FanFic.nl

I Remember You (BK)

67

Ik staar mijn beste vriendin bedenkelijk aan. Voorzichtig neem ik d'r arm en trek haar een willekeurig café binnen. De barman kijkt op als hij ons ziet en kijkt bezorgd toe. Ik wijs naar een toilet en hij knikt als teken dat ik wel kan gaan in deze situatie. Binnen staart ze verdoofd naar haar spiegelbeeld, nadat ze haar handen zomaar begint te reinigen. Ze is vreselijk in de war, dat zie je zo. Ze doet haar vest even uit en spoelt aar gezicht met water. Het lijkt wel of ze zichzelf probeert te zuiveren.


Met een handdoekje veegt ze langzaam haar gezicht schoon en steunt met trillende handen op het blad. 'Ik ehm...ik geloof dat je naar een dokter moet.' Ze zegt niets en plots vormen zich nieuwe tranen in haar ogen. Ze begint haar hoofd te schudden en draait zich tot mij. Ze kijkt me hopeloos aan, waardoor ik zelf breek. 'Wat moet ik doen Bella?...ik weet..het niet.' snikt ze en meteen neem ik haar in mijn armen. 'Sst, stil maar...' Het haalt enkel niet veel uit, tot de deur met veel geweld open gegooid wordt. 'Hoe haal je het in godsnaam in je hoofd om zomaar weg te lopen! Het is verdomme al 10 uur en donker.' roept Bill kwaad uit, hij is echt woedend.

Ik wil wat zeggen, maar dan verraad ik niet enkel mezelf maar ook Alice. Ze veegt vlug haar tranen weg en knikt. 'Sorry, ik wist niet wat m...' Ze krijgt niet eens de tijd het uit te leggen. 'Ik hoef het al niet meer te horen, kom nu maar mee, de chauffeur wacht op ons!' en loopt terug weg. Ik voel mezelf koken van woede, maar kan niets uitbrengen tegen hem. Het is ook moeilijk voor hem. Ik weet via Tom dat Bill zich niet goed voelt bij Alice's gedrag. Ze doet zo afstandelijk en teruggetrokken. Tot over een paar dagen wist ik niet wat het precies was en durfde het ook niet te vragen, maar nu is het me wel duidelijk.


'Je moet een test halen.' fluister ik terwijl ik haar haren schoon op zijn plaats leg. 'Hoe moet ik dat gaan doen? Bestellen via internet? Iedereen kijkt constant op mijn vingers! Het is nog raar dat ik geen naaktfoto's verspreid heb!' roept ze plots gefrustreerd uit en laat haar schouders hangen. Dat beroemde gedoe ligt haar zwaar op het hart, net zoals van mij, en ze heeft gelijk ook. 'Ik zoek wel een oplossing.' en neem haar mee naar buiten. Ik geef haar een kus op haar wang, waarop ze een klein glimlachje kan vertonen. 'Ik sta altijd voor je klaar, door dik en dun!' zeg ik gemeend. 'Dank je, je bent echt top!'. Ze opent de deur en stapt na mij in. Bill kijkt kwaad uit het raam, en Tom trekt me in zijn armen. Zijn lichaam tegen het mijne voelt zo beschermend aan. Ik wil genieten van alles dat hij me toe fluistert maar Alice zit in mijn hoofd. Het is een probleem, maar geen mislukking. Een baby is geweldig nieuws, maar hoe denkt Bill daarover.
Het enige wat ik weet is dat als ze echt zwanger zou zijn, dat ze het hem zeker moet vertellen zodra ze het weet!


We nemen afscheid van Tom en Bella, nou ik neem afscheid, want Bill loopt straal door. 'Ehm,..ik zie jullie morgen.' mompel ik zacht. Ze beginnen me beiden te knuffelen en ik sluit even mijn ogen. 'Veel beterschap met wat dan ook, ik zal aan je denken.' fluistert Tom. Ik knik met tranen in mijn ogen en loop dan weg. Hoe dichter ik bij de deur kom, hoe banger ik wordt. Als ik de douche hoor lopen, begin ik me snel uit te kleden en merk de spiegel op aan de wand van de kast. Voorzichtig trek ik mijn shirt uit en zie nog steeds mijn platte buik. De douche stopt en snel schiet ik in mijn slaap kledij. Mijn gsm trilt en verbaasd strompel ik naar mijn tas.

'Slaap zacht lieverd, denk niet dat je er alleen
voor staat want super Bella zal altijd aan je zijde staan,
ik heb het jou al verteld, maar dit is een geheugensteuntje,
zwart op wit.
Of eerder Roze op wit dan

Ik glimlach en net als ik wil terugzenden gaat de deur van de badkamer open. Ik houdt me zo stil als een standbeeld als hij langs me heen passeert. 'Ga je daar nog lang staan, of kom je er ook in.' Het klinkt niet eens als een vraag. 'Ik slaap wel op de bank.' meld ik trillend en draai me snel van hem weg zodat hij me niet kan zien. 'Doe verdomme wat je wilt!' en drukt kwaad het licht uit. Ik snik zacht en loop naar de bank. Waarom doet hij toch zo? Hoe kan ik hem nu serieus vertellen dat ik misschien zwanger kan zijn? Ik durf nu al helemaal niet meer. Als onze relatie nu al zo verwatert, wat houdt er ons dan nog samen? Een kind?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.