FanFic.nl

I Remember You (BK)

46

De heerlijke geur van macaroni dringt mijn neus binnen, waardoor ik mijn ogen open. Het dampende bord staat op mijn nachtkastje, vergezeld door een glas ice tea en een rode roos in een klein vaasje. 'Bill..' fluister ik automatisch en hijs mezelf rechtop. Er wordt op de deur geklopt en ik zet mijn bord even opzij. Tom's hoofd komt piepen en hij glimlacht. 'Is het lekker?' en loopt binnen. 'Ja best wel! Dank je.' zeg ik nogal schor door het slapen en wrijf in mijn ogen. 'Bill.' en knikt naar het dienblad. Zwijgend zitten we beiden naar de grond te staren, niet wetend over wat te beginnen. Ik heb hem vanmorgen gezegd dat ik en Bill beter geen duo meer vormen, dat het beter is voor allebei. Maar als ik daar nu zo over nadenk...

Wie gaat er dan aan Bill's zijde staan? En is hij dan wel echt verliefd? Meer als op mij? Die gedachte alleen al maakt me vreselijk jaloers, ik wil eigenlijk niet dat hij een ander krijgt. 'Waar denk je aan?' fluister Tom bezorgd. '...gewoon..' mompel ik en richt mijn blik op mijn arm. 'Hoe zit het nu eigenlijk?' zucht hij en komt op het bed naast me liggen. 'Hoe bedoel je?' vraag ik niet begrijpend. 'Jij en mijn broertje.' zegt hij koeltjes en kijkt me aan.

Ik wrijf over mijn slapen en weet niet echt wat te antwoorden. 'Wat wil Bill?' vraag ik maar hulpeloos. Hij kruipt omhoog en steunt op zijn arm. 'Tijd heeft hij nodig, dat is het voornaamste.' Daarbij haalt hij zijn schouders op, maar ik zie dat hij nog iets moet vertellen. 'Tom?' vraag ik zacht en kijk hem onderzoekend aan. 'Ik zal eerlijk zijn. Ik weet niet meer wie mijn broertje is.' Verbaasd kijk ik hem aan. Wat bedoeld hij daar nou weer mee? 'Je snapt het dus niet.' glimlacht hij voorzichtig. Bezorgd leg ik een hand op de zijne, en zie dat hij het precies nogal moeilijk heeft. 'Hij lijkt wel dood! Hij zit voor zich uit te staren als een zombie, hij eet amper in zijn geval! Zijn songteksten trekken dus echt op niets! Er is geen doen meer mee!' zucht hij gefrustreerd en gaat over zijn cornrows heen.

'Dus...hij heeft tijd nodig, maar eigenlijk zou dat het allemaal enkel erger maken?' gok ik, waarop hij zielig knikt. 'Wat wil je dan dat ik doe? Ik kan toch niet meteen even zeggen dat ik hem nu meteen terug wil, en we vanaf nul opnieuw beginnen?' Nors kijk hij de andere kant op. 'Als je dat zou kunnen.' gromt hij ontzet. 'Misschien moeten we eens praten als volwassenen?' vraag ik onzeker, peinzend of ik dat wel aan kan. 'Wil je dat doen?' vraagt hij opgewekt. Onverschillig knik ik, ik zie geen van beide broers graag zo zielig kijken.' zeg ik lachend. Hij kruipt naar me toe en kust mijn wang liefjes. Meteen krijg ik een rode kop en begint hij te lachen. 'Lach nou niet, ga hem halen!' grom ik nog steeds blozend. 'Tuurlijk gorgeous.' kleft hij.



In kleermakerszit zitten we over elkaar en weten beiden niet waar te beginnen. Bill heeft nu een sportbroekje aangetrokken en een dikke zwarte sweater. Hij ziet lijkbleek, en zijn ogen zijn vertrokken van kleur. Niet echt een vrolijk zicht, weet je. 'Dus..' mompel ik en wrijf over mijn neus. 'Ik ben nog niet klaar voor een nieuwe relatie.' begint hij plots en staart naar een punt voor mij, op het dekbed. Ergens voel ik nu een vleugje teleurstelling over me heen glijden, wat ik balen vind. Ik had gehoopt dat hij zou smeken om samen te blijven, of eender wat. Ik knik wat beduusd, maar trek snel een glimlach op mijn gezicht als hij opkijkt. 'Jij?' vraagt hij. 'Volledig hetzelfde!' lieg ik maar eens, maar ergens ook niet. Ik ben nog steeds boos op hem, met zijn egoïstische gedrag ook. 'En ik ben nog kwaad op jou.' gaat hij door. Ik voel weer woede opborrelen maar bedwing me, met alle kracht. 'Dan staan we gelijk.' grom ik enkel.

Ik begrijp het niet. Eerst gaat hij janken dat hij bij me wil zijn en van me houdt. En nu is hij weer zo'n vieze chagrijn, zonder gevoel. Ik haal mijn schouders op en heb plots de drang om even tegendraads te doen. Ik wil weten hoe ver ik nu eigenlijk sta. 'Dus...dat wil dan zeggen dat we eigenlijk met elkaar geen rekening meer hoeven te houden?' vraag ik droogjes. 'Ben je van plan om weer te gaan lopen, dan?' bromt hij me toe. Arrogant schud ik mijn hoofd. 'Weggaan voor mijn teken opdrachten, ja. Net zoals jij binnen 5 maanden terug naar jou eigen huis vertrekt, dat is net hetzelfde.' zeg ik eigenwijs en hij tuurt me kwaad aan. 'Dat is helemaal niet hetzelfde!' roept hij verontwaardigd. 'Ge je terug om je album te vervolledigen en uit te brengen?' vraag ik hem. 'Wel..ja, maar..' 'Wel, dat is jou ding, mijn ding is tekenen.' werp ik hem toe en ga platliggen.


'Ook goed, dus ehm ja.' sist hij. 'En dus...ben ik jou niets verschuldigd?' vraag ik door. 'Wat voor vragen stel jij eigenlijk?' Ik haal mijn schouders op. 'Gewone, simpele vragen.' Hij zucht geërgerd en trekt een wenkbrauw op. 'Ik bedoel is het afgelopen...en geen break meer?' en kijk hem vragend aan, wachtend op de bevestiging. 'Je doet vreemd.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil zekerheid hebben.' Boos kijkt hij me aan en ik kan hem enkel maar aanstaren.
'Oh, ik begrijp het al!' zegt hij bruusk en het zoutige vocht vecht zich een weg naar buiten, maar blijft zitten op de rand. 'Wat?' vraag ik bot. 'Je hebt al een nader of wat?' en stampt van het bed. Ik rol mijn ogen en kijk hem aan. 'Ja hoor Bill, ik heb een ander, ik heb hem net even gesms't dat ik bevestiging wou van jou, zodat ik vrij ben en dus single.' brom ik hem toe. 'Zoiets.' Ik schud mijn hoofd en schuif uit het bed. 'Zo egoïstisch ben ik helaas niet!' verwijt ik hem en hij gromt aangedaan. 'Kunnen we nou niet als normale mensen met elkaar praten?' vraagt hij ontzet.

Aha! Nu heb ik hem waar ik hem wil hebben. 'Even terugspoelen Bill.' zeg ik en ga op mijn bedrand zitten. Ik probeer de kilste blik op te zetten en staar hem aan. 'Ik ben nog niet klaar voor een nieuwe relatie.' begin ik net zoals hem. 'En ik ben nog steeds kwaad op jou.' Ik trek mijn wenkbrauw op en kruis mijn armen. 'Dat was een Bill imitatie, waarom ben je eigenlijk kwaad op mij Bill? Omdat ik zei dat ik het uitmaken als ik de kracht had? Dat was een stomme zegswijze! En als je me trouwens echt zou kennen dan had je geweten dat ik teveel van je hou om dat ooit te doen! Maar blijkbaar denk je weer eens enkel aan jezelf zoals altijd!' zeg ik alsof het me niks kan schelen en zucht dan.


'Oké, ik moest met je praten van Tom als volwassene, zo heb ik me ook gedragen. Wil je nu alsjeblieft weer normaal tegen hem? En alle anderen?' ga ik ongestoord verder. Als ik geen antwoord hoor, kijk ik op. Hij heeft zijn handen in zijn zakken en kijkt doelloos naar de grond. 'Waar heb je nu weer last van?' vraag ik verbaasd. Plots gaat de deur open en komt Tom met een gekke grijns erin.

'Ik wist wel dat je dat goed zou doen!' en wrijft over mijn hoofd. 'W-Wat?' fluister ik verrast. 'Het enige wat Bill, nodig had, is dat hij eens op zijn plek werd gezet!' Verbaasd tuur ik die 2 aan en schud mijn hoofd. 'Maar jij of Georg kon dat toch ook?' vraag ik verbaasd en toch wel trots. 'Ahnee! Bill heeft altijd een antwoord in de aanval klaar, we winnen niet.' en klopt op zijn schouder. 'Straffe madam!' grijnst hij me toe en Bill kijkt eindelijk weer eens op. 'We nemen een break.' mompelt hij dan met een klein lachje, alsof hij bang is dat ik hem anders afransel. 'Oh..oké, dan.' zeg ik zacht. 'Ahh, dat is lief van je Bill, ga haar nu maar een kusje geven!' pusht Tom hem. 'Is dat niet..ongehoord?' vraagt hij als en klein kind. 'Nee hoor, ik zei een kusje geen passionele zoen.' en rolt zijn ogen.

Ik kijk weg en zie hem uit mijn ooghoeken op me afkomen. Voorzichtig drukt hij zijn warme lippen op mijn wang, die hij even laat rusten. de rode kleur stijgt omhoog met de seconde. Als hij me loslaat, zie ik die wereldbekende grijns op zijn gezicht, sad Bill is volledig passé.
'Je verdient een pluim!' gilt Tom opgewonden en krijgt een klets in ontvangst. Ik krijg weer dat warme gevoel in mijn buik, als hij me aankijkt en zijn lieve glimlacht toont.

Wordt dit dan toch niet het einde?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.