FanFic.nl

Elena Lupin and the deathly hollows

A lot of Potter 's

Natuurlijk, het leek wel te smaken naar trollensnot.
Met veel moeite wist ze het goedje door haar keel te drukken en meteen voelde ze de werking van het goejde toen ze zeker vijf centimeter kromp en haar zicht er pijlsnel op achteruit ging.
Verdorie ze wist dat Harry die bril niet voor niets droeg maar dat zijn ogen zo slecht waren had ze nooit durven dromen.
Gelukkig ging Dolleman snel rond met enkele brillen en toen ze de hare op haar neus zette verdween de mist om haar gelukkig weer en kon ze voor het eerst een blik werpen op haar collega potters.
' Woaw, we zijn identiek.' Hoorde ze zowel Fred als George tegelijk roepen en ze kon kleine lach niet onderdrukken.
Weer eens een typische opmerking voor die twee.
En toen ze wat beter rondkeek en Fleur en Hermelien zag werd ze opnieuw overvallen door een lachbui want ondanks hun Harry uiterlijk droegen ze nog steeds hun eigen kleren en zo kwam het dat ze nu naar een Harry keek met een frivool jurkje aan en een Harry met een op en top vrouwelijke jeans en een met kant afgezet hemdje.
' Als je dat al grappig vind, moet je jezelf eens in de spiegel bekijken. ' Kaatste Fleur terug toen ze haar geamusserde gezicht zag.
En toen Elena zich omdraaide om zichzelf in een grote spiegel te bekijken die achter gebleven was moest ze inderdaad toegeven dat ze er belachelijk uitzag.
' Als jullie klaar zijn met mijn uiterlijk belachelijk te maken kunnen jullie je ook omkleden. ' Kwam Harry nors tussenbeide.
Even bleef zijn blik op Fleur rusten.
Elena kon zich wel voorstellen dat het niet makkelijk voor hem was om zichzelf in een jurk te zien.


Enkele ogenblikken later droegen ze allen de zelfde outfit, inclusief de echte Harry en was het tijd om te vertrekken.
Ondanks alle moeilijkheden die hij in dit huis had doorgemaakt leek Harry het toch even moeilijk te hebben toen hij besefte dat het echt tijd was om te vertrekken.
' Dit was toch lange tijd mijn huis geweest, weet je. Nooit gedacht dat ik het hier nog ga missen. '
' Je hebt vast en zeker ook goeie herinnerningen aan dit huis. Het is niet meer dan normaal dat je jezelf zo voelt. ' Probeerde Elena hem wat onhandig op te beuren maar het leek toch te werken.
' Inderdaad , zoals die keer toen mijn brief voor Zweinstein werd gebracht. Toen mijn oom Hereman hen de eerste keer had verscheurd spoot er plots een hele golf aan brieven door de open haard. Uren heeft het geduurt voor het opgeruimd was, en ik moest niet eens mee helpen want ik mocht de brieven toch niet lezen. '
De herinnering bracht voor het eerst een lach op zijn gezicht.
'En die herinneringen moet je koesteren.' Trooste ze hem terwijl ze haar hand op zijn schouder legde en hem van de open haar wegleide.
Een golf van brieven, hé? Ze kon het toch niet laten om nog even om te kijken en probeerde zich voor te stellen hoe dat er uit gezien moest hebben.

Als Elena dacht dat het vluchten voor dooddoeners het ergste gedeelte was van deze missie dan had ze zich vreselijk vergist.
Ze kreeg net geen hartverzaking toen ze het vervoer voor haar en Garreth zag, een mager pikzart scharminkel dat wel wat weg had van een paard met vleugels.
Vleugels? Nee, ze wouden toch niet...?
' Garreth en Elena, Bill en Fleur. Jullie nemen de terzielers om op te reizen. ' Zei Dolleman bars alsof hij haar gedachten bijna kon raden.
' Gaan we vliegen? ' Kraste ze zwak en meteen voelde ze de blikken van George en Garreth op haar gericht, de enigen die wisten over haar nog steeds niet overwonnen hoogtevrees.
' Problemen mee? ' Vroeg Dolleman terwijl hij zijn magische oog op haar gericht had.
' Nee hoor, ik schrok gewoon even van dat beest. ' Loog ze snel.
Ze kon nu niet meer terug, ze moest wel door gaan of het hele plan viel in duigen omwille van har idioote angst.
' Ja, terzielers kunnen bijzonder angstaanjagend zijn als je ze voor de eerste maal ziet maar geloof me, betere rijdieren kan je jezelf niet voorstellen. ' Probeerde haar vader haar gerust stellen.
De naderen waren ondertussen al op hun voertuigen geklomen.
De meesten hadden gekozen voor een simpele bezem en Harry en Hagrid hadden zelf een scooter.
Ze waren toch niet serieus van plan om met dat ding te gaan vliegen?
Allereerst steeg Garreth op de rug van het wezen en toen was het Elena 's beurt.
' Gewoon doen.' Mompelde ze tegen zichzelf. ' Niet over nadenken en dan lukt het wel.'
Met veel moeite wist ze op te stijgen en ging wankel in het zadel zitten.
Ze voelde hoe Garreth zijn arm om haar middel sloeg en haar dichter tegen zich aan trok.
' Wees er maar zeker van, ik laat je niet los' Fluisterde hij in haar oor en vreemd genoeg wist dit haar echt wel gerust te stellen.
Lupos kon het ook niet laten om hen nog even een laatste goede raad te geven.
' Zoals je weet El, jij tovert alleen als Garreth het niet laner alleen aan kan. Zorg er ondertussen voor dat dat beest niet in paniek slaat, ik wil later niet horen dat het jullie van zijn rug gegooid heeft. En denk er aan, we spreken af bij het huis van de Topsen.'
' Geen zorgen , pa. We kunnen wel voor ons zelf zorgen. ' Stelde Garreth hem gerust.
' Ga er niet zo licht over Denk je dat het makkelijk is om jullie in je eentje te laten vertrekken? Als het aan mij had gelegen waren jullie hier niet eens.'
' We zijn geen kleine kinderen meer. Zorg er maar voor dat jullie niets overkomt. ' Kaatste Elena terug.
' Geen zorgen, liefje. We passen goed op elkaar.'
Elena had niet eens in de gaten dat het George was die in het groepje van haar vader zat.
' Beloof je het? Zijn jullie voorzichtig? '
' Ik zorg er wel voor dat je vriendje niets overkomt.' Zei Lupos met een kleine glimlach.
Kon hij toen maar al weten hoe bitter deze woorden later zouden klinken.

Reacties: