FanFic.nl

Daddy? I’m hungry.

2

“Tom? Hé kerel, wakker worden. Het is 10 uur ‘s ochtends.”�
Iemand schudde aan zijn schouders. Tom kreeg één oog open. Het was gewoon Mike.
Wacht even... Mike?!
“Fuck!”� Hij ging rechtop zitten en sloeg direct zijn hoofd in zijn handen. “Wat de fuck doe ik hier? Ik hoor thuis te zijn. Mijn moeder zal me vermoorden!”� Tom kreunde terwijl hij op stond van de bank.
“Het spijt me, dude. Ik ben nog maar net wakker. Waar is Amelia? Ze was met jou, toch?”�
“Het zal mij een zorg zijn, Mike.”� Hij greep zijn kleren van de grond en verkleedde zich. “Ik moet naar huis, nu. Ik ben al te laat. Fuck.”�
“Easy man, ik breng je wel.”�
“Echt waar? Oké, kom op.”� Hij pakte zijn hoodie en ging het huis uit. De zon scheen licht, maar het was toch net í­ets te fel voor zijn ogen. Tom kreunde en ging naar Mike zijn auto. Hij gaf zijn vriend een ongeduldige blik en trok aan de gesloten deur.
“Ik kom eraan,”� siste Mike en zette zijn zonnebril op. “Gaat je moeder je echt vermoorden?”�
“Ja, wees daar maar zeker van. We zouden Bill oppikken. Oh God, het zal echt leuk worden. En boven dat, mijn hoofd doet pijn.”�
“Ja, dude, je hebt vrij veel gedronken gisteravond,”� lachte Mike en startte zijn auto. “En Amelia ook. Heb jullie twee... je weet wel.”�
“Yup, we hebben het gedaan. Kun je nu rijden, alsjeblieft?”�
Mike rolde met zijn ogen en reedt van de oprit.
Ze reden verder in stilte, het was ongemakkelijk voor beiden. Na tien minuten stopte Mike. “Je bent thuis, jongetje.”�
“Fuck you,”� grijnsde Tom naar hem en stapte uit de auto. “En bedankt.”�
“No problemo, mijn meisje,”� grijnsde hij naar hem. “Later.”�
“Ja, als ik het overleef,”� fluisterde Tom, draaide zich om en liep naar de voordeur. Voordat hij de kans had om het te openen, schoot de deur al open door een woedende Simone.
“Waar was je.”� Ze praatte niet hardop, haar stem was net een fluistering, maar voor Tom was het een oordeel van de dood.
“Bij Mike?”� probeerde hij met de meest onschuldige glimlach.
“Ja, bij Mike,”� herhaalde ze. “Ga naar binnen.”�
“Mam, het spijt me. Ik heb me verslapen.”�
“Kan me niet schelen. Ga naar binnen. Ik ga Bill wel halen. Hij heeft me al gebelt en geloof me, hij is kwaad op je. Gewoon omdat je je reet niet op tijd thuis hebt kunnen brengen, moet hij op me wachten op het station. Ik hoop dat hij je voor je kont zal schoppen jongeman. En het kan me niet schelen.”�
Ze duwde hem naar binnen en sloot de deur zich. Oké, ze was zeker boos op hem. Tom zuchtte en hing zijn trui op de kapstok. Misschien kon hij een douche nemen en dan een lunch voor hen maken. Ze zou blij zijn, misschien verbaasd en dan was ze misschien vergeten dat hij straf kreeg.
Tom liep naar boven en na een kleine pauze in zijn kamer, verdween hij in de badkamer. Hij trok zijn kleren uit en deed zijn dreadlocks in een hoge knot. Hij keek naar zichzelf in de spiegel, stak zijn tong uit en stapte onder de douche.
Het was altijd zo’n goed gevoel.
Hij stond er ongeveer twintig minuten onder. Om hem heen hing witte mist en de lucht was erg warm. De gedreadlockte jongen draaide het water uit en stapte uit de douche. Met een handdoek laag op zijn heupen geknoopt, ging hij naar zijn kamer. Het duurde een enige tijd om een nieuw, schoon T-shirt en een bokser te vinden, maar het lukte hem om het goede te vinden. Met een tevreden glimlach had hij een joggingbroek aan en ging naar beneden.
“Oké, lunch,”� mompelde hij en keek rond. “Heh,”� zei hij en kraste achter zijn rechteroor en ging vervolgens naar de koelkast. “Wat... Oh, fijn.”� Er was niets in huis. Zijn moeder zou waarschijnlijk gaan winkelen op hun weg naar huis. Oké, dus de voorbereiding van de lunch was niet iets waarmee hij zijn problemen kon vervagen.
Hij keek om zich heen, er was niets dat hij kon doen en Tom haalde zijn schouders op en ging naar de woonkamer. Als hij niets nuttigs kon doen, kon hij naar de tv kijken.
Hij lag op de bank, benen op een armleuning, hoofd op de andere en in zijn rechterhand de afstandsbediening. Ja, nu was hij tevreden. Hij zapte door de kanalen en stopte bij een aantal cartoons. Toen hij en Bill jonger waren, waren zij volledig verliefd op de cartoon; ‘Tom and Jerry’.
Hij glimlachte een beetje wanneer hij de grijze kat op het scherm zag en legde de afstandsbediening naast hem neer. Hij had zijn programma gekozen.

____________

“Hij slaapt.”�
“Ja, dus? Trek hem naar beneden.”�
“Mam? Je bent niet serieus.”� Het gelach bereikte zijn oren. Tom opende half zijn ogen en geeuwde.
“Ik ben serieus! Trek hem naar beneden.”� Er was nog een lach te horen boven hem. Hij draaide zijn hoofd.
“Hé.”� Hij ging rechtop zitten. “Jullie zijn vroeg thuis.”�
“Zijn we dat?”� Simone gaf hem een ​​nep-verbaasde blik en vertrok naar de keuken. Hij kon vertellen dat ze nog steeds boos op hem was.
“Hé, Billa.”�
“Hé, jezelf.”� Bill trok zijn benen omhoog en ging naast hem zitten. “Ik hoor dat je in de problemen zit,”� zei hij grijnzend en nam een ​​hap van zijn chocolade Snicker.
“Ja, ja, whatever.”� Tom geeuwde weer. “Hoe was het bij oma?”� vroeg hij en steelde een hap van Bills Snicker.
“Hey! Dat is de mijne! En goed, het was oké. Ze leerde me hoe ik dat kleine ding moest tekenen... je weet wel, die bloemen.”�
“Ja, dat paarse?”�
Bill knikte en beet een hap uit zijn chocolade snack. “Hoe was het bij Mike?”�
“Het was oké.”�
“Echt waar?”� Bill staarde naar hem. Hij kende hem te goed.
“Wat?”�
Bill schudde zijn hoofd. “Niets.”�
“Oké, Billa, vertel het me.”�
“Het is niets, echt waar.”� Bill grijnsde naar hem. “Het is gewoon, je weet wel, je hebt dat gezicht.”�
“Welk gezicht?”�
Bill rolde met zijn ogen. “Dat ik-heb-net-vastgesteld-gezicht.”�
“Oh, die.”� Tom voelde zijn wangen gloeien.
“Was ze goed?”�
“Het was gewoon Amelia.”� Tom zwaaide er met zijn hand bij. Iedereen wist over Amelia en haar sletterige gedrag.
“Oh,”� Bill knikte. “Ze is mooi.”�
“Ja en best goed,”� Tom grijnsde naar hem en sloeg op zijn arm. “Wat?”� Hij lachte.
“Thomas? Kom hier, meteen. Je moet de prullenbak legen.”�
Tom kreunde. “Ik? Alweer? Bill is aan de beurt!”�
“Kan me niet schelen!”�
“Fuck,”� fluisterde hij en schoot een blik op Bill die hem uitlachte. “Hou je mond,”� siste hij en stond op van de comfortabele bank. Het was hun moeders schuld dat hij altijd zo lui was om iets te doen wanneer hun bank zo glad en comfortabel lag en het voelde alsof je in de hemel was.
Hij vertrok naar de keuken, nam de prullenbak mee en ging naar de voordeur. Tom had er een hekel aan om de prullenbak te doen. Het rook zo slecht!
Hij opende de deur om naar de container te gaan, maar zijn weg werd geblokkeerd door twee kleine blonde engelen.

Reacties: