FanFic.nl

I Remember You (BK)

83

December 25th, 8AM, °5, Regina -> Canada



Zuchtend kijken we onopgemerkt door het raam en zien dat er echt geen uitweg mogelijk is, langs de voorkant, zonder gefotografeerd te worden. Het maakt Bill enorm kwaad, maar hij wist toch ook wel dat het zo zou zijn. 'Hoe weten hun nou, dat Kay vandaag het ziekenhuis mag verlaten?' bromt hij en vult haar koffertje met kleding. Selina-Kay zit op mijn arm en staart met grote oogjes naar buiten toe. Het zal een hele verandering voor haar worden, de eerste frisse lucht die ze zal ruiken. Ze stopt haar handje in mijn trui en zuigt druk op haar fopspeen. 'Ze lijkt wel zenuwachtig.' grinnik ik, waarbij Bill toch wel moet lachen.



Hij komt naar ons toe en slaat zijn armen om ons heen. Ze krijgt kusjes op haar wangetjes en ze begint te kreunen, waarna ze wild in mijn armen begint te spartelen. 'Het is al goed, je kan naar papa!' en overhandig haar snel voordat ze het op een huilen zet. Ik rits de koffer dicht en we gaan even nog naar de controlekamer. We nemen een thuis verpleegster aan, of in ons geval gaat ze mee op tour, om Selina-Kay's wonden te verzorgen en meteen het ziekenhuis kan contacteren als er iets fout gaat. Dat stelt ons al meteen geruster en we mogen vertrekken.


Beneden zien we een hoop bodyguards en Saki neemt mijn hand beet. 'Bij mij ben je het veiligst.' Ik grinnik en neem de baby van Bill over. 'Ik zie jullie straks.' en kust mijn voorhoofd, daarna dat van Selina-Kay, waarna ik haar beter in het deken draai, zodat er geen foto's kunnen getrokken worden. Er barst daadwerkelijk een hel los, ze gooien met voorwerpen, van fopspenen tot knuffels, wat ik toch wel wat beangstigend vind overkomen. Als ik veilig in de auto zit begint ze te huilen en kan ik het deken wat wegtrekken. Lang leve de geblindeerde ramen. Ik wieg haar zacht en met betraande oogjes kijkt ze me aan. 'Veel te druk meisje? Vind ik ook.' zucht ik en hoor haar nog even na jammeren. Al snel komt de bus in zicht en zie ik Bella buiten staan, rondzoekend. Zodra de auto stilstaat kan ik eruit en loop voorzichtig door het sneeuw heen. 'Welkom!' roept ze gillend en trekt voorzichtig het doek wat opzij. 'Adembenemend.' fluistert ze met gestokte adem. Ik stoot haar lachend aan en loop naar binnen.


Er hangen wat slingers op en er staat een taart op de tafel. 'Nichtje!' zegt Tom vrolijk en loopt op ons af. 'Neem haar maar.' puf ik en hoor lachende geluidjes uit haar mondje komen. 'Ah, ik ben zo blij dat je terug bent!' Ze knuffelt me stevig en ik knik. 'Ik ben blij dat ik dat verrotte ziekenhuis kan verlaten met haar.' lach ik. 'Hoe gaat het nu met haar?' Ik richt me tot Tom die haar uit het deken heeft gehaald en ze kijkt fascinerend naar zijn hoofd. Plots maakt ze een kirrend geluidje en trekt aan zijn vlechtjes. 'Uitstekend.' lacht Tom en probeert zijn haren te bevrijden. Na een kwartier komt Bill ook aan en krijgen we elk een heerlijk stukje taart. Nadat Bill haar een flesje heeft gegeven maak ik haar klaar voor haar bedje en loop naar de slaapkamer. Het wiegje past net in de kamer en heeft ook roze accentjes. Al vrij snel valt ze in slaap en zet ik een muziekje voor haar op. Ik maak zuignapjes vast op haar borst en zet de machine aan, die controleert of haar hart goed blijft kloppen.


Bill komt binnen en drukt een kusje op haar wang. 'Eindelijk zijn we samen.' fluistert hij en ik sla mijn armen om hem heen. Hij trekt de rekker uit mijn haren en gaat er met zijn vingers door. Ik sluit mijn ogen en voel hoe hij me lieflijk kust. Zijn hand kruipt onder mijn trui en streelt een stukje ontblote rug. Plagend laat ik even zijn lippen los en gaat hij pruilen. 'Wil je nog?' Hij knikt vrolijk en zoekt ze weer op. Als zijn mond lichtjes opengaat, ga ik rustig neerzakken in het bed. Hij kruipt bovenop en stopt effe. 'Doe ik je geen pijn?' Ik schud mijn hoofd en kietel over zijn neusje heen. 'Ik hou van je, liefje, en ik wil je nooit kwijt raken.' fluister ik, bang dat ik Selina-Kay wek. Hij glimlacht breed en geeft me vlinder zachte kusjes, waarvan ik moet giechelen. Daarna zet hij het 'kusje, knuffelen' verder.



Het is de hoogste tijd voor een concert die gegeven zal worden in Montreal, het volgende optreden in de lijst die ze een paar maanden hebben moeten stopzetten. Ondertussen gaat het nog steeds goed met Selina-Kay, maar ze heeft nu een griepje opgedaan. De jongens maken zich klaar en Selina-Kay speelt wat met Bill's juwelen. Waar hij normaal op tegen zou zijn, niet dus. Ze maakt grijphandjes als Bill tegen de muur aanstaat en bekomt van het heen en weer ge-ren. 'Voor jou heeft papa nog wel tijd.' en neemt haar over. Ze lacht vrolijk en legt haar handje op zijn mond. Hij doet alsof hij die opeet, wat voor Selina-Kay pure lol betekend. Als het de hoogste tijd is om te vertrekken kust hij me en zwaait ons dochtertje hem uit. Hij werpt handkusjes, die ze probeert na te apen. Bella gooit zich verveeld in de sofa en neemt haar Iphone uit.


'Wat is er?' vraag ik, als Selina in haar bedje ligt. 'We moeten dringend een nieuwe collectie op de markt brengen, straks gaan we failliet.' Ik knik en neem nog eens mijn map uit. Het was ons ultieme plan om een kinderlijn op te starten, naast onze andere kledinglijn. Natuurlijk is het nu dubbel werk en met alle problemen die we hadden, had ikzelf nauwelijks tijd ervoor. 'Ik wil er zeker nog 5 voor de kinderen en 2 voor de andere.' zegt ze beslist. Als Bella iets wilt, dan kun je maar beter luisteren. Ik grinnik en toon haar een paar ontwerpjes die ik mooi bewaard had.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.