FanFic.nl

I Remember You (BK)

85

Hij sluit zacht de deur achter zich en haalt opgelucht adem. 'Ze slaapt.' Ik en Bill kijken hem dankbaar aan en hij haalt zijn schouders op. 'Ik pas graag op mijn favoriete nichtje!' Ik sluit mijn ogen en voel een zacht gekriebel in mijn hals. Tom past vandaag op kleine Selina-Kay en zoals beloofd breng ik wat tijd met Bill door. We zitten vandaag bijna in LA en ik ga lekker met hem de stad in. Daarna zakken we af naar zijn huisje waar de rest ook zal zijn. Het is wel spannend, want ik heb zijn huis nog nooit gezien.


Ik trek een skinny en lange trui aan, een mantel en muts + handschoenen natuurlijk. Bill begint te lachen en ontzet kijk ik hem aan. 'Wat nou?' Hij steekt zijn handen uit en wrijft over de wollen muts heen. 'Je ziet er schattig uit.' zegt hij zacht en drukt een kusje op mijn neus. Ik grinnik en neem dan zijn hand. 'Nog eens bedankt hé, broertje!' en daarna verlaten we de bus. De koude wind blaast in mijn gezicht en ik verstop me achter Bill. 'Oh, dus nu dien ik plots als schild?' Lachend duw ik hem verder en probeert hij me daar weg te halen. 'Alice!' schreeuwend hang ik plots over zijn schouder en lacht hij vrolijk door. 'Bill, zet me neer!'


De inmiddels alweer zwartharige rockster, schuift met zijn zware boots door de sneeuw, zijn droomvrouw dragend over zijn schouder. 'Bill,..alsjeblieft??' haar smekende stem doet hem glimlachen en hij houdt halt. Zijn ogen merken de fotografen op, evenals de nieuwsgierige mensen. Het kan hem nu enkel niet veel schelen als hun gestoei in de boekjes komt, dat moet toch ook wel kunnen? 'Als je beloofd braaf te zijn!' Hij laat haar neer glijden op de grond en laat haar los. Haar mondhoeken krijgen getekende kuiltjes en haar ogen glinsteren volop. Met een snelle beweging, zo leek het toch voor hem, springt ze bovenop hem. Ze lacht vrolijk door zijn plotse gil en slaat haar armen om zijn hals. 'Alice! Pas op ik ga val..'


Met een gesmoorde gil zakken ze op de grond, recht in het donzige, dikke sneeuw. Het oppervlak waarop ze liggen gaat nogal de stijle richting uit, wat er ook voor zorgt dat ze niet op de plek blijven liggen. De twee rollen zo'n 8 keer over waarmee een luidkeels gelach gepaard wordt. De lach wordt zo aanstekelijk dat omringden meteen hun aandacht op het koppel vestigen.


Gelukzalig pinkt hij zijn vreugdestranen weg en probeert overeind te komen. De sneeuw heeft zijn weg naar binnen gevonden en zorgt ervoor dat werkelijk alles nat wordt. Hij baalt erom, maar dat verandert al snel als hij zijn ogen op het liggende lichaam richt. Ze lacht nog steeds en komt maar niet overeind. Het is een lachwekkend beeld en tegelijk ook zo lief. Hij steekt zijn hand uit, die ze gretig aanneemt. Het is vreemd maar zodra haar hand in de zijne geschoven wordt, voelt hij zijn lichaam meteen opwarmen. De nattigheid op zijn lichaam wordt genegeerd en hij heeft enkel nog maar oog voor het balende schepsel.



Met een zeurend geluidje klopt ze de sneeuw weg, maar het blijft aan haar wollen vest kleven. Kleine sneeuwvlokjes parelen in haar zwarte haar, haar schattige neusje zit rood van de kou. Kon hij haar maar meer bieden dan hij nu kan. Haar laten zien dat zij degene is die hem gek maakt van verlangen, van liefde, van lust. 'Billie?' Haar zachte stem wekt hem uit zijn gedachten en een paar gouden ogen staren hem lief aan. 'Ik mag toch hopen, dat je aan mij dacht.' Ze lacht spontaan en streelt zijn arm, om hem ook maar even te kunnen aanraken.



'Kom eens.' Hij steekt zijn hand uit en aarzelend neemt ze die aan. Ze gaat dicht tegen hem aanstaan en kijkt hem met grote oogjes aan. Hij lijkt ernstig over iets te zijn, benieuwd legt ze haar handen op zijn borst en trekt hij zijn handschoenen uit. 2 handen nemen haar wangen beet en doen haar gelijk opwarmen. Haar ogen hangen vast aan de zijne, net magneten. Zijn hoofd komt voorzichtig dichterbij, alsof hij niet zeker weet of hij dit wel moet doen, Iedereen kan hen nu zien. Al snel voelt hij dat het goed zit en proeft hij haar zoete lippen. Zacht en teder streelt ze, zijn lippen alsof ze kostbaar porselein wezen. Het voelt aan als een eerste kus. Zijn kussen, voelen altijd nieuw aan, spannend aan. Telkens die zoete smaak, telkens op een andere manier. Zijn vingers glijden omlaag in haar hals en vragen toestemming op het intiemere gedeelte van een kus.



Klik.Klik Herhaald flitsen enkele apparaatjes deze verschijning van Bill Kaulitz en Alice Jost. De 2 staren elkaar zwijgend, verliefd aan, zonder vat te hebben van wat er om hen heen gebeurd. Zijn ze nou blij, met het eerste bewijs van hun ware,diepe liefde? Was daarvoor echt een kus nodig? Als je goed zou gekeken hebben, kon je het ook gewoon van hun gezichten aflezen. Nog steeds zwijgend laten ze elkaar los en lopen ze hand in hand de stad in. Met een gelukkige blik op hun gelaten, zeker en vast goed geluimd voor de hele dag.


Je kan zoveel tegen elkaar zeggen, zoveel vergelijkingen maken in de liefde, die ze voor elkaar voelen. Maar niets zegt zoveel als blikken, die ze enkel elkaar gunnen. Blikken die echter, luider en gemeend klinken dan een paar woorden.
De mooiste blik die bestaat is die, dat bevestigd, hoeveel hij van je houdt, om je geeft en voor jou vecht. Als je deze blik krijgt, dan weet je pas zeker, 'Hij laat me nooit meer gaan.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.