FanFic.nl

I Remember You (BK)

82

Met gesloten ogen leg ik mijn handen op mijn hoofd en denk aan alle mooie tijden die we samen nog moeten beleven. Een doopfeestje, een eerste verjaardag, eerste Kerstmis, eerste Nieuwjaar, eerste loopje, eerste woordje, eerste tandje, eerste schooldag,...
Wat nou als ze dat alles in een ziekenhuis moet vieren? Dan valt er gewoonweg niets te vieren!


'Liefje?' Ik kijk op in het gezicht van Bill en zie 2 broodjes in zijn hand. Ik wil er iets op zeggen maar hij legt me het zwijgen op. 'Je gaat eten, of je het nu wilt of niet.' Boos tuur ik naar de nog steeds gesloten deur, waar ik nu al meer dan 8 uren voor zit. We zijn maand 4 van Selina-Kay's levensjaar, en dit is al de 4de operatie die ze moet ondergaan. Het kost bergen geld, maar Bill wil koste wat het kost, alle ingrepen laten uitvoeren. Ik draag natuurlijk wel bij met de opbrengst van onze winkel, maar het blijft toch groots. Ik wil haar later ook gelukkig zien, maar stel nu...


Dat alle moeite voor niets is geweest, dat ze zal leven als een plantje. 'Ik wil niet weten waar je aan denkt.' zucht hij en zwaait met het belegde broodje voor m'n neus. 'Bill, ik heb geen honger.' brom ik en doe de grootste moeite niet te gaan huilen. Ik krijg nu gewoon geen hap binnen! 'Als je eet voel je je beter, denk eens positief, ze heeft al alle 3 de operaties overleeft, dus de 4de moet gewoon lukken, oké?' Hij neemt mijn hoofd vast en ik kan zo afleiden uit zijn ogen, dat hij nog maar net heeft zitten huilen.


'Maar wat als...' Meteen drukt hij z'n lippen op de mijne. Zuchtend verlaat hij m'n mond en wrijft zijn neus tegen het mijne aan. Een blinkende traan rolt omlaag die ik zacht weg kus. 'Een wat als komt niet, straks gaat de deur gewoon open en vertellen... ze dat het geslaagd is...' snikt hij plots en schuldig sla ik mijn armen om hem heen.


Dit is zo moeilijk voor ons, maar zeker voor hem. De kans dat ik nog zwanger wordt is zowat 1 op duizend, dit zal ons enige liefdes kindje wezen en dat moet ze gewoon blijven. Troostend streel ik door zijn donkerblonde lokken heen en wieg ons zacht heen en weer. We zijn nog steeds in hetzelfde ziekenhuis en Kay is er nog geen minuut buiten geweest. De tour staat op pauze, want Bill wil niet verder zonder haar. Wat de jongens wel begrijpen, helaas moeten hun de interviews en prijsuitreikingen gaan bijwonen zonder Bill. Zowat de hele wereld weet wat er gaande is, oppervlakkig.

Onze dochter heeft hart- en longproblemen en vecht voor haar leven in een ziekenhuis in Regina.


De naam is gelukkig nog niet bekend, wat we graag nog even zo willen laten. Weet je wat wel fantastisch is? De steun van Bill's fans. We hebben zo'n duizenden brieven gekregen van fans waar ze hun medelijden delen en ons steunen. Elke dag lezen we er zo'n 20 en proberen de meesten te beantwoorden, voor zover dat lukt en we tijd hebben dat te doen.


Ik laat Bill los en hij veegt zijn tranen weg met de rug van zijn hand. 'Sorry.' fluistert hij en op dat moment gaat de deur langzaam open. De lach op zijn gezicht, blaast even alle last van ons af. 'Het was heel erg moeilijk, maar het is allemaal geslaagd!' Ik begin te lachen en huilen van opwinding en bedankt die man wel tig keren met kussen en stevige hand schuddingen. Daarna val ik Bill om de hals en beginnen we te lachen. 'Ik wist het wel!' fluistert hij opgewekt.
'Dit is fantastisch!'


Bill stuurt Tom een sms en belt vervolgens Simone op. Ik stuur David een sms en kan dan naar binnen lopen. Met meters verband ligt ze ingepakt en een beademingsapparaat is vastgemaakt aan haar mondje. Ze ziet er opgezwollen uit , maar haar borstje beweegt zeer zichtbaar.
Het nieuwe hart werkt!


Ik hoor van de dokters dat hij groter was dan voorzien, maar er toch inpastte na vele uren. Ik mag er niet aan denken hoeveel pijn dat zou doen. Maar als dit haar leven zou redden, dan is er voor mij geen andere optie. Voorzichtig streel ik haar blonde haartjes en hoor nog iemand binnenkomen. Hij komt achter me staan en staart zwijgend over mijn schouder heen, terwijl hij zijn armen om mijn buik heen legt. ' Ze slaapt steeds zo vredig.' fluister ik uit het niets. 'Simone komt nog eens hierheen, over een maandje.' en kust mijn hals. Ik knik instemmend en even later drukt hij een kus op haar voorhoofdje. 'Droom maar over mij.' Ik lach zacht en samen gaan we naar de dokter zijn bureau.


We krijgen foto's te zien, van wat er precies gebeurt is en waarom het zolang duurde. Hij laat ons ook zien dat hij die ene long heeft kunnen verwijderen zonder problemen. Selina-Kay heeft maar 1 bruikbare long meer, die prefect werkt. Het eerste wat me te binnen schoot was de overlevingskans. Hij stelde ons echter gerust dat iemand met 1 long even goed kan overleven als iemand met 2 longen. Later zal ze echter niet kunnen deelnemen aan sporten of kunnen roken. Ze heeft nu een litteken op haar rug van zo'n 15 cm en op haar borst ook iets van die lengte. Later kunnen we die mooi laten wegwerken voor zover het kan, het is dan ook een meisje, die zal wel op haar uiterlijk gesteld zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.