FanFic.nl

I Remember You (BK)

77

December 1st, 6AM, °8, Regina -> Canada



De bus stopt bij een groot opgetrokken gebouw, ergens in Manhatten. David komt erin en begroet ons vrolijk. Ik moet hem eigenlijk nog vertellen dat ik zwanger ben, maar eerst ga ik naar de gynaecoloog. Bill wil absoluut zekerheid hebben, en dat kan enkel als ik uiteindelijk ga. 'Oké, jongens laten we vertrekken.' meld David en ze volgen. Bill trekt me in zijn armen en begint me liefdevol te kussen. Hij snuift en langzaam laat ik zijn lippen los. 'Liefje..., je zou beter nu gaan.' fluistert hij zacht. Ik pruil en streel over zijn armen heen. 'Wil je niet mee dan?' Meteen schud hij het hoofd en drukt nog een kusje op mijn lippen. 'Als je nu gaat, weten we het eerder, en ruiken de paparazzo niet meteen onraad, als ik nu met je meega, ... dan.' Glimlachend knik ik, dat wil dus zeggen dat hij het nog niet meteen bekend wil maken, wat ik dus ook niet wil.


'Dat vind ik wel goed.' en kus hem nog eens, waarop hij glimlacht. 'Houden we het geslacht geheim, voor onszelf ook?' vraagt hij plots met twinkelde oogjes. Ik streel door zijn haar heen en knik. 'Spannend.' Ik knuffel hem stevig en hoor gestommel op het trapje. 'Zeg Bill, telt Tokio Hotel plots maar 3 leden meer?' Lachend laat ik hem los en zucht Tom. 'Komop tortelduifjes...' Hij zoent me nog een laatste keer en vertrekt dan het grote gebouw in. Met fonkelende oogjes kijk ik naar Bella die me argwanend aankijkt. 'Wat kijk je zo creep..' Altijd de vriendelijkheid zelve, in de vroege uurtjes. 'Als je zo bot gaat blijven doen, ga je niet mee naar de gynaecoloog.' en laat me ontspannend vallen in de sofa. 'WAT? Mag ik mee? Oh wat spannend!' roept ze uit en knijpt in mijn wangen. 'Vraag jij de chauffeur te rijden naar een ziekenhuis?'


Een grote zwarte bus glijd door de sneeuw heen. Het wordt een heus contrast op de vol zette parking aan het ziekenhuis. Voorzichtig zet haar lange laars een voetafdruk op de besneeuwde grond. Haar zwarte haren hangen sierlijk over haar dikke wintervest heen en een zonnebril beschermt haar bruine ogen tegen de felle zonnestralen. Geen spoor van paparazzo of nieuwsgierige fans te bekennen. De 2 meiden benen naar binnen, de een de ander vasthoudend, voorkomend op een val. De klok tikt geruisloos in de wachtzaal en 4 vrouwen die hoogzwanger blijken te zijn, wachten al hun beuren af. Zal zij er binnenkort ook zo dik uitzien. De vouw die langs haar zit, heeft duidelijk last van vettige haren en ruikt een beetje naar uien en bier. Kun je wel drinken als je zwanger bent? Of misschien is ze helemaal niet zwanger, en gewoon ... volslank dan. Als de deur opengaat draaien alle hoofden dezelfde kant op. 'Alice Jost?' Met een bang hart staat ze op, kijkend naar de gemene blikken van de andere dames. 'Meneer, we zitten hier al een halfuur!' klaagt de dame links van haar. Schuldig wil ze zich terug neer laten vallen maar de dokter schud het hoofd. 'Zij is zwanger, jullie niet.'

Van links hoort ze gelach, uit Bella's mond. Snel vluchten ze binnen en ligt ze tien minuten later neer.



'Gefeliciteerd met uw zwangerschap.' Bedenkelijk fronst hij het voorhoofd. 'Er zijn enkel wat complicaties.' Meteen zakt het blijde gevoel al weg en voelt ze een hand op haar been, die steunend zou moeten werken. 'Welk probleem is er?' de stem klinkt leeg en verdrietig. 'Het hartje klopt niet zoals het hoort, veel te traag. De longen zijn ietwat aan de kleine kant, maar dat kan nog veranderen naarmate het verder groeit, ik kan er ook nog geen geslacht opplakken.' verteld hij verontschuldigend.

Eigenlijk kan ze maar aan 1 ding denken. Bill's reactie hierop..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.