FanFic.nl

Save your kisses for me..!x [TC]

Part 41

‘ik weet het niet mam, maar ik denk niet dat het iets te maken heeft met het feit dat we broers zijn, want waarom zou ik me dan nu zo verschrikkelijk voelen?’, ‘ik weet niet Bill, maar een hart heeft tijd nodig om te helen.’,

Bill POV
Mam heeft gelijk, het heeft tijd nodig, maar die tijd mag van mij wel wat sneller gaan! Ik zit verveelt op mijn bed muziek te luisteren. Opeens klinkt Sammy Deluxe door mijn boxen. Duidelijk Tom heeft muziek op mijn iPod gezet. Ik zet snel een ander liedje op, van Green Day. Stilletjes begin ik mee te zingen. ‘zet die muziek eens af Bill, en ga eens slapen.’, zegt mam die was komt wegleggen. Ik knik en zet de muziek af waarna ik naar de badkamer ga en me van mijn make-up ontdoe. Dan ga ik naar mijn kamer waar ik me verder klaarmaak en dan kruip ik in mijn bedje.

-maandag ochtend-

Ik klop mijn wekker af als ik het vervelende geluidje weer hoor. Ik geeuw eens en sta dan op. Neem kleren uit de kast en verdwijn naar de badkamer waar ik me klaarmaak voor school, nog één dag naar deze school, nog één dag de confrontatie met Tom. Daarom kies ik er bewust voor geen make-up aan te brengen. Ik wil niet met uitgelopen make-up thuis komen op het einde van de dag. ‘Bill ben je klaar?’, roept mam onderaan de trap. ‘Ja ik kom!’, ik doe nog net de laatste lok met de stijltang en ga dan naar beneden. Beneden in de keuken aangekomen neem ik snel iets om te eten waarna ik al moet vertrekken naar school. Ik trek mijn schoenen en jas aan en neem mijn tas, dan ga ik de deur uit richting de bushalte omdat mijn fiets nog steeds niet is gemaakt, en ik niet zo sportief ben kies ik ook voor het gemak. Als ik bijna bij het bushokje ben zie ik Tom al zitten, ik zucht eens diep en stap dan door, Tom negerend. Waarom zou ik hem ook aandacht geven? Hij heeft er een punt achter gezet! Ik voel zijn ogen in mijn zij prikken maar geef er geen aandacht aan, als de bus aan komt rijden stap ik in en ga gewoon ergens zitten, Tom loopt door naar achteren, waar Jonas en die hoop zitten. Na een tijdje stopt de bus bij onze halte en stap ik af. Ik hoor hoe Jonas wat over me zegt maar stap gewoon door. Op school aangekomen zet ik me op een bankje hopend dat Andreas snel komt. ‘Bill!’, hoor ik dan plots, ik draai mijn hoofd en zie Andy aankomen. Hij heeft een bigsmile op zijn gezicht staan. ‘en jij bent blij omdat…’, ‘omdat ze eindelijk JA heeft gezegd!’, ‘goh, goed voor jou’, ‘hé wat scheelt er?’, ik haal mijn schouders op; ‘niets.’, ‘jawel vertel!’, ‘nou, Tom heeft het uitgemaakt omdat…we broers zijn.’, en ik kijk naar mijn schoenen. ‘wat?! Maar niemand weet dat, is hij op zijn kop gevallen zo iemand als jou vindt hij nooit meer van zijn leven!’, zegt Andy. Ik haal mijn schouders op; ‘hij zegt dat het waarschijnlijk komt door de ‘broederband’ die we hebben of zo.’, ‘Quatsch!’, ‘ja inderdaad, dat vond ik ook en mijn mam zegt dan nog dood leuk ‘een hart heeft tijd nodig om te helen’ nou dat die tijd dan maar snel over gaat Damn het is allemaal haar schuld!’, ‘hoezo?’, ‘nou toen ze wist dat ik iets had met Tom heeft ze Tom en zijn, mijn, vader eruit gegooid of zo..en toen is Tom dus gaan denken zeker.’, Andreas knikt; ‘Tom is een loser, jij verdient beter, zoals die jongen van je vorige school.’, ‘Brain?’, Andy knikt. ‘nee man, hij was altijd stoer met zijn vrienden in de buurt.’, ‘ja maar zonder was hij vet lief!’, ‘ja is waar.’, ‘en hij is ook zo’n skatertypetje als Tom.’, ‘hij moet me niet te veel aan Tom laten denken hoor!’, ‘neen, sorry.’, en hij kijkt me zielig aan. ‘ja, ja het is al goed.’, en hij lacht weer.



reacties?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.