FanFic.nl

I Remember You (BK)

59

July 26', 5 AM, °17

De verhuiswagen stond gereed, alles werd ingeladen, Bella en Alice stonden boven in de slaapkamer. De meeste meubels bleven hier achter, want de nieuwe hadden ze besteld. De laatste dozen werden gevuld en samen met een paar verhuis mannen hielpen ze die de auto in. Bella's moeder stond met tranen in haar ogen toe te kijken, hoe haar dochters spullen ingeladen werden. Ik grinnikte en keek op de klok. 'We zullen moeten vertrekken.' meldde ik Bella en ze liep op haar moeder af. Om ze wat privacy te gunnen liep ik al naar buiten en richtte mijn blik op het huis.

Het zag er nu al verlaten uit, een heel stuk geschiedenis laat ik achter. Ik ben hier volledig opgegroeid en getogen, hier heb ik alles geleerd. Hier stierven mijn ouders en werd ik verliefd. Het huis zit vol herinneringen, zowel goede als slechte. Vrolijk trippelde Bella naar me toe en trok me de auto in. 'Klaar voor het avontuur?' Ik glimlachte en zag hoe ze geïrriteerd naar haar gsm greep. 'Vergeet het maar.' en drukte af. 'Wat doe je?' vraag ik verbaasd, wetend dat dat Tom moest geweest zijn. 'Afdrukken.' lacht ze en we zwaaien haar moeder uit.


'Waarom? Wil je hem dan niet horen?' vroeg ik niet begrijpend. 'Nee, ik wil hem niet horen Alice, als hij vind dat we even niet met elkaar moeten omgaan, moet hij vooral niet gaan bellen, punt.
'Hij belt jou tenminste nog.' mompel ik en zucht diep. 'Sorry.' fluistert ze en streelt mijn arm. 'Het is niet erg, het is Bill...zo is hij vast.' probeer ik positief te klinken. Het is even stil, en ik bedenk me iets. 'Ach wat, laten we nu even genieten van ons nieuwe leventje!' roep ik uit en ze schrikt zich te pletter. 'Idioot!' en geeft me een mep. Ik lach heilig en de sympathieke verhuis mannen, beginnen een gesprek. Al snel kwamen we bij een snackbar terecht en konden we eens lekker vettig gaan smullen.


Na een hele nacht door te rijden, kwamen we de huizen tegen. Na al dat woestijn gedoe, werd het wel eens tijd. Ik schudde Bella opgewonden wakker en we keken door het raam. 'Onze nieuwe thuis.' mompelde Bella en we stopten voor een wit appartementsgebouw. We stapten snel uit en vonden een man, die ons meteen opgemerkt had. 'Alice en Bella?' vroeg hij vriendelijk. 'Ja, dat zijn wij!' zei ik en hij schudde ons de hand. 'Daniel, de huisbaas.' stelde hij zich voor en liet ons er meteen in. Het was nog geweldiger dan op de foto, op internet. 'Is alles een beetje naar wens?' hij klonk onzeker, maar ontdooide al snel als Bella hyper knikte en naar het raam rende. Als een klein kind zette ze haar handen ertegen aan en staarde met open mond, New York in. Het was een prachtige stad, ik zou me hier wel thuis kunnen voelen. We tekenden ons contract van zo'n 50 bladzijden, en ontvingen elk onze eigen sleutel.

We namen afscheid en alles werd binnen geschoven. Na een hele dag hard te werken, had alles zijn plekje en zagen we het eindresultaat. 'Geweldig!' zuchtte ik en liet me neerploffen in de zachte zetels. 'Man, wat een arbeid joh!' kermde Bella, die plots weer telefoon kreeg. Ze kreunde en besloot echter niet om even op te staan en die op te nemen. 'Bella, straks is er iets gebeurd.' zeg ik bezorgd. 'So?' Ik rol mijn ogen en betreur dat, Bill nog steeds niets van zich laat horen. 'Hallo, met de uitgeputte schoonheid.' kirde ze plots en zag dat ze hem toch had opgenomen.

'Verdomme Bella! Waarom neem jij je gsm niet op?' gilde Tom, de gsm staat blijkbaar op luidspreker. Koeltjes keek ze voor zich uit, alsof het haar niks kon schelen. 'Tijdsgebrek.' antwoordde ze relaxed.
'Tijdsgebrek? Ben ik dan maar zo belangrijk?' roept hij ontzet. Ze rolt haar ogen en laat zich languit neervallen op de bank. 'Overdrijver.'
'Ik heb je zo'n 20 keer gebeld! En wat moet die verhuizing voorstellen?' Verbaasd kijk ik Bella aan die net zo verbaasd terug kijkt. 'Hoe weet jij van onze verhuizing af?'
We horen gelach en geïrriteerd zucht Bella. 'De bladen! Jullie staan in de bladen! Waarom heb je me niets verteld?'
Ze staart voor zich uit en plots haakt ze in. 'Wat doe je nou?' roep ik uit. 'Ik ben het beu, hij loopt maar te tieren en te gillen en te..' ze stopt en kijkt door het raam. 'Ik wil dit niet meer Alice.' fluistert ze en ik ga naast d'r zitten. Plots zoemt mijn gsm. 'Bill.' mompel ik en neem op. 'Hey.' zegt hij rustig, maar ik hoor duidelijk dat hij vragen zal beginnen stellen. Ik zucht meteen al en sta op.

'Ik weet waarvoor je belt en ja, we zijn inderdaad verhuist naar New York, en waarom we jullie niets vertelden, nou...het interesseerde jullie toch allemaal niet, begrijp me niet verkeerd Bill.' zeg ik snel en hoor daar ook een zucht, tot mijn verbazing. 'Maar het is zo plotseling en groots.' mompelt hij. 'Wat maakt het uit, het verandert toch helemaal niets.' zeg ik zacht. Het blijft even stil, een beetje ongemakkelijk. 'Het verandert inderdaad niets, nee.' antwoord hij dan. Ik sluit mijn ogen en hoor dat Bella weer aan de telefoon zit te tateren. 'En wat staat er voor jullie op het plan nu?' vraagt hij zacht. Een beetje verrast zoek ik naar woorden. 'Wel, we zijn net ingetrokken zeg maar en ehm... Morgen, gaat de winkel al open, dus hopen we op veel klanten.' zeg ik met een iets vrolijkere stem.

'Misschien...' begint hij dan. 'Wat?' vraag ik. 'Mmm, gaat niet, ik heb morgen een interview.' mompelt hij zielig. Een beetje teleurgesteld knik ik, maar hij heeft ook zijn werk. 'Alice..' 'Ja?'
'Ik hou van je.' Een grote glimlach vormt zich op mijn gezicht, het zijn maar 4 woorden, maar ze betekenen al heel veel! Zeker als die persoon het jou 6 maanden niet heeft verteld. Als koppel weet je zoiets wel, maar het is altijd leuker om het dan ook echt te horen. 'Ik hou ook van jou Bill en..ik mis je zo.' Ik krijg een krop in mijn keel en zucht diep. 'Ik mis jou ook lieverd en ik ben ook zo'n eikel geweest voor de verandering.' Hij klinkt schuldig en ik glimlach voor me uit. 'Dat ben ik wel al gewent geloof ik.' Hij lacht zacht en verteld me nog wat over de voorbije maanden. Na zo'n 3 kwartier sluiten we af en draai ik me om tot Bella.


'Tom was ongerust.' verklaart ze met een klein lachje. 'Je neemt zo'n 20 telefoontjes niet op , klinkt vrij logisch.' Ze knikt en wrijft over haar buik heen. 'Ik heb honger.' 'Maak wat eten.' 'Heb geen zin.' 'Fijn voor je.' 'Alice???' 'Nee, Bella.' grijns ik. Ze gaat pruilen en ik zucht diep. 'Ik bestel Pizza, oké?' 'Je bent de beste!' 'Wist ik al.' en krijg een kussen naar mijn hoofd gegooid.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.