Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » I Remember You (BK) » 78

I Remember You (BK)

9 dec 2011 - 22:39

1411

0

341



78

Bella reikt me een glas water aan en ik druk een pilletje uit het tablet. Een pil die het kindje zou moeten helpen overleven. Nou, niet echt zo drastisch maar de overlevingskans zal groter zijn. Ik slik het door en giet het glas achterover naar binnen. Op dat moment stopt de tourbus met rijden en staan we weer voor het gebouw van net. 'Wil je even liggen?' Ik schud mijn hoofd en trek mijn hoge laarzen uit. In de kamer trek ik mijn sportbroek aan een t shirt met bijhorende vest van Adidas, uit Bill's kast. Met het boek, die ik van Simone opgestuurd kreeg nestel ik me naast Bella op de bank en zet ze een rustgevend muziekje op. Het boek gaat over zwangerschap, hoe je moet handelen in situaties, ademhalingsoefeningen, over het opvoeden, ... bijkomende problemen.


Troostend wrijft Bella over mijn hoofd heen en het stelt me echter wel gerust hiermee. 'Heb je eigenlijk al gedacht aan een naam?' Ik kijk haar glimlachend aan en schud mijn hoofd. 'Bill denkt er wel over na en er zitten mooie tussen, hij wil heel graag een dubbele naam.' Ze grinnikt en slaat het boekje open. 'Zoiets als...Jean-Marie?' Ik begin te lachen en zie dat dit haar voldoening is. Ze wil me aan het lachen maken. Hoeveel goeie vrienden bestaan er op deze wereld? Ik mag gewoon van geluk spreken met Tokio Hotel en haar erbij. Het enige wat nu nog ontbreekt is, een gezond kindje.

'Nee joh, niet zo'n oude boel, iets moderner.' Ze kijkt me even bedenkelijk aan. 'En jij staat achter zijn beslissing of wat?' Ik grinnik en blader naar de pagina waar we laatst opgehouden waren. 'Als ik het niet mooi vind, kies ik de naam ook niet hé! Maar...de naam die hij me vertelde voor het meisje is prachtig.' Meteen kijkt ze me nieuwsgierig aan, maar ik schud mijn hoofd. 'Dat is geheim.' Ze haalt haar schouders op en we beginnen met de 'les'.


Samen zetten we vol trots een heerlijke spaghetti op de tafel neer. 'Wij zijn pas een team! Een beetje receptdelen van jou, en van mij, dan krijg je dit culinair orgasme!' en geeft me een high five. Net op dat moment gaat de deur open en treden de jongens binnen. 'Mhmm, wat ruikt het hier heerlijk!' joelt Tom meteen en haast zich naar de tafel. 'Schat, heb jij dit gekookt?' vraagt Tom opgewonden. 'Ja, samen met Alice.' Bill kijkt me aan en meteen komt dat gekke gevoel weer terug. Bezorgdheid en ergens ook schuldig. 'Laten we eerst eten.' zeg ik als hij me een kusje gegeven heeft. Hij knikt en het lijkt erop dat hij zich op ietwat slechter nieuws had voorbereid. Misschien wordt het dan makkelijker om te vertellen. 'Meiden, echt heerlijk!' Glimlachend kijken we elkaar aan. 'Wat is het geheime recept?' vraagt Gustav en haalt er meteen een blad papier en stylo bij. 'Dat is geheim weetje Gus..' lach ik en hij pruilt. 'Maar wat moeten we dan als jullie er niet meer zijn, bijvoorbeeld als de tour afgelopen is?' Bill grinnikt.


'We sturen een pakje Spaghetti met de post naar je toe!' We lachen om Gustav's gekke gezicht en stoppen daarna alles in de vaatwas. De jongens zitten in het salon gedeelte en praten er gezellig met een biertje in hun handen. Vanuit mijn positie kan ik Bill perfect volgen, zonder dat iemand het merkt. Zijn blonde haren zijn nat van het douchen en liggen warrig op zijn hoofd gedrapeerd. Hij heeft mijn shirt van Aerosmith aangetrokken en zijn eigen trainingsbroek. Bij het roze shirt lach ik stiekem toch wel. Plots staat hij op en rekt zich uit. 'Ik ga Alice opzoeken, geloof ik.' Ze knikken en Tom werpt hem een moedige blik toe. 'Tandjes poetsen.' zeg ik meteen als hij me wil kussen. 'Juist!' en holt naar de badkamer. Binnen 5 minuten is hij weer terug en sluit hij de deur waar de jongens zitten.




Hij slaat beschermend zijn armen om me heen en haalt een lokje uit mijn staart vandaan. 'En?' vraagt hij zacht. Ik neem zijn hand en leg die tegen mijn wang aan. 'Hij wil zich nog niet uitspreken over een geslacht en...de longen zijn ietwat klein, het hartje klopt veel te traag, dus moet ik nu pilletjes nemen, over 10 dagen moet ik weer een echo laten maken.' fluister ik bang. Zijn duim wrijft over mijn wang en ik zie al bij al een glimlach op zijn gezicht. 'Het is geen schijnzwangerschap.' zegt hij zacht als hij m'n vragende blik opmerkt. Ik glimlach en schud mijn hoofd, 'het is er echt.'







8 Months Later, August 20, 8PM, °30


Hectisch heen en weer geren door de kleedkamers heen. 'Waar is m'n armband?' Panisch kijkt hij rond en valt mijn oog op een blinkend voorwerp onder de zetel. Langzaam sta ik op en schuif onopgemerkt omlaag. Ik neem het ding beet en zie Tom zijn lach inhouden. Ik mag me eigenlijk niet echt bewegen als het van Bill afhangt, maar als hij nog lang zo gaat gillen als klein kind, ga ik op van de zenuwen. 'Liefje, kijk!' zeg ik en zwaai ermee. 'Oh gelukkig, ga nu maar weer zitten.' en drukt me neer. Mijn make up wordt opgebracht en ik krijg kleding die ik moet aantrekken. 'Ik help je wel.' verteld een man die duidelijk homo is, met dat rode haar en blote borst met een netje eroverheen. 'IK doe het wel!' roept Tom meteen en neemt me mee. Nu Bill en Bella opgemaakt worden kan ik niet anders, maar Tom is erg behulpzaam en dat apprecieer ik. 'Gaat alles nog goed?' vraagt hij bezorgd en strijkt een paar haren uit mijn gezicht. 'Ja hoor, dank je!' en knuffel hem. 'Als het echt niet gaat, moet je het meteen zeggen, oké?' waarschuwt hij me.


Even later staan er felle spots op ons gericht, ik heb Bill's hand vast en zie een wijd publiek zitten. Dit is ons vijfde interview. Het gaat over van alles en nog wat, ook over het ongeboren kindje. Waar het nu behoorlijk goed mee gaat. Ik krijg nogal vaak lage bloeddrukmetingen, en het hart klopt nog steeds niet zoals het hoort te gaan, maar het is verder kerngezond. Over een drie weken moet ik bevallen en dat kan veilig gebeuren in LA. Laten we zeggen dat Bill me op een zeer romantische locatie gevraagd heeft om bij hem te komen wonen. Tom en Bella maken dus ook deel uit van het huis en natuurlijk zei ik ja hé!


De vrouw stelt enkel vragen van de fans.
'Heb je al het vadergevoel ontdekt?' Tom begint luid te lachen en ik grijns breed. 'Wat nou?' mompelt Bill met een glimlach. 'En ik ga het zoveel verwennen en ik lees elke avond een verhaaltje voor en het komt niets te kort en blablabla..' verteld Tom en de hele zaal begint te lachen. 'Ik ben gewoon heel trots.' lacht Bill en knipoogt mijn kant op. 'Een vraagje voor Alice, weten jullie nu al een geslacht, of namen?' Bill knikt en laat me spreken. 'We weten het geslacht niet, dus is het voor iedereen een verassing, ehm...we hebben een jongens- en meisjesnaam gekozen, dubbele namen, maar die zeggen we nog niet.'

'Pff, dat vind ik dus echt niet eerlijk hé! Hij is mijn tweelingbroer en hij wil het niet zeggen!' zegt hij verontwaardigd. 'Vraag voor Bella, denk jij aan gezinsuitbreiding?' Bella en Tom beginnen te lachen en Bella haalt haar schouders op. 'Wat komt, dat komt.' verklaard Tom lachend. 'Dus...het moet spontaan gebeuren?' Ze knikken beiden. 'Het is altijd welkom, dus willen we het zeker niet plannen, nee.'

'Oke, dat waren alle vragen, bedankt voor jullie komst, en ik ben erg benieuw wat het nu uiteindelijk wordt!'

We nemen afscheid en lopen allemaal naar achteren. Ik voel me opeens zo flauw en zie dat Bill druk met een van de mannen achter de schermen in gesprek is. 'Tom?' zeg ik dan zacht. Hij snelt naar me toe en neemt mijn hand. 'Ga even zitten.' en duwt mensen die in de weg staan aan de kant. 'Wil je wat water?' Ik knik en sluit mijn ogen even.


'Alice?' Ik hoor hem zo ver weg, alsof ik kilometers van hem vandaan ben. Een lichte prik in mijn zijde, laat me rillen maar mijn ogen willen niet meer open gaan. 'Tom?' Ik zit in een zwarte ruimte en zie niemand meer om me heen. Ik wordt er slaperig van en voel me wegzakken in een diepe slaap.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.