langs mijn wang en de slok melk bleef overdwars steken. Ik begon te hoestten en moest noodgedwongen mijn beker weer op tafel zetten. Sirius moest overduidelijk moeite doen zijn lachen in te houden. ‘Ik ga naar bed!’ gepikeerd stond ik op en liep naar de trap. Maar halverwege pakte hij mijn pols, ‘nee, nu ga je er niet weer vandoor!’
Zijn toon was serieus! Ik was zo verbaasd dat ik deed wat hij zei en een stap terug deed.
‘Wees eerlijk en zeg me wat je voelt!’
‘Ik voel me moe.’
‘Robin!’
‘Wat wil je horen!? De gevoelens die ik heb, daar is geen plaats voor Sirius! Het is oorlog buiten! Voldemort staat op het punt om weer aan de macht te komen! Bovendien moeten we er ook nog achter zien te komen waarom en hoe ik hier ben gekomen! Dat kunnen we n-’ hij drukte zijn lippen op de mijne. Ik was zo verbijsterd dat ik een stap achteruit deed, vergat dat we op een trap stonden en viel. Nog net op tijd ving hij me op, hij glimlachte, ‘anders had je nooit je mond gehouden.’ Met een speelse knipoog draaide hij zich om en liep terug naar de
keuken.
Hij kuste me. Hij kuste me. Hij kuste me!

Reacties: