FanFic.nl

I Remember You (BK)

54

De ochtend gloed glijd over me heen. Zuchtend kijk ik opzij, naar het slapende gezichtje van Bill. Perfectie. Dan kijk ik naar mezelf in gedachten. Een puinhoop, volledig bebloed. Ik heb me gister niet meer verzorgd en het licht zowat verspreid op de lakens en mezelf. Met een vies gezicht ga ik staan en trek een onderbroek en bh aan. Ik voel me wat suf, maar krijg een bepaalde neiging. 'Hij slaapt diep...' mompel ik en kijk even naar zijn perfecte lichaam. Ik wil hem aanraken, maar dan wordt hij zeker wakker. Ik draai me om en zak neer naast het bad. Mijn hart klopt sneller, bij het zien, van een van Bill's scheermesjes.

Zou ik...?


Het past perfect in mijn hand en glimt van de scherpheid.
'Enkel 4 streepjes..' fluister ik mezelf toe en zet het in mijn arm. Gelukzalig rollen er tranen over mijn wangen. Ik heb hier gemengde gevoelens over.

Eerste streep. Ik sis en nijp in mijn arm. 'Ik hou van je Bill.'


Tweede streep. Dieper en langer. 'Ik hou van je mam.' fluister ik snikkend.


Derde streep. 'Ik hou van je pap.' Ojee, veels te diep.


'Je houdt er echt niet mee op hé?' Ik kijk op en zie Bill nonchalant in de deuropening. Hij heeft zijn boxer aangetrokken en ik zie mijn nagelkervingen in zijn borst afprinten. 'Nog eentje..' fluister ik huilend. Hij knikt en opent de kast. Hij begrijpt me dus toch! Hij laat me gewoon doen! Glimlachend zet ik het mesje in mijn arm en kras de laatste lijn. 'Nu je niet naar me wil luisteren, zit er helaas niets anders op.' zegt hij plots en kijk ik verbaasd op. In zijn linkerhand heeft hij een identiek mesje beet. 'Geef je dat aan mij dan?' vraag k niet begrijpend en probeer op te staan, maar mijn armen geven me momenteel niet echt steun. Hij schud zijn hoofd en strekt zijn rechterarm uit. 'W-wat g-ga je doen?' stotter ik bang. 'Je wordt volgens mij echt gelukkig hiervan, ik wil ook gelukkig zijn.' en voor ik het weet krast hij over zijn arm. 'Bill!' roep ik panisch en probeer recht te komen. Hij giechelt en kijkt me dominant aan. 'Wat is er nou?' en zet het mesje er weer in. 'Stop daarmee!' roep ik uit en kan me omhoog heffen. 'Waarom? Misschien luister je nu wel naar me.' Ik schud mijn hoofd en glijd weg over de druppels bloed op de grond.


'Bill hou op!' gil ik huilend als hij weer verder gaat. Hij kijkt me strak aan en kerft weer, dieper. 'BILL VERDOMME!' gil ik en storm op hem af. 'Hoe ermee op, je mag dit niet doen!' snik en probeer het mesje af te nemen. 'Ik luister niet naar je.' zegt hij enkel en loopt snel de kamer in, Hij kerft weer. Grote rode strepen bloed glijden uit zijn arm en hij krijgt tranen in zijn ogen. 'Bill, STOP nu meteen!' en val hem weer aan. Maar hij is veel te lang, en gaat gewoon snijden boven me uit. Hysterisch begin ik op hem te slaan en huil onophoudelijk. 'Ik hou van je, stop ermee alsjeblieft!!' smeek ik. 'Waarom zou ik? Jij luistert ook niet naar mij!' roept hij kwaad en draait zich weg. Ik begin op hem te kloppen en zet het op een gillen. 'Alsjeblieft, stohooopp, ik zal ermee stoppen, maar hou op!! Je mag dit niet doen!' snik ik aangedaan en voel zijn bloed op mijn eigen arm.

Bill's bloed, op mijn arm, dat hoort er niet! Het hoort niet zo!! Ik mag mezelf pijn doen, hij niet! 'Als je verdomme naar me luistert, hou ik op, je doet wat ik je zeg!' gilt hij, maar ik schud mijn hoofd.
'Oke dan.' Hij gooit het mesje weg en ik kijk hem snikkend aan.
'Dan nemen we de hardere middelen.' Zijn arm bloed hevig, maar het lijkt hem niet echt te deren. Hij loopt naar zijn sporttas en haalt een zilveren stuk uit. Ik zit nog steeds op de grond en staar hem huilend aan. Plots klapt hij het open en zie ik een zakmes slingeren in zijn handen. Mijn ogen worden groot en ik zet het op een gillen.
'Alsjeblieft, niet doen, niet doen!!!' roep ik panisch en trek me omhoog aan zijn benen. Langzaam zet hij het mes aan zijn pols.


Ik draai zijn hoofd naar me toe en krijg een naar gevoel binnen. 'Ik mag je niet verliezen, ik mag niet! Je mag het niet doen. Ik beloof het, Ik beloof het met mijn hele hart en ziel! Ik stop, ik stop, Ik STOHHOOPPP!! Doe het niet, ik hou van je!' Hyperventilerend snik ik door en laat hij toch het zakmes op de grond kletteren.
'Ik hou zoveel van je, jij mag me niet alleen laten, beloof het!' snik ik en hij neemt mijn hoofd tussen zijn trillende handen. 'Ik beloof het!' spreekt hij bang en ik zak neer op de grond. Hij houdt me in zijn armen en wiegt ons heen en weer. Ik snik nog steeds en neem zijn geur in me op. 'Het spijt me zo, het spijt me van alles. Ik doe het nooit meer, je mag het niet meer doen!' Hij sust me en het verwarmt mijn hart. Ik heb geen enkele reden het nog te doen. Hij laat me zien, dat dit erg verkeerd is. Hij houdt van me, en het doet werkelijk veel pijn om je geliefde dit te zien doen. Ik weet niet wat me net bezielde toen ik die eerste kras in zijn arm zag staan. Het was net of ik mijn eigen arm eraf hakte. De deur gaat met veel geweld open en ik hoor Tom schreeuwen in het wild.


Ik open mijn ogen en kijk mijn broer aan. Hij kijkt bang op ons neer, maar ik schud mijn hoofd als teken dat het nu wel goed zit. Ze doet het nooit meer, nooit, nooit meer!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.