Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » I Remember You (BK) » 55

I Remember You (BK)

9 dec 2011 - 22:29

737

0

180



55

Ze zit nu boven bij Bella, die haar verzorgd en voorzichtig met haar spreekt. Tom laat zijn hoofd op zijn hand steunen en kijkt naar mijn verzorgde arm. Ik zal toegeven dat het eigenlijk best veel pijn doet, maar niet meer als ik zag dat zij het zichzelf aandeed. Ik zou alles voor haar doen, ik zou zelfs mijn leven geven als het moet. Niet dat zij er dan veel aan heeft, maar toch. Ik zucht en wrijf even over het verband heen.

'Bill.' begint Tom en ik kijk hem aan. 'Denk je nu, dat ze ermee ophoudt?' Ik glimlach en tuur symbolisch naar boven. 'Zo zeker als wat.' en hij neemt mijn schouder beet. 'Maar ik wil dat je dat..' hij kijkt naar mijn arm en kijkt me streng aan. 'Nooit meer doet!' roept hij uit. Ik wil wat zeggen, maar hij snoert me de mond. 'Ik begrijp dat dit meisje, alles is wat je ooit wilde hebben. Ze is onvervangbaar, speciaal, helemaal voor jou gemaakt. Maar ik wil niet dat ik mijn broertje verlies aan zo'n soort bizarre feiten!' roept hij uit en trekt me van m'n stoel. 'Ik hou van je Bill, Ik wil niet dat jou iets overkomt, volgende keer spreek je met mij over de mogelijke opties, oké?'

Ik krijg tranen in mijn ogen en wend even mijn hoofd af. 'Ik..wordt hier emotioneel van Tom.' zeg ik zacht en sluit mijn ogen voor ik mijn broer omhels. Hij houdt me stevig vast en zucht diep. 'Ik hou ook van jou, en ik beloof het broertje.' zeg ik gesmoord en laat hem dan los. Hij klopt even op mijn schouder en glimlacht. 'Je bent me er eentje Bill.' Ik grinnik en hoor de traptreden kraken. Bella stapt erin en wenkt me met een glimlach. 'Ga maar even.' pusht Tom en ik loop de gang op. Onhandig staat ze te draaien, tot ze me opmerkt. Meteen rent ze op me af en werpt zich om m'n hals. Ik grijns breed als ik de bloesemgeur weer sterk ruik. Ze kijkt me aan en haalt verse adem binnen.

'Ik wil je zeggen dat het me ontzettend veel spijt lieverd, ik had ermee moeten stoppen en nu...heb jij die littekens ook op je arm..' fluistert ze zielig en pinkt even een traan weg. Ik ga door haar zwarte lokken heen en ze neemt mijn hand vast. 'Ik doe het nooit meer, speciaal voor jou, omdat ik van je hou.' Ik knik en kus haar zacht. 'Dat weet ik, en respecteer ik ook.' Ze glimlacht me liefjes toe en verstrengelt haar hand met de mijne. Zodra we de keuken binnenlopen, laat ze me weer los en loopt naar Tom die opgewekt recht springt.

Ze knuffelt hem stevig en liefkozend streelt hij haar. Ik wet wel dat hij er niets mee bedoelt, ze heeft hem op de een of andere manier ook wel geraakt. Ze laat hem los en giechelend knuffelt ze Bella ook nog eens. Ik grinnik en ga dan naast haar zitten aan de tafel. We eten wat en even later zitten we met z'n alles in de sofa, na wat uitleg aan de G's. Als ze rustig ligt te ademen in mijn armen, zie ik haar gesloten ogen. Ze heeft zich vastgeklemd aan mijn trui en heeft een schattig snoetje opgezet. Vertedert staar ik haar aan en laat mijn hoofd rusten op de leuning. Plots bedenk ik me iets. Voorzichtig tast ik mijn broekzak en haal het robijntje aan de hanger tevoorschijn.

Deze geeft nu wel terug nodig, denk ik. Als ik hem vast klik komt ze in beweging. Langzaam opent ze haar ogen en kijkt me aan. 'Ik voelde het.' fluistert ze zacht en rekt zich uit. Ik kus haar en voel haar zachte hand over mijn hals strelen. De vlinders fladderen rond, net als iedere keer ze me kust. Na een tijdje lopen we omhoog en kruipen het ververste bed in. 'Ik heb steeds het gevoel dat ze hier nog steeds zijn.' zegt ze plots. 'Ze zijn er ook nog steeds Alice.' Niet begrijpend kijkt ze me aan. 'Ze zitten hier.' en leg mijn hand op haar borst. 'Zolang wij aan hun denken, worden ze niet vergeten en beschermen ze ons. Net als ik jou zal beschermen.' Ze knikt en sluit haar ogen. 'Slaap lekker, schat.' en kus haar voorhoofd. 'Slaap zacht, varkentje.' Ik zeg er maar niets op, als ik die grijns op haar gezicht opmerk.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.