FanFic.nl

I Remember You (BK)

33

Met een beteuterd gezichtje staart de gepiercete jongen me aan. Ik staar in zijn donkere ogen, die nu hun lichte twinkeling verloren hebben. 'Maar,...je ziet me straks toch?' Mijn stem hoort oppeppend te klinken, wat het dus totaal niet is. Hij schud zijn hoofd en ik kruip op zijn benen, bij het stuur. Ik zit nog niet half of hij grijpt me stevig beet, bij m'n lenden. 'Konden we maar voor altijd zo zitten.' zijn lieve stemmetje galmt door mijn oor en doet mijn mondhoeken omhoog krullen. 'Nou, dan had ik liever in een ander omgeving gezeten hoor!' Tegen zijn zin, begint hij te lachen, maar brengt zijn mondhoeken om beurt weer omlaag. 'Ik ga je missen.' kermt hij zielig en ik zou haast denken, dat die jongen gaat huilen.

Maar ik kan het hem niet kwalijk nemen, ik ga hem ook missen, het zijn wel maar 3 daagjes, maar ja. 'We kunnen bellen.' fluister ik. 'Maar ik wil je niet enkel horen, ik wil je knuffelen en kussen en kietelen..gewoon voelen.' zucht hij zacht. Ik streel met mijn vingers door zijn net gekamde haren en leg mijn hoofd in zijn hals. 'Ik ga je ook missen.' geef ik toch maar aan hem toe. 'Perfect, dus zeg je het af!' Geniepig kijkt hij op, onder zijn lange wimpers. 'Nee, Billemans.' en druk op zijn neus. Hij neemt mijn hand en bedekt het tussen zijn slanke handen. 'Je hebt werkelijk geen idee, wat je me aandoet!' gromt hij ontzet. Ik rol mijn ogen, waardoor hij enkel nog kwader kijkt. 'Je gelooft me niet hé! Ik zal mezelf eens filmen vanaf dag 1 tot 3. Je zult wel zien hoe ik mentaal zal aftakelen, misschien ben ik tegen vanavond al klaar voor het gekkenhuis!'

Hij probeert me duidelijk een schuldgevoel aan te praten, maar ik zeg nu al dat dat niet gaat lukken! 'En wat ga jij dan doen als je terug naar LA gaat?' zeg ik arrogant. Hij verstart en laat zijn hoofd hangen. 'Nee toch..' mompelt hij en bijt op zijn lip. 'Bill, toch!' kreun ik en sla mijn armen om hem heen. Lieflijk kriebel ik in zijn hals en trekt hij me een stukje opzij. Hij zoent me zacht en verkent alles nog eens gedetailleerd. Zeer gedetailleerd eigenlijk...

Zijn warme vingers glippen onder mijn trui en verwekken al het kippenvel. Als hij dat 6 jaar geleden zou gedaan hebben, had ik hem een klap verkocht, maar nu voelt het allesbehalve fout. Het voelt goed en beschermend. Hij zal dan ook de enige zijn, die me zal mogen aanraken over de jaren heen. Onze onschuldige kus wordt steeds maar vuriger en krachtiger. Plots verlaat er een klein minuscuul kreuntje mijn mond. Ik voel hem grijnzen en krassen over mijn tere huid. Langzaam laat ik hem los en druk lieve kusjes op zijn mond. Hij laat het hoofd tegen het mijne aanhangen en staart door me heen. 'Je bent gewoon perfect.' fluistert de blond gekleurde jongen me toe. 'Niemand is perfect.' lispel ik enkel. 'In mijn ogen ben jij meer dan perfect, perfect voor mij en niemand anders.' Spontaan krijg ik een lachje op mijn gezicht. Het doet toch iets, als iemand jou verteld dat hij je niet wil delen met anderen, en je enkel en alleen voor hem perfect kan zijn.

Na een halfuurtje te zitten vrijen in de auto stappen we toch maar de koude wereld tegemoet. Ondertussen al ,10 december. Zorgzaam knoopt hij de sjaal beter om mijn hals, waardoor ik hem met een rood aangeslagen neus aankijk. Hij glimlacht totaal niet meer en breekt zijn ogen van me los. 'Koffer.' hoor ik hem nog mompelen. Schuldig zucht ik en merk de zwarte BMW aan de overkant van de straat. 'Bella.' mompel ik en zie haar inderdaad verder op staan. Pratend met niemand minder dan Tom. Of zal ik het knuffelend noemen? De afgelopen maand botert het echt super tussen die 2. Meer dan super, Tom is verliefd op haar. Dat heeft hij mij en Bill al bekend gemaakt, normaal zou hij haar ondertussen al gevraagd hebben. Kun je geloven dat hij bang is om af te gaan? Nu loopt hij al 2 weken met die ring op zak, wachtend op het juiste moment.


Zwijgend lopen we naar de parking aan de andere kant van de wijk en zien andere leerlingen opduiken, met hun ouders of vriendjes/vriendinnetjes. Verschillenden kijken ons verrast aan, maar ook wat zielig. Komt vast door Bill's gezichtsuitdrukking, als fan zou ik ook niet echt op hem afstappen met zo'n uitstraling. Zuchtend zie ik de grote bus staan en kan Bill mijn koffer erin gooien. Tom en Bella komen er ook aan en ze zwaait voorzichtig van op een zekere afstand. Bill lijkt het te negeren en tuurt mijn leerkracht aan. Bill vertrouwd hem namelijk niet, hij vind hem een vaag type als leerkracht.
Kan best zijn, maar volgens mij is hij gewoon bang dat ik met hem aanpap. Wat ik dus in duizend jaar zou overwegen! Wat moet je met dat? Als je Bill kan krijgen? 'Jongens en meisjes, het wordt tijd om afscheid te nemen, we vertrekken over 10 minuten!' roept hij klappend in zijn handen. Ik kijk Bill aan die naar de grond kijkt. 'Daar ga je dan.' mompelt hij sarcastisch. 'Bill, doe nou niet zo! Ik wil zo niet vertrekken, in ruzie.' smeek ik hem. Zijn blik verzacht en hij trekt me tegen zich aan. 'Het spijt me schat, maar ik wil gewon dat je hier blijft, veilig bij mij! Wie gaat jou beschermen als er iets gebeurd?'
'JP, doet dat wel.' Meteen laat hij me los en begin ik te lachen. 'Grapje, grapje, het was maar een grapje!' zeur ik en trek hem wat lager. 'Mag ik nog een zoen voor ik wegga?' vraag ik hem. Braafjes knikt hij en kust me voor de laatste keer.

'Ik hou van je.' fluistert hij rillend en laat me dan los. Hij kijkt weer omlaag en ik zie iets blinken in zijn ooghoek. Ik mag nu niet bezwijken, hij moet toch wel 3 dagen zonder me kunnen hé! 'Ik ook van jou Bill, voor altijd!' en stap naar achteren. Lachend neemt Bella mijn hand en lopen we de bus in. 'Bella wacht!' horen we plots. Ik ga neerzitten en steek mijn hoofd tussen de zetels om te zien wat Tom nu weer van plan is. 'Voor je weggaat, moet ik jou nog iets vragen!' en grabbelt in zijn borstzakje. 'Wil jij mij misschien...gelukkig maken?' vraagt hij blozend. Ik sla een hand voor mijn mond en glimlach. 'Bedoel je..?' stottert ze onhandig. 'Ja.' zegt Tom meteen. 'Tohoomm!' zegt ze hees en slaat haar armen om hem heen. Aan de schokkende schouders te zien, weet ik dat ze huilt. Lachend vangt hij haar op en geeft ze hem een trekje. 'Eerst eens proeven hoe jij smaakt.' beslist ze. Hij lacht en drukt een kus op haar lippen, dat al snel een stadium hoger gaat.

Na een tijdje laat ze los en knikt ze. 'Goedgekeurd, ik zeg ja.' grijnst ze door haar tranen heen. Snel schuift hij de ring erover en kust haar nog eens. 'Ik hou van je!' spreekt hij haastig en dan sluit de deur van de bus. Snel rent ze door de bus op me af en tuurt door het raam. Tot mijn volste verbazing staat Bill er allang niet meer.
Gaat hij me zelfs niet meer uitzwaaien? 'Waar is Bill nou heen?' vraagt Bella me. Een schuldig gevoel overspoelt me en ik negeer haar vraag gewoon door mijn Ipod in mijn oren te stoppen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.