FanFic.nl

I Remember You (BK)

47

Later die dag kreeg ik zowat bezoekjes van iedereen, wat best wel grappig was. Het leek alsof ik in het ziekenhuis lag, maar dan wel met heerlijk eten en gaan stinkende geur in de lucht. Mijn arm tintelt en prikt nog steeds, wat wel normaal is. Het doet wel al veel minder pijn door de pijnstillers, dus dat is al heel wat. Op de klok zie ik dat het al 10 uur is geworden en kan een geeuw niet onderdrukken. Zou Bill het erg vinden als ik al zou slapen? Ach welnee, hij zal het wel begrijpen. Ik laat mezelf uit het bed glijden en wankel wat naar de badkamer. Automatisch steek ik mijn linkerarm uit om de deur van mijn badkamer te openen. Al snel slaak ik een hoog gilletje als ik merk dat het niet zo'n doordacht plan was dat te doen. Sissend trek ik de deur met mijn andere arm open en kijk in de spiegel. Een pyjama, aantrekken.


Met veel gesukkel probeer ik mijn arm eruit te halen, maar het lukt me niet echt. Zuchtend hou ik ermee op en knoop mijn broek los. Onhandig trek ik ze omlaag en voor het gemak begin ik met mijn voeten te stampen. Tot plots, mijn been vast steekt in de pijp en ik struikel. Geschrokken val ik neer op de koude tegels en grijp naar mijn knie. 'Alice, waar ben j...Wat ben jij in hemelsnaam aan het doen!'
Ik kijk op met tranen in mijn ogen van de pijn, recht in Bill's boze oogjes. 'Ik..ik wou mijn pyjama uittrekken en..nu ..h-heb ik pijn en..' stotter ik zielig en hij snelt naar me toe. 'Wil je jezelf dood of zo? Wie weet was je wel met je hoofd op het bad gevallen!' zegt hij kwaad en ik sla mijn ogen neer. 'Sorry.' mompel ik verlegen en voel hoe hij mijn broek verder uittrekt. 'Ik wil niet dat je nog alleen je kleren aantrekt of uittrekt, ga het desnoods aan Bella of zo vragen.' zegt hij met getuite lippen en een boze rimpel boven zijn ogen. Ik bijt op mijn lip en kijk toe hoe hij zorgvuldig mijn jeans gladstrijkt en opvouwt. 'Wil..jij me niet helpen..met aankleden?' Het is zo zacht dat ik zelf nauwelijks weet of ik dat nu enkel dacht of luidop heb gezegd. Hij kijkt me even sprakeloos aan, waardoor ik ongemakkelijk naar mijn gevouwde broek staar.

'D-dat..kan ik wel..' mompelt die enkel en knielt dan weer voor me neer. 'H-heb je geen pijn?' vraagt hij dan nog steeds wat boos om mijn actie, maar ook bezorgdheid is niet uit te sluiten. 'Mijn knie..' zeg ik met een beschaamd hoofd. 'Laat me even kijken.' beveelt hij zacht en haalt mijn hand eraf. Zijn warme hand omsluit mijn knie en wrijft eroverheen. Die zachte strelingen maken me rustig op de een of andere manier. Gewoon omdat Bill het bij me doet. 'Hij zal wat blauw zitten, meer niet.' zegt hij dan en ik kijk op. 'Als je nou gewoon gewacht had, dan ging je die niet hebben.' en trekt waarschuwend zijn wenkbrauw op. Ik zucht en hij trekt me overeind. Hij helpt me in mijn broek en kijkt nog steeds nors. 'Draai je om.' Ik wil iets zeggen, maar doe het toch maar voor hij weer kwaad wordt. 'Armen in de lucht.' en ik voel hoe zijn vingers lichtjes langs mijn lenden strelen, terwijl hij de zoom van mijn shirt vastneemt. Zou hij dat expres doen, of is het toeval?


Zonder erbij na te denken draai ik me om en zie zijn gezicht rood aanlopen. Niet begrijpend ga ik mijn hoofd schuinen en draait hij nogal moeilijk het zijne weg. 'W-wat..d-doe je?' mompelt hij verlegen. In de spiegel zie ik dat mijn rode bh opfleurt en schiet in de lach. 'Hahahaha, s-sorryyyy hahahaha.' en sla mijn handen ervoor. Hij grinnikt nu zelf ook en neemt mijn shirt. Afwachtend kijkt hij me aan. 'Ehm... ik slaap zonder bh..' mompel ik. Hij laat zijn armen zakken en kreunt protesterend. 'Wat? Jij stemde toe!' lach ik en hij knikt. Ik breng 1 hand naar achteren en kijk naar zijn reactie. Zodra hij los valt, gaan zijn ogen richting hoogtepunt van de dag.
Ik grijns, maar voel me toch wat roder worden. Hij staart ze stiekem aan en ik wijs naar het shirt. 'Juist, ja..' mompelt hij in trance en komt heel traag in beweging. 'Bihiill, ik heb het niet echt warm.' plaag ik. 'Zeur niet zo!' bromt hij en trekt het over mijn hoofd. Plots brengt hij zijn handen naar de voorkant van mijn shirt en trekt het zo omlaag. Natuurlijk glijden zijn knokkels eroverheen en kijk ik hem droogjes aan. 'Wat?' zegt hij verontwaardigd en laat me los. 'Pervert.' grijns ik. 'Dus niet!' 'Dus wel!' 'Dus niet, ik ben...was je vriendje!' zegt hij heilig. 'Was..' herhaal ik en loop de badkamer uit.


We kruipen in bed en hij loopt me maar wat aan te staren. Ik schiet in de lach en draai me van hem weg. 'Hey! Waarom doe je dat nou?' Hij zeurt me nog eens de oren van mijn kop af. 'Omdat ik niet kan slapen als je me zo blijft aangapen, Kaulitz.' grinnik ik. 'Maar...je bent zo mooi om naar te kijken.' En zie hem pruilen in mijn verbeelding. 'Hou je complimentjes maar voor jezelf.' zucht ik dan en kijk naar mijn nachtkastje. Waarom zegt hij nou dat ik mooi ben? We zijn zogezegd 'uit elkaar'...



Ze ligt met haar rug naar me toe en ik kijk pruilend voor me uit. Ik weet dat ze het weet! 'Hou je complimentjes maar voor jezelf.' verklaard ze zuchtend. Mijn mondhoeken gaan omlaag en ik krijg een naar gevoel. Ik had verwacht dat ze zich ging omdraaien en vrolijk met me verder zou kletsen. Ik zie dat ze pulkt aan het laken en kan wel raden dat ze zich niet goed voelt bij de situatie. Net als ik! Ik wou eerst tijd hebben om alles te verwerken, gewoon alles op een rijtje te zetten. Maar hoe langer en dichter ik in haar buurt ben, hoe moeilijker het is om haar niet aan te raken of te kussen. Net, in de badkamer was dat haar toch wel opgevallen! Of niet?
Ze is gewoon bloedmooi! Ze leidt me af in ieder opzicht. Haar stem, haar lichaam, haar hand, haar ogen, alles gewoon. En ik wil haar niet kwijt, ik zou het niet over mijn hart krijgen! Ze is van mij, van niemand anders, en zo zal het altijd blijven.

Ik zucht en tuur bedenkelijk omhoog. Ze heeft me wel serieus laten schrikken en lijden! Ik kon m'n eigen oren niet geloven, ik voelde me gebruikt en vernederd, vreselijk vernederd. Ik had net het gelukzalige gevoel, de ware gevonden te hebben. En dan hoorde ik zoiets onwaarschijnlijks. Maar nu weet ik, dat het allemaal gewoon verkeerd verwoord was, gewoon een stom foutje dat uitliep tot een drama. Ik rol weer op mijn zijde en zie haar bewegen. Ik moet haar zeggen dat ik nog steeds van haar hou! Want met mijn stomme driftbuien zou ze nog het tegenovergestelde gaan geloven. Ik kruip naar haar toe en leg voorzichtig mijn hoofd in haar hals. Ze schrikt op, maar duwt me niet weg. Ze ruikt nog steeds naar die heerlijke bloesems, wat me gerust stelt. Ze draait zich om, zodat mijn hoofd vlak naast het hare op het kussen valt. Bij wijze van spreken kan ze nu mijn wenkbrauw haartjes tellen.

Met haar pijnlijke arm gaat ze omhoog en streelt voorzichtig over mijn wang heen. 'Wat is er?' vraagt ze lief. Ik sla mijn arm om haar middel en ze komt snel tegen me aanliggen, zoals we vroeger altijd delen. Mijn hart kan wel een sprongetje maken van geluk op dit moment. Het voelt aan alsof ze nu al terug van mij is. 'Ik mis je.' zeg ik eerlijk en ze krijgt een twinkeling in haar ogen. 'Echt?' Ik knik en streel over haar rozige lippen heen. 'En ik hou van je.' voeg ik eraan toe. 'Bill,...ik wil je niet dwingen tot dingen die je nog niet echt wilt, je had tijd no..' Ik sus haar en glimlach. 'Ik wil het echt, ik wil je echt, echt echt.' mompel ik en druk mijn lippen op de hare.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.