FanFic.nl

I Remember You (BK)

68

Ik kom beneden bij de uitgang aan en zie hun 3 al staan wachten. 'Waar bleef je nou?' vraagt Bella lachend, maar ik vind het niet zo erg grappig. Bill heeft me niet eens komen wekken vanmorgen, terwijl hij best wist dat we vandaag naar zijn ouders zouden gaan. Mijn rug doet hevige pijn, ten eerste door de 'onbekende oorzaak' ten tweede door de bank. Ik had verwacht dat hij me misschien toch nog zou komen halen vannacht, maar dus blijkbaar niet, slaapt hij liever alleen in zijn bed.


Bella kijkt me nog steeds vragend aan en expres vertrekken Bill en Tom al naar buiten. 'Nou?' vraagt ze wat ongeruster. 'Ik sliep op de bank vannacht en Bill heeft me niet komen wekken, dus daarom ben ik te laat.' zeg ik snel aan elkaar en wil doorlopen. 'WAT?' Ze trekt me terug en kijkt me geschokt aan. 'Heeft hij jou op de bank laten pitten? En dat terwijl je zw...je zijn vriendin bent!' verbeterd ze zichzelf vlug voor iemand het hoort.


'Ik zei zelf dat ik anders wel op de bank zou slapen, dat liet hij me meteen doen, zonder protest.' zeg ik al wat zachter als ik besef dat het dus echt niet goed draait. Vandaag is zelfs niet echt de correcte dag om zijn ouders te bezoeken, we lijken wel vijanden. Zuchtend lopen we naar buiten en gaan zitten in de auto. Er staan zo'n 20 fans achter de auto aan te rennen en vermoeid kreun ik. Waar halen ze die energie toch vandaan? Bill kijkt me kwaad aan, maar ik probeer hem te negeren. Hij moet nu ook niet weer beginnen. 'Lekker geslapen allemaal?' roept Bella prettig. Bill fronst zijn ogen en kijkt me nu nog kwader aan. 'Wat?' vraag ik geïrriteerd. 'Je bent erg vals weet je.' mompelt hij. 'Jij bent valser.' mengt Bella zich en krijgt een kneepje van Tom.


'Zij wou op de bank!' verdedigd hij zichzelf. 'Dan is het jou taak om haar daarvan weg te houden.' gaat ze ongestoord verder. 'Ik dacht het niet! Ik ben haar oppas toch niet, of wel?' Bella haalt haar schouders op. 'Je zou voor haar zorgen, dat is alles dat ik nog weet.' gromt ze terug en hij rolt zijn ogen. Ik wil hem iets zeggen, maar hij stopt snel zijn ipod in zijn oren. 'Bill! roept Tom verontwaardigd. 'Laat me.' roept hij en zet het volume zo hoger. Ik kan het niet helpen, maar mijn lichaam voelt zo zwak aan. Ik wil het goedmaken, maar blijkbaar is hij dat niet van plan. Met een leeg gevoel staar ik maar uit het raam, schuldige blikken ontwijkend.


Voorzichtig en met gemengde gevoelens kijk ik door het raam van de geblindeerde auto. Het huis van Bill's moeder is groot en er staan prachtige klaprozen om het zwarte hek heen. Een mooie grote fontein spuit naast het gangpad, kleurrijke bloemen groeien op langs de gevel. 'Hier is het dan..' en Tom wrijft geamuseerd in zijn handen. 'Ik durf plots niet meer.' zegt Bella panikerend. 'Schat, het is mijn moeder maar.' lacht Tom haar uit. 'Nouhou! Juist daarmee, als ze zoals jou is ben ik daar vet mee.' Hij kijkt haar beduusd aan maar krijgt snel al een kusje. Meteen draai ik mijn hoofd weg en vecht tegen de tranen. Het is absurd, maar ik mis hem wel al. Hij stopt zijn mp3 weg en geeuwt uitgebreid. 'We gaan mama eens bezoeken.' verklaart Tom en stapt uit. Bella volgt en omdat Bill geen vin verroert open ik de deur. Meteen schiet hij overeind en trekt me ruw aan mijn arm terug. Geschrokken sla ik een gilletje en kijkt hij me minachtend aan. 'Ligt het gewoon aan mij of wat? Want dan zou ik het graag willen weten voor ik je voor niets voorstel aan mijn moeder.' Ik schrik van de koelheid in zijn stem alsof het hem eigenlijk niets interesseert. 'Nou?' vervolgt hij verder.



Ik wil wat zeggen maar in plaats daarvan rollen er 3 traantjes omlaag. Ik probeer het opnieuw, maar het lijkt erop dat mijn stem me in de steek heeft gelaten. 'Bill...'piep ik hoog en barst plots in snikken uit. Ik schrik van mezelf maar ik geloof dat Bill nog harder schrikt. 'Al?' vraagt hij geschokt. Ik krijg nu al zeker geen woord over mijn lippen en voel allerlei gevoelens door me heen stromen. Het wordt me gewoon teveel. Bill's vriendin zijn, zijn roem, bekendheid, mijn ouders, mijn stresserende job, mijn 'zwangerschap', Bill die me koud laat staan,... Gewoon alles. Hij probeert me aan te raken maar ik sla hem raak weg. 'Alsj...alsjeblieft, ga weg..' snik ik onophoudelijk en draai me van hem weg. 'Lieverd!' roept hij uit en ik wordt vastgegrepen. Hij trekt me dwingend in zijn armen en probeert me te troosten, maar ik voel hoe hij trilt. 'Liefje, hou op met huilen please,...je maakt me bang..' zegt hij panikerend. Met veel kracht probeer ik te stoppen maar het lukt me niet, het is net of alles er nodig uit moet komen. 'Schatje, please, ik bedoelde het helemaal niet zo, echt niet. Kom op, je kent me toch ik overdrijf altijd in alles.' zegt hij en er wordt op de auto geklopt. 'Bill, wat gebeurt daar allemaal?' hoor ik ver op de achtergrond en begin te rillen.


'Schat, zeg iets alsjeblieft, ik hou van je dat weet je toch hoop ik, ja toch hé?' ratelt hij maar door vol schrik. 'Ik..ik k-k..' snik ik tot plots de deur geopend wordt. 'Wat is hi...' Tom's stem sterft af en ik voel hoe Bill zijn hoofd schud. 'Ze wordt niet kalm Tom!' zegt hij bang en strijkt door mijn haar heen.
'Bill kom eens uit die auto!' Het is voor mij een onbekende stem, maar voor Bill bekender als wat. 'Nee! Ze zit erin vast, straks geraakt ze er niet meer uit!' roept hij protesterend en klemt me dichter tegen zich aan. 'Bill laat het me geen 2 keer vragen!' Boos draait hij zich om. 'Ik ben ondertussen al 25 mam!'

Oh nee, zijn moeder staat vlak naast ons!!!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.