FanFic.nl

I Remember You (BK)

41

'Basgitaar!' gil ik opgewekt uit. Vervloekt gooit Georg zijn blaadje weg. 'Hoe wist je dat nou? Je speelt vals!' gromt die, terwijl ik triomfantelijk een vreugdedans maak. 'Eigenlijk is het simpel, het thema is muziek en het heeft 9 letters!' grijnst Bill. 'Maar,..het kon toch van alles zijn! Ze heeft niet eens 1 letter geraden, nee meteen het hele woord!' treurt hij zielig. Ik ben gewoon een krak in het spel galgje en zeker als Georg het woord verzint! We horen een sleutel in het slot draaien en al snel hoor ik Tom's vrolijke stem door het huis heen. Wat wil zeggen dat Bella mee is! Bill kijkt me aan met een strenge blik, waar ik niet tegen op kan. 'Ik was ook niet van plan weg te lopen!' sis ik. Hij trekt een wenkbrauw op en lachend duw ik hem. Hij kruipt over de zetel naar me toe en kust me zacht. De kus houdt veel te snel op en ik trek een pruillipje. 'Vanavond.' fluistert hij in mijn oor, voor hij zich subtiel terugtrekt.


De deur gaat open en ze treden de kamer binnen. Meteen kijk ik naar het televisiescherm en hoor hoe ze iedereen begroet.
Een luid gekuch en een stomp tegen mijn arm laat me opkijken. 'Hoi.' zeg ik kort en kijk haar vluchtig aan. 'Hey.' ze staat een beetje rond te draaien en kijkt langs mij. 'Wij...gaan even daarheen!' mompelt Bill en expres stoot hij me aan. 'Wat nou?' fluister ik geïrriteerd. Ze komt naast me zitten en legt plots een hand op de mijne. 'Alice, het spijt me.' fluistert ze zielig, waarvan ik haar toch moet aankijken.
Ze zucht en neemt mijn hand. 'Ik ehm...heb me niet echt als een goede vriendin gedragen, ik had je niet mogen uitlachen.' en buigt haar hoofd omlaag. Ik glimlach en knijp zacht in haar hand. 'Het is wel goed.' Glimlachend kijkt ze me aan en kijkt plots naar de deur. 'Jullie zijn echt onafscheidelijk.' Ik knik en laat haar hand los. 'Ik had het anders gewild hoor.' geef ik toe. Niet begrijpend kijkt ze me aan.
Een beangstigend gevoel bekruipt me, als ik eraan denk.

'Bill blijft nog een kleine 5 maand, daarna gaat hij terug naar LA, voor altijd.' fluister ik. 'Lieverd, daar moet je nu toch niet aan gaan denken!' zegt ze geschrokken en knuffelt me. 'Ik wil voorbereid zijn, ik weet zelfs niet of het wel een goed idee is, om nu zo close met hem te zijn, komt het dan niet enkel harder aan?'
Met een ruk laat ze me los. 'Je gaat het toch niet uitmaken he!' en kijkt me streng aan. Ik sla mijn ogen neer en neem het robijntje tussen mijn vingers. 'Had ik maar de kracht, ik hou teveel van hem, om hem dat aan te doen.' Ze laat me omhoog kijken, door een vinger op mijn kin te leggen. 'Alice, ik moet je zeggen dat de keuze die je in je hoofd prent, de verkeerde is!' zegt ze nog steeds streng.


'Ik weet het zo nog niet.' Geschrokken draaien we ons om en zien Bill in de deuropening staan. Zijn ogen staan groot en hij kijkt ongelovig op me neer. Hij zou toch niet... 'Dus als je de kracht had, zou je het...laten stoppen?...tussen ons?' Zijn stem klinkt gebroken en redelijk kwaad. 'Bill, je begrijpt het ni..' begin ik, maar krijg de tijd niet het uit te leggen. 'Je hoeft me niets uit te leggen! Ik begrijp het volkomen!' zegt hij kwaad. 'Bill!' roep ik verontwaardigd en sta op van de sofa. 'Maar, ik heb wel 1 vraag voor je Alice! Alles wat we vandaag samen doorbroken hebben, was dat dan allemaal schijn? Waren alle dagen waarop je zei dat je van me hield ... gebaseerd op rottige leugens?' roept hij kwaad en ik hoor zijn stem overslaan.
'Bill, zeg dat alsjeblieft niet! Dat is niet waar!' zeg ik trillend. 'Ik weet niet wat ik van jou nog moet geloven!' houdt hij vol en kruist zijn armen. Ineens komt een verbaasde Tom tevoorschijn en tuurt ons beiden aan. 'Guys?' mompelt hij ontzet. 'Het is over.' zegt hij plots.
Geschrokken kijk ik hem aan. 'Wat..?' fluister ik. 'Jij hebt de kracht niet, dus heb ik hem wel, wij...is er niet meer.'


'Wohoww!! Chill effe Bill!' roept Tom uit, maar die krijgt het zwijgen opgelegd door Bella die ondertussen naast hem staat. 'Kom even mee.' zegt ze zacht. 'Waarom? Wat zijn die 2 van plan?' vraagt hij hopeloos. Ze trekt hem tegen zijn zin mee en ik zak terug neer in de zetel.

Dit kan hij toch niet menen! Hij weet dat ik niet zonder hem kan! En hij kan niet zonder mij! Dat ben ik zeker. 'Wil je er nog iets aan toevoegen?' Ik kijk op en zie zijn verveelde blik, die mij nu totaal niet zint. 'Volgens mij heb jij hier enkel plezier in.' grom ik. Hij trekt een open mond. 'Pardon?' roept hij uit. 'Je hoorde me wel, ik herhaal het niet.' mompel ik volledig in trance.
'Jij hebt het recht niet om me dat toe te schuiven! Ik ben degene die zich bedrogen moet voelen, niet jij!' Ik sta op uit de zetel en kijk hem kwaad aan. 'Ik heb je niet bedrogen Bill! Maar wat denk jij dat we moeten over 5 maand? Gezellig sms'en en bellen? Wel, laat ik je even zeggen dat, dat niet gaat lukken! En ik ga niet met je mee, als je dat verwacht had!' Boos haalt hij zijn armen uit elkaar en wijst me dreigend aan. 'Ik wil al niet meer dat je meegaat!' gromt hij terug. 'Ik was ook niet van plan mee te gaan!' roep ik terug en zucht geërgerd. 'Ach laat ook maar! Je bent de sterkste van de 2 dus je doet maar wat je niet laten kunt!' en loop de kamer uit. 'Je laat me geen andere keus.' gaat hij door. Negerend loop ik de trap op.

'Ja, ga maar weer weglopen!' Sarcastisch lach ik even. 'Dat is nou namelijk iets wat ik goed kan, dank je!' en stamp de trappen op. 'Pff, aanstelster!' Plots voel ik tranen druppen en veeg ze verwoed weg.
Om zo'n eikel ga je nu toch niet huilen!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.