FanFic.nl

I Remember You (BK)

31

Uiteindelijk ga ik voor de groene bikini en Bella kiest mijn paars bikini eruit. Snel neem ik een tas en prop alles van ons erin. Beneden wachten de jongens ons al op en staren we naar de auto's. 'Ehm...Alice en Bella, gaan mee met mijn auto.' beveelt mijn vader en steekt plagend zijn tong uit naar Bill. Minachtend kijkt hij weg en stapt zijn eigen auto in.

Bella kijkt me gelukzalig aan, waardoor ik mijn ogen rol. 'Begin nou niet weer he!' zucht ik. 'Wat? Het is toch zo? Ik wil ook zo'n romance!' Pruilend tuurt ze door haar lange wimpers. Zo'n heuse romance was het nou ook weer niet, ik heb me niet altijd gelukkig gevoeld hoor! 'Jij kunt toch ook een romance krijgen?' vraag ik haar. 'Met wie dan?' vraagt ze arrogant en misschien ook verdrietig. 'Wel...je hebt Tom toch?' vraag ik nietsvermoedend. Met een moeilijk gezicht kijkt ze of mijn ouders iets horen, maar die zijn zelf in een drukke conversatie. Ze schuift mijn kant op en zucht.

'Denk je dat Tom me leuk vind?' Meteen schiet ik in de lach en kijkt ze me boos aan. 'Wat is er nou weer zo grappig?' gromt ze ontzet en gaat de armen kruisen. 'Nou hahahaha.. Je maakt een grapje toch?' hik ik, maar stop al gauw als haar serieuze gezicht blijft. 'Nee dan, je weet het echt niet?' Ze schud resoluut haar hoofd. 'Ik ehm... denk het wel hoor! Die jongen zit de hele dag met jou in zijn hoofd.' breng ik voorzichtig uit. Ze pulkt wat aan d'r handen en knikt. 'Volgens mij, wil hij enkel vrienden zijn hoor.' Triest kijk ik haar aan en zie haar ogen vochtig worden. 'Onee, niet huilen!' fluister ik zielg en sla mijn arm om haar heen. 'Sorry, het is mijn schuld, ik had er niet over moeten beginnen!' zeg ik, maar ze schud haar hoofd. 'Het is niet jou schuld, ik..stel je nou voor dat Tom me dus leuk vind, hoe lang zal het dan duren, voordat hij mijn hart breekt?'

Geschrokken door haar woorden staar ik naar het zwarte tapijt onder mijn voeten. 'Hoe bedoel je?' mompel ik aangedaan. 'Tom is een player, Alice.' Kermend sluit ik mijn ogen en kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Waarom moest ik nou over hem beginnen? 'Ze zeggen dat hij veranderd is, maar ik kan het niet geloven.' zegt ze zielig en ik zie het zwembad in zicht komen. Steunend neem ik haar hand en glimlacht ze flauwtjes. 'Maar, laten we nu even plezier maken, goed?' Ik knik en stap dan uit de auto.

Meteen huppelt Bill vrolijk naar me toe en steelt me weg bij Bella. 'Jij gaat ... niet met mij in een hokje!' lacht Bella luid. Ik draai me om en zie Tom zielig naar de grond kijken. 'En als ik nou mijn ogen sluit?' smeekt hij. 'Jij gaat loeren tussen je vingers door!' zegt ze arrogant. 'Dus niet!' 'Dus wel!' 'Toch niet hoor, je zal het zien als het zover is!' en kruist zijn armen. 'Jij gaat toch niet loeren he?' vraag ik Bill. Verbaasd kijkt hij me aan. 'Mag ik... met jou...?' stottert hij blozend. Ik voel mijn wangne ook rood worden en neem liefjes zijn hand. 'Je bent nu toch...mijn vriendje...dus ik vind...het niet zo erg..' fluister ik hees. 'Oh..oké, dan.' zegt hij schattig.

'Ahwn..kijk die 2 nou eens!' giert Gustav uit. 'Wat?' vraagt Bill met bolle wangetjes. 'Jullie zijn keischattig!' kirt Georg en knijpt in mijn wangen. 'Geo!' brom ik en druk me tegen Bill aan als bescherming. 'Gaan we naar binnen, of blijven we buiten schimmelen?' roept mijn moeder opgewekt. Ik kijk haar verbaasd aan, terwijl Bill en de jongens het uitgieren. Welke moeder van over de 40, praat nog zo enthousiast over zwemmen, met personen die 20 jaar jonger zijn???
De mijne dus al..

Ik en Bill kunnen meteen een groot hokje vangen, en helemaal het tegenovergestelde van Tom en Bella. 'Tom, ik ga daar niet met jou in!' 'Waarom niet? Lekker dicht tegen elkaar?' 'Weet je wat, zorg bij het terug aankleden maar voor een groter hok! Ik ga alleen.'Beslist ze. 'Dus niet! Je zal me eerst moeten wegjagen!' lacht hij. 'Jij bent vreselijk irritant vandaag!'

Ik en Bill lachen om die 2 klungels en kleden ons elk om. Beiden kijken we naar de wand en haasten ons wat. Af en toe raak ik Bill's hand of een ander lichaamsdeel, die voor mij in de weg zat. 'Jij wil me gewoon aanraken, is het niet?' Ik begin te lachen en verontschuldig me. 'Ben je klaar?' vraag ik, als ik niets meer hoor. 'Ja, jij ook?' 'Tuurlijk.' zeg ik blij en we draaien ons om. We proppen onze kledij weg en hij opent het hok. 'Oh, mijn schoenen!' zeg ik en keer terug. Iedereen staat er al en Bill roept me ongeduldig. 'Ja, ik kom!' en storm het hokje uit. Snel stop ik alles in een kluisje en voel hoe ik bekeken wordt. Ik draai me om en zie Bill's bruine pareltjes groeien tot biljartballen. Verlegen kijk ik omlaag en speel wat met m'n voeten.

'Is er iets?' mompel ik schor. 'Nee!' roept hij uit. Verbaasd kijk ik op en komt hij op me af. 'Je bent prachtig!' fluistert hij in mijn oor. Blozend kus ik zijn hals en trek hem dan mee naar het zwembad. 'Bommetje!' gillen Gustav en Tom. 'Die horen niet bij mij!' verontschuldigd Bill zich bij de redders, die de 2 fronsend aankijken. Ik grinnik en neem meteen een frisse duik in het water.
Als ik boven kom, zie ik mijn moeder in haar badpak, met een hoge staart op haar hoofd. 'Dat figuur!' hoor ik mompelend. Zodra ik mijn vader zie begin ik te lachen. 'Dat meen je toch niet!' lach ik gretig. 'Jawel! Ze ziet er nog altijd goed uit, toch?' Ik por hem en voel plots 2 armen om me heen. 'Bill?' vraag ik. 'Fout antwoord!'

Meteen hoor ik dat het Tom is en ga kopje onder. Proestend kom ik boven en kijk die jongen gevaarlijk aan. 'Is er wat mis?' vraagt hij schijnheilig. 'Jij vraagt erom!' roep ik spring op zijn schouders. 'Hier ga je dan!' tier ik en lachend probeert hij me van zich af te gooien. 'Aapje af!' zegt hij ontzet. 'Wat zegt u meneer de pauw? Volgens mij was ik een kuikentje hoor!' piep ik. 'Dus niet! Gorilla!' plots glijd hij uit en gaat onder. Triomfantelijk steek ik mijn armen in de lucht en tuurt hij me boos aan. 'Je bent nog niet gewonnen vijand!' Ik grinnik, waardoor hij even later ook in de lach schiet. 'Waar is biggetje?' vraag ik dan plots. 'Noem me toch niet zo!'

Heilig kijk ik hem aan. 'Ik had het niet over jou.' probeer ik nog. 'Jaja.' mokt hij. 'Maar Biggetje is schattig!' en sla mijn armen om hem heen. 'Is het niet!' houdt hij vol. 'Toch wel! Ik ben je vriendin, dus ik noem je hoe ik wil!' Verbaasd kijkt hij me aan. 'Dat is zo niet eerlijk!' zegt hij verontwaardigd. 'Dat is het leven.' zeg ik droog. 'Oke, dan noem ik jou...kuikentje.' grijnst hij. 'Ohw, wat lief!' roep ik opgewekt. 'Of toch maar niet.' Lachend wrijf ik door zijn haar heen. 'Gaan we in de buis?' vraagt hij met een engelengezichtje. 'Nice!' en volg hem uit het water.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.