FanFic.nl

I Remember You (BK)

44

'Bill, jij zorgt dat je vanaf nu 24/24 in haar buurt bent, om verdere .... zaken te voorkomen. Je gaat haar controleren op elk tijdstip, dus ze zal constant in jou buurt zijn.' beveelt hij hem. 'Pap, ik heb dat helemaal niet nodig!' roep ik ontzet. 'Dat heb je wel! Je bent drie dagen alleen en kijk wat je doet! Je vergooit je leven om een misverstand!' roept hij en meteen zwijg ik al. 'Oké, doe ik.' verbaasd kijk ik even voor me uit en voel dan plots een hand om mijn arm. 'Ga nu maar met hem mee.' zegt mam zacht. Ze trekt me recht en houdt mijn hoofd in haar handen. Ze kust mijn voorhoofd en ik sla mijn ogen neer. De zoveelste teleurstelling voor hun. Als een hondje volg ik Bill naar mijn kamer.


Ik zie aan hem dat hij na zijn vertrek uit de keuken terug gehuild heeft en krijg een groot schuldgevoel. Wat heb ik hem ook aangedaan? Ik kon op z'n minst toch laten weten dat ik zou vertrekken? Maar ik was gewoon zo kwaad op mezelf dat ik het niet deed. 'Maak je maar klaar, ik wacht hier op het bed.' fluistert hij schor. 'Oké.' zeg ik kort en ga de badkamer in. Ik trek mijn kledij uit en neem een pyjama. Zenuwachtig loop ik terug en zie hem staren naar mijn plafond. Voorzichtig ga ik op de rand zitten en wrijf over mijn pijnlijke arm. De pijn wordt steeds feller dan eerst. Volgens mij, zal ik niet echt aan slapen toekomen vannacht. Ik ga liggen onder de lakens, met mijn rug naar hem toe. 'Ik heb je gemist.' hoor ik plots als mijn ogen net dichtvallen. Ik kuch en draai me op mijn rug. Voorzichtig kijk ik opzij en zie hem nog steeds naar het plafond staren. Hij ligt toch wel een eindje van me vandaan, en toch kan ik zijn geur dicht bij me ruiken, heel sterk.

'Ik jou ook.' fluister ik haast onhoorbaar. Hij zucht en kijkt me aan. Zijn rode ogen vallen op en ik kijk omlaag. 'Het spijt me.' fluister ik en moet mijn tranen bedwingen. 'Daar is het wel wat laat voor, niet?' De koelheid in zijn stem maakt me onzeker en legt me het zwijgen op. Het is duidelijk dat dit een onvergeeflijke situatie wordt. 'Slaapwel.' mompel ik en draai me weer om. Langzaam druk ik mijn hoofd dieper in het kussen en ruik plots weer Bill's geur. Verbaasd kijk ik naar mijn hoofdkussen en denk plots aan iets bizar.

Zou Bill in mijn bed geslapen hebben?












Ik wordt gewekt door geklop op de deur. 'Ontbijt!' roept Tom zoals altijd en ik geeuw uitgeput. Mijn arm doet pijn en ik hijs mezelf omhoog. De douche loopt al en ik tuur naar mijn arm. Het bloed prent er weer eens door en zuchtend val ik terug neer. De badkamer deur gaat open en automatisch draai ik mijn hoofd de andere kant op. 'Hij is vrij.' Ik knik vanonder de lakens en hij verlaat de kamer. Mijn keel en tanden doen weer vreselijk veel pijn. Zo erg dat ik haast geen woord uit mijn keel krijg. Vervloekte opkroppingen! Ik hijs mezelf omhoog en krijg plots ontzettend veel kramp in mijn arm. Kreunend druk ik erop, in de hoop dat de pijn wegebt, maar tevergeefs. Het voelt aan alsof er op dit moment iemand in mijn arm zit te krassen met een scherp voorwerp. De tranen springen in mijn ogen en ik glijd uit het bed. Kermend van de pijn leg ik mijn hoofd op de grond en druk mijn arm tegen mijn bovenlichaam aan. Waarom sneed ik ook zo diep?

Langzaam begin ik te huilen en kan het haast uitgillen van de pijn. Het zweet parelt op mijn voorhoofd, net alsof ik een drugsverslaafde ben die moet afkicken. Ik kruip naar mijn koffer en rits mijn toilettas open. 'Misschien verzacht de pijn als ik nog wat dieper snijd...' fluister ik mezelf toe en zie nog wat wazig mijn bebloede arm.
Snikkend haal ik het verband eraf en zet het mesje erop. Een felle steek, laat mijn hand terugtrekken en geschrokken gooi ik het mesje een eindje verderop. Waar ben ik in godsnaam mee bezig? Ik lijk wel gestoord te worden! Mijn hoofd tolt en knalt tegen de kast aan. Versuft kijk ik rond en zie nog de zwarte boots voor ik mijn ogen sluit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.