FanFic.nl

Save your kisses for me..!x [TC]

Part 37

Bill POV
‘Bill nu ga je rustig doen!’, beveelt mam me. ‘je kan me niet zomaar gaan lopen commanderen, ik ben volwassen hoor! Ik heb recht op een eigen mening en heb dus ook lekker een eigen willetje, je kan me niet gaan lopen commanderen!’, ‘ik heb nog steeds jou moeder jongeman!’, ‘en ik ben volwassen God damnit!’, ‘dat ben je niet!’, ‘jawel, ik ben 18 jaar, wat betekend dat? Juist ja!’, ‘je woont nog steeds onder mijn dak, dus je houdt je nog steeds aan mijn huisregels!’, ‘dan verhuis ik toch lekker!’, na dat ik dat haar toe schreeuwde liep ik naar boven naar mijn kamer waar ik meteen mijn koffer begin te pakken. Ik smijt al mijn kleren in de koffer met al de andere rommel erbij; nooit gedacht dat ik mijn kleding zo respectloos zou behandelen. Als ik zowat alles heb ga ik met mijn koffer naar beneden. ‘Bill! Bill doe nou niet, Bill kom terug!’, roept mijn moeder maar ik ben de deur al uit, nou, ik kan best op mezelf leven! Als mijn koffer me te zwaar word stap ik nog tot ik een bankje tegen kom en zet me daar op neer en drop mijn koffer naast me. Waarom? Waarom moet het nou net zo gaan?! Kan ze er dan niet tegen dat ik eens gelukkig ben? Ja í­k ja! Niet zij maar í­k, ik, ik! ‘hé gaat het?’, ik kijk op, zie een jongen staan dat ik niet ken. Ik knik;’ja best.’, de jongen lacht en zet zich naast me;’en nu eerlijk.’, ‘neen het gaat totaal niet! Ik meen het, het gaat niet!’, roep ik uit terwijl een traan zich een weg naar beneden baant en langzaam via mijn kin uiteenspat op de grond. í�k wil die traan zijn! Weg gevaagd van de wereld, geen problemen, zo perfect! ‘hoezo niet? Ik weet het wel, het zijn mijn zaken niet maar…’, ‘neen het is al goed, het is gewoon, ik denk, ik denk dat ik verliefd ben op mijn broer.’, zeg ik eerlijk, hij lijkt me effe afschuwend aan te kijken, alsof hij nu plots van me walgt. ‘ach, zo erg is het toch niet?’, vraagt hij aarzelend. ‘het is mijn tweelingbroer.’, biecht ik eerlijk op. Hij knikt en zwijgt. Ik zucht; ‘ik denk, dat ik maar weer eens verder ga.’, hij knikt en ik sta op, neem mijn koffer en loop richting een bushalte, hopend dat er nog een bus naar Magdenburg rijdt. Bij de bushalte aangekomen kijk ik de tijden na, natuurlijk is die bus al weg en komt er geen nieuwe, wat nu gedaan?! Ik net me neer op het bankje en staar voor me uit. Ik kan beter thuis gaan slapen, dat is beter dan hier te bevriezen in ieder geval. Ik neem mijn koffer weer op en loop richting huis, hoe dichter ik kom hoe trager mijn passen volgen. Waarom, waarom werk ik zelf nou eens niet voor één keer mee?! Thuis aangekomen klop ik aan met mijn hart dat klopt in mijn keel. Als mam de deur opendoet vliegt ze me meteen om de nek. ‘doe dat nooit meer, nooit meer!’, ik schud mijn hoofd;’neen mam, beloofd.’, ze laat me los en samen gaan we naar binnen waar ik meteen naar boven ga, hun nalatend wetend dat ik niet wil praten. Ik laat me met een zucht op mijn bed vallen en staar naar mijn plafond, hobby of zo.. dan wordt er op mijn deur geklopt en zonder op een antwoord te wachten komt Drake binnen. ik zucht, niet hij, niet nu! Hij zet zich op de rand van mijn bed en zucht. Ik open één oog en kijk hem zo aan. ‘wat?’, vraag ik geïrriteerd. ‘je moeder wilt verhuizen, weeral.’, ‘wat?! Waarom?’, hij haalt zijn schouders op. ‘ze gaan morgen naar Magdenburg om de verkoop van ons oude huis stop te zetten, we gaan ook weer naar onze oude school.’, er komt een sarcastische ‘jeej’ uit mijn mond. ‘hoezo opgewonden?’, en hij port me in mijn zij waardoor ik automatisch lach. ‘dat is ook lang geleden.’, ‘wat?’, ‘nou dat!’, en hij wijst naar mijn mond. ‘ik snap je nog steeds niet hoor!’, hij zucht; ‘je merkt wel dat er blond onder dat zwart zit hé, nou, ik bedoel, een glimlach, en dan nog ik mijn buurt.’, ik haal mijn schouders op;’was een spontane glimlach, jij porde in mijn zij.’, mompel ik. Hij knikt. ‘wil jij verhuizen?’, en ik kijk hem vragend aan, hij schudt zijn hoofd;’we verhuizen de laatste tijd zo vaak, Leipzig, Hamburg, Magdenburg, Loitche terug naar Magdenburg, dat ze eens kiezen!’, ik knik;’ja inderdaad.’, ‘nou, ik ga maar weer.’, ik knik en Drake verlaat mijn kamer. Waarom lachte ik nou?!



reacties?

Reacties: